Gerry Wolthof als Neil Young
Penny Lane, Oostburg
16 Januari 2011
Tekst & Foto’s : Fons Kersbulck
De website van bluesclub The Lane uit Oostburg trok onmiddellijk mijn aandacht toen ik daar de naam Gerry Wolthof tegenkwam en wel in het bijzonder in relatie tot Neil Young. Neil Young is één van die legendarische zangers/gitaristen waarmee hele volkstammen zijn opgegroeid en een ieder kent ongetwijfeld wel een aantal van zijn songs.
Gerry Wolthof is de zanger/lead-gitarist van de Neil Young Mirror Band (NYMB). Vandaag had bluesclub The Lane hem uitgenodigd. Gerry zou vandaag solo en met akoestisch gitaarspel optreden.
Aangekomen in Oostburg zag ik dat het optreden deze keer niet in de zaal van de bluesclub was, maar in café Penny Lane zelf. De zaal is een annex van Penny Lane.
Rond aanvangstijd (16:00 u) was er al behoorlijk wat publiek in Penny Lane. In de hoek was een geïmproviseerd podium gemaakt van een grote houten plaat, liggend op een aantal kratjes Jupiler.
Het café was een kakofonie van kakelende mensen totdat een was kalende man met grijs lang haar het podium betrad, zijn gitaar opnam, een soundcheck nam van twee seconden en even checkte of alle snaren goed gestemd waren. Vervolgens hing hij een soort beugel om de nek, waarin hij zijn mondharmonica bevestigde.
“Welkom op de laatste dag van mijn tour door zeeland…,die gisteren is begonnen”, zo grapte de man.
Moet eerlijk zeggen dat ik erg benieuwd was naar wat deze man zou gaan doen. Gitaar, mondharmonica en dan ook nog eens de bijzondere kopstem van Neil Young nadoen? Ga er maar aan staan.
De eerste gitaarnoten vulden de zaal en vrijwel onmiddellijk had hij de aandacht van het publiek. Neil Young-fanaten herkenden gelijk het nummer ‘Expecting To Fly’ en toen Gerry eenmaal zijn mond opendeed werd het pas echt stil. Iemand die naast me aan de bar stond en net een biertje bestelde draaide zich om en zei zachtjes: “Weten ze zeker dat dit Neil Young niet is?….Vermomd!”
Kon al vanaf de eerste frasen onderschrijven wat deze man hier zei. Wat een ongelofelijke benadering van de grootmeester himself was dit! Ik krijg niet snel kippenvel, maar nu….
Toen ik zo eens rondkeek in het publiek zag ik dat velen met mij de verbazing en vooral ook het respect deelden.
Na een rustig eerste nummer ging het verder met ‘On The Way Home’, een lekkere up-tempo song en opnieuw die fenomenale stem. Neil Young Mirror….beter hadden ze die naam niet kunnen kiezen, want de man die hier zat was absoluut een muzikaal en vooral vocaal spiegelbeeld van Neil Young.
In ‘Hey Hey My My’ was het de combinatie van mondharmonica en gitaar wat velen mensen deed terugdenken aan de jaren zestig, begin jaren zeventig, hoogtijdagen in de extensieve carrière van mr. Young.
Een heel bekend nummer uit de eerste set (hierna zouden er nog twee sets en maar liefst drie toegiften volgen), was ongetwijfeld ‘Ohio’, wat destijd de gehele wereld overging. Afsluiter van de eerste set was Cortez The Killer.
Pauze. Gerry werd met lof overladen door diverse mensen uit het publiek. Geheel terecht.
Ondertussen was het alsmaar drukker en drukker geworden. De aantallen waren boven alle verwachtingen en bijna moest men besluiten om alsnog naar de (grotere) zaal uit te wijken.
De tweede set ving aan met een intro op harmonica en gitaar met het nummer ‘Out On The Weekend’, gevolgd door het misschien wat minder bekende maar o zo mooie ‘From Hank To Hendrix’ Het was zo’n song waarvan de lyrics en de gepassioneerde en emotionele wijze waarop Gerry het bracht de mensen echt raakte.
Wereldsong ‘Long May You Run’ was een song die echt insloeg bij het publiek en voor velen, zelfs mensen die niet zo into Neil Young waren, een meezinger werd. Kippenvelmomenten alom.
Enkele andere nummers in de tweede set waren ‘Unknown Legend’, ‘Ambulance Blues’, ‘To Far Gone’, ‘Human Highway’ en ‘Don’t Let It Bring You Down’.
De derde set ving aan met ‘Only Love Can Break You Heart’, gevolgd door het (helaas) altijd nog zo actuele ‘Love And War’ en ‘Old Man’ De allerbekendste song van Neil Young is misschien wel ‘Heart of Gold’ en het publiek ging ook helemaal uit zijn dak toen Gerry dit nummer op sublieme wijze bracht. Opnieuw zo’n meezinger, vooral het refrein natuurlijk.
Voorlaatste song van de derde set is het gevoelige ‘Comes A Time’
Het kon niet uitblijven of er werd geroepen om een toegift. Gerry streek over zijn hart en vervolgens over zijn gitaar en speelde er maar liefst drie. ‘Keep On Rockin’ In The Free World’ was daarvan wel het bekendste.
Afsluitend (de aanwezigen bij deze middag/avond zullen dit zeker beamen) kan ik alleen maar zeggen dat het meer dan de moeite waard is om deze Gerry Wolthof eens aan het werk te zien. Deze man is absoluut een topvertolker van Neil Young en ook de passie waarmee hij zijn muziek brengt is van hoog niveau. Heb hem zelf nog niet gezien met zijn Neil Young Mirror Band maar Bluesmagazine-reporter Gerrit Harmsen echter wel en zijn verslag is terug te lezen onder de volgende link:
https://bluesmagazine.nl/neil-young-mirror-band-18-april-2010-escape-veenendaal
links:
Gerry Wolthof – http://www.gerrywolthof.nl/
Neil Young Mirror Band – http://www.neilyoungmirrorband.nl/
Neil Young himself – http://www.neilyoung.com/
Bluesclub The Lane Oostburg – http://www.bluesclubthelane.nl/
Hey Fons, bedankt voor het verslag! Het is inderdaad ongelooflijk hoe dicht Gerry bij Neil Young in de buurt komt. Voor alle Young liefhebbers een absolute aanrader!!
ja geweldig dit soort dingen, had ik heel graag bij willen zijn, dank je wel Fons. grtz
Een tijdje geleden heb ik de NYMB zien optreden. Als je je ogen sluit ben je gewoon in een andere wereld en denk je dat Neil Young staat te zingen. Echt heel goed. Dus die Gerry met alleen gitaar en mondharmonica lijkt me ook fantastisch om een keer te zien!