Duke Robillard
N9 – Eeklo (B)
5 december 2015
De Amerikaan Michael John “Duke” Robillard (°1948) is een blues muzikant, met (nu al) een opmerkelijke carrière. Na zijn werk voor de (iconische) ‘Guild Guitar Company’ (die al meer dan zestig jaar lang handgemaakte gitaren bouwt) en in enkele bands gespeeld te hebben, richt Robillard in 1967, samen met pianist Al Copley, de Roomful of Blues op. Later maakt hij ook nog deel uit van de legendarische Fabulous Thunderbirds, waar harmonicaspeler Kim Wilson ook van deel uitmaakte en waar Robillard Jimmie Vaughan op gitaar verving. Meer recent was Robillard de mede oprichter van een sextet, het New Guitar Summit en van Sunny & Her Joy Boys, met zanger Sunny Crownover. Duke Robillard’s stijl als gitarist is naast blues ook jazz, swing en R&R. Qua stijl wordt hij vergeleken met zijn voorganger T-Bone Walker. Robillard stond al in de studio samen met groten als Jimmy Witherspoon, Snooky Pryor, Jay McShann, Hal Singer, Ruth Brown, Billy Boyd Arnold, Eddie Clearwater, Pinetop Perkins, Joe Louis Walker, Todd Sharpville, Wham!, Tom Waits en Bob Dylan. In 2006 tourde Robillard nog in de States met Tom Waits, tijdens zijn ‘Orphans Tour’ en in 2013 als lead gitarist in de band van Bob Dylan. Robillard debuteerde solo in 1984 met Duke Robillard & the Pleasure Kings. Zijn album “Tales From The Tiki Lounge” (2009), was een tribute aan een andere iconische gitaarbouwer, singer-songwriter en gitarist Lester William Polsfuss (1915–2009) aka Les Paul. Voor die gelegenheid speelde hij o.a. op een Gold Top en andere Les Paul gitaren. Het nieuwe album van Robillard “The Acoustic Blues & Roots Of…” is een ode aan de blues, ragtime, jazz, swing, country, folk… en aan de pioniers, die de nummers componeerden en die de grondleggers zijn van de hedendaagse Amerikaanse roots muziek.
Tekst en foto’s: Eric Schuurmans i.s.m. Rootstime.be
In het voorbije weekend was (de nu zevenenzestig jarige) Duke Robillard en zijn band (Alex Schultz: gitaar / Brad Hallen: staande bas / Mark Teixeira: drums en Bruce Bears: keys) in de uitverkochte Muziekclub N9 in Eeklo, voor een eenmalig optreden in België. Wij van Rootstime.be waren bij de honderdtachtig aanwezigen, die deze veteraan nog eens aan het werk wilden zien. Robillard’s handelsmerk is dat gedurende zijn show hij vaak (en schijnbaar moeiteloos) slalomt doorheen blues, jazz en swing. Deze allround muzikant, staat garant voor een fantastische avond en dat mag je uiteraard niet missen.
Iets na negen kwam de band het podium op en werden de snaren nog even gestemd. Duke Robillard had er duidelijk zin in en kondigde de avond inhoudelijk zelf aan als een mix van blues, swing en “old rock & roll”. Dit liet hij al onmiddellijk horen vanaf de swingende openers “Jump The Blues For You” en “I’m Gonna Quit My Baby”. Alex Schultz speelt tijdens “I’m Gonna Quit My Baby” voor de eerste keer de lead gitaar, terwijl Robillard ontspannen toekijkt, het ritme aanhoudt en geniet van de aandacht. Een van Robillard’s inspiratiebronnen, zo vertelt hij ons als inleiding, is Big Joe Turner. Blues man Turner (1911-1985) schreef “Midnight Cannonball” in 1955. Robillard zingt het nummer met in een hand een whisky, waaraan hij soms even tevreden nipt, terwijl Schultz uitgebreid soloot. Zijn andere voorbeelden zijn B.B. King en Eddie Taylor, van wie hij respectievelijk de slow blues “Sweet Sixteen” en “Train Fare Home” brengt. Hier na wordt het heel gevarieerd, met een mengelmoes van stijlen, waarbij blues en jazz overheersen. Het nummer “Deed I Do” is van Walter Hirsch (tekst) en Fred Rose en komt uit het Great American Songbook van Ruth Etting. Toetsenman Bruce Bears kan hier uitgebreid zijn ding doen. Van T-Bone Walker is er hierna “You Don’t Love Me”, waarvoor Robillard opnieuw de lead gitaar omgehangen heeft en waarbij Schultz even mag rusten. Robillard brengt deze slow blues met enkele jazzy spinsels, waarvoor hij spontaan applaus uit de zaal krijgt. Schultz neemt het hierna solo over en zet heel funky in. Hij vervolgt met een nieuwe bluesy groove, die ook veel bijval kent. De eerste set wordt afgesloten, zoals ze begon, met een portie rock & roll in “She’s A Real Live Wire”, een van de Robillard klassiekers, die hij vaak op de setlist heeft staan.
Ook set twee, die met een instrumentaal nummer uitgebreid geopend wordt, is heel gevarieerd en typisch Duke Robillard. Ook nu weer is het Alex Schultz (de rots in de branding) die heel bescheiden, maar perfect zijn ding doet. Hij is zoals we hem ook al jaren kennen, de man die geen extra aandacht vraagt of behoeft. Ik vermeld hier “(My Baby) She’s Sweet” en (op aanvraag van iemand uit het publiek) het gekende “Anything It Takes” als nummers die me bijgebleven zijn.
Het is vandaag maandag en het optreden van Duke Robillard was nog altijd heel sterk in mijn gedachten aanwezig, terwijl ik deze review schreef. Wat me tijdens het uitstekend optreden opviel, was de manier waarop het publiek van dit optreden genoot. Iedereen was heel geconcentreerd en bijna iedereen volgde de set aandachtig. Als de klasse er is, zijn ook hier geen extra attributen nodig kan je stellen. We kregen twee uitstekende gitaristen, een aandachtige geroutineerde ritme sectie en een toetsenman, die wist wanneer hij nodig was. Ik weet dat vooruitzien erg moeilijk is, maar laten we hopen dat artiesten als Duke Robillard, nog heel lang hun ding mogen blijven en kunnen doen. Robillard zit nooit lang stil en is al met drie nieuwe projecten bezig. Hij werkt na zijn recent akoestisch album, aan een nieuw album dat “Duke & His Girlfriends” zal heten. Sunny Crownover, Kelley Hunt, Madeleine Peroux en Elizabeth McGovern stonden al met Duke in de studio en met Catherine Russell en Maria Muldaur zijn er ook al afspraken gemaakt. De andere twee projecten zijn het ‘Duke Robillard Blues & Jazz Photo Book’, waaraan hij werkt samen met Marty Gunther en zijn biografie, die hij doet samen met Bob Angell.
Voor de muziekliefhebbers zijn dit dingen om naar uit te kijken. Als Duke Robillard opnieuw in België geprogrammeerd zal staan, ga ik er zeker opnieuw proberen bij te zien. Bedankt Duke!
Tekst en foto’s: Eric Schuurmans i.s.m. Rootstime.be
We horen graag je mening! Voeg reactie toe