Concertverslag : Delirium Bluesfestival, 2 april 2011

Door Hemeryck Dominiek

Waar de concurrentie van een aantal festivals in België en Nederland menig programmeur kopzorgen bezorgt, lijken deze geen vat te krijgen op de organisatie van het Delirium Bluesfestival, die nog wel op zoek moest naar een vervanger voor Bo Weavil en die vond in Bluestooth. Het festival kan zich iedere keer beroepen op de steun van een enorm aantal vrijwilligers dat grotendeels afkomstig is uit het dorp of directe omgeving en dat samen met de trouwe bezoekers garant staat voor het prettige verloop van het festival.

Opener van het festival was Lightnin’ Bug uit Luxemburg, altijd moeilijk om voor een beperkt puliek te beginen!
Maar ze deden het… toegankelijke nummers, waarin groove, funk en soul een belangrijke rol spelen, maar ook de Chigcoblues is nooit veraf! Leuke starter. 

Toen was het de beurt aan Little Wheels, een trio uit Westvlaanderen..De muziek van Little Wheels, rhythm’n boogie, ligt ergens tussen George Thorogood, SVR en ZZ-Top. De Blues-rock die deze band al jaren brengt staat als een huis. Anders dan veel groepen in dit genre heeft de band echter nooit zijn toevlucht genomen in het afmalen van covers van deze of andere Amerikaanse voorbeelden, maar wordt er vooral eigen werk gebracht. Mooi.

De 61-jarige Steve Wikinson (wasbord, drums en mondharmonica in één) met zijn band Bluestooth stond, naar eigen zeggen, voor het eerst op een Belgisch podium. Dit moet hem goed zijn bijgebleven. Van de weeromstuit zal zijn optreden van afgelopen zaterdag ook nog lang blijven nazinderen bij diegenen die er getuige van waren. Blokvast geruggensteund door Ian Cas (dobro gitaar)  en Hans Devos (dubbele basgitaar) en twee, in een hoek van 35°opgestelde, uit de kluiten gewassen versterkers spon deze ‘new kid from the old school’ een web van op zydeco grooves geïnspireerde blues, die bij momenten de geest van Robert  Johnson door de zaal lieten spoken, en zijn warme, soulvolle zangtimbre aan elkaar. We zullen er zeker nog van horen! 

Toen was het tijd voor Livin’ Blues de legendarische band is eigenlijk nooit opgehouden te bestaan. Nicko Christiansen, met zijn onnavolgbare (je in diepte brengende) saxofoon- en rauwe stemgeluiden, staat  er nog steeds aan het voortouw van wat nu heet Livin Blues Xperience.  Met klanken van de eigentijdse Internationale Blues , met heel veel invloeden van elders, zijn nog steeds weergaloos opzwepend. al hun hits brachten ze mee naar Lichtervelde! en we kunnen eindelijk kort zijn over LBX gewoon SUPER!! 

Headliner Aymeric Silvert, was voor vele bluespuristen een brugje te ver. Maar de virtuositeit die de Aymeric Silvert Band toonde op het Lichterveldse podium was van een onwereldse klasse. Door te openen met Swedish Viking, gaf de gitarist meteen z’n visitekaartje af aan de aanwezigen. En het dient gezegd, helaas waren er een aantal bezoekers die de gitaarklanken maar matig konden appreciëren en voortijdig huiswaarts trokken. Ze hadden meer dan ongelijk, want de Hendrix-cover die later tijdens de set gebracht werd, was wederom van een uitzonderlijk niveau.

Aymeric Silvert Band is TOP, wat een virtuositeit, wat een band!!! Voor sommigen misschien iets moeilijker verteerbaar, maar er is naast pure ‘blues’ nog fantastische muziek op deze wereld!!! Het bewijs hiervan werd gisteravond geleverd!!!

 In de pauze werd het klein bluescafeetje naast de grote zaal netjes gevuld met een muzikale act van De Ferre Trio. Muzikaal zat hij er ook wel recht op. Met rake, zelf geschreven teksten, een 3-string cigar box gitaar en vervormde stem, en ze konden netjes tot vier keer toe een massa volk naar hun podium lokken.

Delirium Blues heeft zijn elf kaarsjes uitgeblazen op de tonen van uitsluitend goede muziek, er werd gretig gesproken over een zeer straffe editie. Wie het tegendeel verklaart, doet de waarheid geweld aan, dus treden we ongegeneerd de algemene indruk bij. Het programma van dit festival wordt vroeg op het jaar bekendgemaakt, we kijken reikhalzend uit naar de afkondiging van de uitgave 2012.