Gov’t Mule
De Boerderij, Zoetermeer.
3 Mei 2015.
Tekst: Jaap Jansen / Foto’s: Paul Scholman.
De ‘world bosses’ van Gov’t Mule treden aan in de Boerderij. Het concert is, zoals verwacht was stijf uitverkocht. Opvallend was dat er ook veel Nederlandse muzikanten aanwezig waren bij dit optreden. Toch wel tekenend voor de status die Warren Haynes en de band in de loop der jaren hebben opgebouwd. Na het twintig-jarige jubileum van vorig jaar en een bijbehorende tour die de band ook in de Melkweg bracht, is het nu dus na op zaterdag in Groningen te hebben gespeeld, de beurt aan Zoetermeer.
Gov’t Mule werd in 1994 opgericht door Warren Haynes en Allen Woody als project naast werken bij The Allman Brothers. Woody is in augustus 2000 overleden. De band speelt een mix van diverse stijlen van southern rock, blues, rock en ook jazz invloeden. Ze hebben de laatste tijd veel nieuw werk uitgebracht, zoals: Dark Side of the Mule, Dub Side of the Mule, ScoMule een samenwerking met John Scofield en onlangs nog Stoned Side of the Mule met Rolling Stones covers.
De band zet heel sterk in met Steppin’ Lightly met de profetische zin; One of these days it’s gonna get better. Dit gold zeker voor het geluid dat in de eerste set van het concert niet geweldig was. In het tweede deel is dat aanmerkelijk beter geregeld. De baspartijen kwamen door als een brij en ook het zang geluid was niet optimaal. Dit kon de pret echter niet drukken in de zaal waar het opgekomen publiek erg enthousiast is.
Er werd een dwarsdoorsnede van het werk van Gov’t Mule gebracht op deze avond. Het knappe van Gov’t Mule is dat ieder optreden een andere setlist heeft. Zo komen er ook diverse verrassingen voor in de nummers die gespeeld worden: flarden van Money For Nothing van Dire Straits zijn te horen in Birth of the Mule en zo duikt Happy Together van The Turtles op in de Allman Brothers cover Kind of Bird. Dat werd luidkeels meegezongen door de aanwezigen. Ook het Warren Haynes solo nummer If Heartaches Were Nickels passeert de revue.
Minpuntje vindt ik wel dat er vrijwel geen contact was met het publiek. Het contact hield wel op met een enkele keer ‘How are you doin’’ en ‘Thank you’. Er werd gezegd dat Warren een beetje stemproblemen had en dan kan dat de oorzaak zijn geweest. Feit was wel dat er vooral in het eerste gedeelte veel instrumentale muziek te horen is. Dat is in dit geval zeker geen straf met dit stel topmuzikanten. De heerlijke solo’s van Warren Haynes, het solide bas werk van Jorgen Carlsson. Toetsenist Danny Louis die af en toe ook de gitaar ter hand nam en het strakke drummen van Matt Abts. Matt laat zijn kunnen ook nog zien in de traditionele drumsolo, voor sommigen het hoogtepunt van de avond voor anderen het moment voor een bezoekje aan het toilet.
Op de geluidsproblemen na in het begin van de show, die prima opgelost werden door de crew van de Boerderij (wat ook zeker gezegd mag worden, want in het tweede deel was het geluid weer ouderwets goed), kan ik toch spreken van een geslaagde avond. De band was misschien niet helemaal in topvorm, maar dan nog herbergt ze zoveel kwaliteit dat er volop genoten kan worden. Ook de lengte van de show mocht er wezen, want ruim twee uur spelen ( inclusief de toegift) is zeker de moeite waard voor een reis naar Zoetermeer. Aan de reacties van het publiek te merken was de avond zeer geslaagd en had het gerust nog wat langer mogen duren. Zeker na de toegiften met Come On In My Kitchen van Robert Johnson en de Hounddog Taylor cover Gonna Send You Back to Georgia!
Setlist
Set 1
1. Steppin’ Lightly.
2. Any Open Window.
3. Inside Outside Woman Blues # 3.
4. Game Face.
5. Banks of the Deep End.
6. Birth of the Mule.
7. Forsaken Saviour.
8. Kind of Bird.
Set 2
9. Scared to Live.
10. Funny Little Tragedy.
11. If Heartaches Were Nickels.
12. Painted Silver Light.
13. Drum solo.
14. Forever more.
15. Slackjaw Jezebel.
16. Hush.
Encore
17. Come on in My Kitchen.
18. Gonna Send You Back to Georgia.
Website: mule.net
facebook.com/govtmule
Het concert duurde geen ruim 2 uur doch 2 uur en 35 minuten hetgeen zo ongeveer standaard is voor een Mule concert.
Uiteraard exclusief de pauze. 1e set duurde 1 uur en 20 minuten en de 2e set incl. toegift 1 uur en 15 minuten. Qua weinig contact met het publiek heb je in feite gelijk doch dat is altijd zo geweest. Idem met Warren’s vorige werkgever The Allman Brothers Band. Deze keer zat er zelfs 2x een “meezing-segment” in het concert (Hush & I Gonna Send You Back To Georgia) en da’s al heel wat haha. Warren en kompanen houden niet van poespas, grote gebaren etc.
en hun concerten draaien puur om de muziek en niet de show.
“Op de geluidsproblemen na in het begin van de show” Begin? is anderhalf uur een begin? Het geluid was bagger, niet om aan te horen, en dat anderhalf uur lang!
En dan nog een compliment geven aan de crew van de Boerderij dat ze het zo goed hebben opgelost,(Na anderhalf uur) en het geluid weer ‘ouderwets’ goed was.
Het was na de eerste set nog steeds niet goed, en ik ben zeker niet de enige die het zo heeft ervaren.
Ben ook kort na het begin van de 2de set zwaar teleurgesteld weggegaan.
En als nou iets geen minpuntje is bij Gov’t Mule, is dat de band niet veel contact maakt met het publiek, als dat nou zo belangrijk is, dan hebben we altijd nog de Toppers.
Het ergste van alles is dat je hier al weken naar uitkijkt, en wetende dat juist de Boerderij bekend staat om z’n goede geluid, (ben er ook een paar weken geleden nog geweest om Stanley Clarke te zien, wat wel goed was) is het des te frustrerend om met zulk slecht geluid te worden geconfronteerd.
Juist bij een alom gerespecteerd podium als de Boerderij is het belangrijk dat we kritisch blijven,zo houden we de kwaliteit hoog, en niet door een halfzacht en wel erg mild verslag te schrijven van een mislukt optreden van een van de beste bands van deze tijd.
Van een geslaagde avond kan ik niet spreken, En dat mag zeker ook eens gezegd worden!
Ik ben het met Radboud eens. Het geluid was werkelijk niet aan te horen. Dat mag in deze tijd niet meer vind ik, althans niet anderhalf uur. Ook wordt niet gemeld dat er na de pauze veel mensen al waren vertrokken. Het geluid was inderdaad beter, maar zeker niet goed, dat heb ik veel beter gehoord in de Boerderij.
Ik vond het erg jammer, ik heb ze een paar geleden in de Melkweg gezien en gehoord en daar was het geluid prima.
keek er naar uit, te meer omdat ik warren hayes ken van solowerk van kevn Kinney.
Behalve het ronduit slechte geluid , maar zelfs dat ter zijde, kan je wat de sfeer betreft beter een cd opzetten zodat iedereen lekker met elkaar kan lullen. Een paar dagen ervoor heel erg genoten van Drivin n cryin voor een paar euro in Hoorn…misschien is dat wel het verschil in liefde voor muziek en je mensen…