Fat Harry & The Fuzzy Licks feat. Robbert Fossen
Café ’t Scheepje, Harmelen
10 januari 2015
Tekst en foto’s: Paul Scholman
“Paul, weet jij nog een bandje voor 10 januari 2015? ” vraagt Thelene van Café het Scheepje te Harmelen. Ik was nog even het bijkomen van een spetterend optreden van AJ and The Wildgrooves, ook in ‘het Schip’ te wonderen medio november 2014. “Ja, ehh…pfff…hoeveel namen wil je hebben? Wat voor soort bandje wil je hebben? Okay, een blues bandje. Ik mail je wel een lijstje…”
Fat-Harry & The Fuzzy Licks zijn het geworden. Esther Menke, van Bluesther Agency en boeker van Fat-Harry, vroeg mij nog heel voorzichtig of Robbert Fossen ook mee mocht komen? Wat een vraag zeg “natuurlijk moet ‘ie meekomen”. “Ja”, geeft Robbert op de betreffende avond als commentaar: “Harold zocht nog een geluidsman, maar het bloed kruipt waar het niet gaan kan: laat ik maar meteen een net pak en een gitaar meenemen. Een mondharp trouwens ook.” ‘Fat-Harry & The Fuzzy Licks Feat. Robbert Fossen’ kwam er op het affiche te staan.
In het verleden hebben de heren vaker samen gespeeld dus de klik is gauw gevonden. Harry opent met ‘Cold Sweat’ van James Brown met aansluitend ‘Hard Lovin’ Man’ van de titeltrack van de laatste cd van Fat-Harry & The Fuzzy Licks. De invloeden van onder meer Lucky Peterson en Joe Louis Walker zijn meteen hoorbaar. Moeilijk kijken doet Fat-Harry ook meer dan uitstekend en hij geeft zich helemaal.
Fat Harry & Jan de Ligt zijn genomineerd voor Dutch Blues Awards 2014 in de categorieën gitarist en saxofonist. Stemmen kon u tot de laatste dag van 2014, dus ik zal uw stemming wellicht bederven met deze melding. Pas in april 2015 is de prijsuitreiking en zullen beide heren in spanning hun partijen moeten spelen tot die tijd. Jan de Ligt speelt ook nog bij Normaal, die zich tegenwoordig ook meer op de blues heeft geworpen. Robbert Fossen heeft ook zijn sporen verdiend en behaalde in Memphis de finale van de IBC The International Blues Challenge. Dat staat met trots op zijn website te lezen en terecht: Dutch Blues Challenge Winner 2012 and International Blues Challenge Finalist 2013, Dutch Blues Awards nominee 2012, 2013 & 2014, Best Blues Vocalist! We konden het slechter treffen in Harmelen, waar Jason op handen gedragen wordt. Ik loop altijd een blokkie om als het zover is…
Het afgelopen jaar stond Fat-Harry ook in de finale van The Dutch Blues Challenge, maar helaas voor Fat-Harry & The Fuzzy Licks moesten zij Leif de Leeuw naar Memphis laten gaan. De lol op dit podium is er echter niet minder om. Robbert Fossen komt het podium op en meteen wordt duidelijk welke stroming Robbert het liefst speelt: Chicago blues. De mondharp komt ook te voorschijn na een aantal heerlijke afwisselingen van het gitaarwerk tussen Fat-Harry en Robbert. ‘Born Under A Bad Sign’, ‘19 Years Old’ en het Albert King nummer ‘I’ve Got The Blues’ komen voorbij en de aanwezigen hebben The Blues. Men heeft het stormachtige weer getrotseerd om Fat-Harry & The Fuzzy Licks in deze bijzondere samenstelling te zien spelen…Geluidsman…Neusje opzij en gaan Robbert.
‘Gotta Love Somebody’ van Fossen’s cd ‘Bobby’s Teardrops’ een soort slowblues, maar met heerlijk gitaarwerk er in, wordt met veel gevoel gespeeld. ‘Little By Little’ van de cd ‘Got it Covered’ schuift voorbij. ‘Tough Times’ en ‘That Will Never Do‘ van ‘Clubbing’ cd met Peter Struijk, doet het met de prima in het gehoor liggende stem van Fossen uitstekend. Ik denk dat daar ook wel een beetje de verrassing in zit van deze avond. Hun beider gitaarspel is verschillend, maar ook de zang is dusdanig verschillend dat er een heerlijke afwisselende gig wordt neergezet. De jonge hond Rowan de Vos op toetsen, speelt ook een uitstekende set en leeft zich met regelmaat uit op zijn klavieren. De ritme sectie met bassist Hassan Abudaldah en Jacco van den Heuvel houden het lekker strak in de hand.
Als vaste begeleidingsband van Preston Shannon, laten deze gasten horen dat ze zelf ook wat in hun mars hebben en ik vind dat ze zich hebben aangesloten bij de top van Nederland, dat hebben ze al bewezen tijdens de finale van de Dutch Blues Challenge. Als er dan individuele muzikanten als Jan de Ligt en Fat-Harry genomineerd worden voor een award kunnen we alleen maar constateren dat dat meer dan terecht is. En als er dan ook een geluidsman voorbij komt die Robbert Fossen heet, bijna alle prijzen in Nederland al heeft binnen gesleept, trekt deze maar een ander kloffie aan, een andere pet op en bedienen ze de knoppen zelf maar…
Fossen weet niet van ophouden in Het Scheepje en knalt in the end nog even ‘Bad Boy’ en de klassiekers ‘Got My Mojo Working’ en ‘Sweet Home Chicago’ er uit. De avond is geslaagd en hoe kan het ook anders. Jammer voor Peter Struijk. Hij zal iets anders moeten gaan zoeken als werkloos muzikant, zich laten inschrijven bij het UWV. Met andere woorden, dit dient te worden vervolgd in de rest van Nederland.
Fat Harry & the Fuzzy Licks staat voor kwaliteit en muzikale gedrevenheid om muziek neer te zetten waar liefde en plezier in de blues van afstraalt! Staat op hun website en het klopt.
Toppie!
Mooi Gozert,,,!!!