Dan Patlansky
De Bosuil, Weert
27 Mei 2016
Tekst, foto’s en video’s: Walter Vanheuckelom, voor meer foto’s, zie album
Begin deze maand verscheen ‘Introvertigo’, het achtste album van de Zuid Afrikaan Dan Patlansky en gelukkig voor ons kwam Dan het album promoten in Europa. Na een reeks succesrijke concerten in Engeland is de gitaar virtuoos momenteel in Nederland voor een viertal concerten. De muziek kenners van De Bosuil hadden Dan weten te strikken en dus trekken we vrijdag avond naar Weert om Dan Patlansky aan het werk te zien en te horen. Het album ‘Introvertigo’ is in ieder geval een aanrader en dus zijn de verwachtingen erg hoog gespannen. Het is de eerste tour dat Dan een keyboard speler bij zich heeft, dus is het ook uitkijken welke bijdrage toetsenist Dean Barett zal brengen aan de muziek van Dan. Dan start het concert met het stevige ‘Sonova Faith‘ uit het nieuwe album. Meteen valt de sterkte van de band op, met een uitstekende Clint Falconer op zijn vijf snaren Epiphone Thunderbird bas en een zeer strak drummende Andy Maritz, die de perfecte basis vormen voor de verschroeiende en zinderende gitaar riffs van Patlansky. Terwijl Dan het publiek welkom heet en vertelt dat de meeste songs die ze zullen spelen op het nieuwe album ‘Introvertigo’ staan, geven Clint en Andy de groove al aan voor ‘Stop The messin‘. Ook hier weer stevige rock, al is er wel een scheutje funk aan toegevoegd en dat past perfect in dit nummer. Dean Barrett is subtiel, maar constant aanwezig en het refrein is machtig en bevat ook een boodschap voor de vrouwen, namelijk dat ze niet zo verlegen moeten zijn in het liefdesspel en dat het gerust wat fantasierijker en gewaagder mag.
Met de melodieuze blues shuffle ‘Poor Old John‘ die gedragen wordt door het toetsenwerk van Dean Barrett slaat de band een heel andere richting in. We herkennen duidelijk Steve Ray Vaughan invloeden in dit nummer over ontrouw. De Fender Stratocaster van Dan klinkt weer onweerstaanbaar sterk in deze shuffle. Met ‘Bring The World To His Knees‘ gaat de band terug naar het album ’20 Stones’ uit 2012 en ook hier laat Patlansky vet en scheurend gitaarwerk horen. Met behulp van de Wah Wah pedaal klinkt het allemaal nog iets rauwer en de baslijnen uit de Epiphone Thunderbird bas van Clint kriebelen heerlijk in je buik. Dan Patlansky blinkt niet alleen uit in het stevigere bluesrock werk, hij heeft ook een patent op gevoelige en wondermooie rustige ballades en ‘Loosen Up The Grip‘, dat ook op het nieuwe album staat is daar een goed voorbeeld van. Een erg knappe melodie en heel ingetogen en intens vingerwerk op de snaren van de Stratocaster zorgen er voor dat niemand onberoerd blijft in De Bosuil. Dan Patlansky bevestigt zijn status als gitaar virtuoos en zorgt voor een geweldig kippenvel moment. Dat is ook te merken aan de reactie van het talrijk opgekomen publiek.
‘Bet On Me‘ is zonder twijfel één van de nummers met de meeste hit potentie op ‘Introvertigo’. Het catchy en uitstekend meezing refrein bepalen de sound van deze song die door warme orgelklanken wordt gedragen. Met het verwoestende ‘Run’ wordt het roer helemaal omgeslagen. De vier muzikanten trekken alle registers open in deze rocker met weergaloze jaren 70 gitaarriffs. De stuwende fuzzy baslijnen van Clint zorgen samen met het uitstekende strakke slagwerk van Andy dat iedereen in de ban raakt van ‘Run’. De toetsen van Dean Barrett verzorgen de intro van ‘Heartbeat‘, tot plots de bonkende basdrum en het stevige slagwerk het nummer veranderen in een dreigende song. De tekst gaat over een bedelende, dakloze man en Dan gaat ook in deze hypnotiserende song, met behulp van de bottleneck, weer geweldig tekeer op zijn witte Fender. De ritme en sfeerwisselingen in deze song zijn indrukwekkend. Dan vertelt dat er in elk optreden minstens één slowblues moest gespeeld worden en hij vind dat dit moment gekomen is. De Zuid Afrikaan zingt heel ingetogen en weemoedig ‘Still Wanna Be Your Man‘, het verhaal van vele muzikanten die de juiste balans zoeken tussen het familie leven en het leven ‘on the road’. De huilende en jammerende gitaar spreekt boekdelen en laat horen wat woorden nooit kunnen zeggen. Na het huilen en het jammeren, gaat Dan solo verder, met erg knap vingerwerk op de snaren van zijn Strat. Het is muis stil in De Bosuil en iedereen geniet van deze geweldige gitaar virtuoos. Hoewel Patlansky de toekomst van onze Westerse wereld somber tegemoet ziet, heeft ‘Western Decay‘ een gedreven en blije melodie die vooruit gestuwd wordt door het strakke drum en bas werk van Andy en Clint. Met behulp van de Wah Wah pedaal etaleert Dan Patlansky nogmaals zijn klasse als gitarist.
Heartbeat
Ook als songschrijver is deze sympathieke Zuid Afrikaan een fenomeen. In De Bosuil speelt hij, op één nummer na, zijn gehele nieuwe album en daar is geen enkele mindere song bij. Voor de laatste twee nummers gaat Dan terug naar zijn voorlaatste album ‘Dear Silence Thieves’. Eerst is er de rauwe bluesrocker ‘Fetch Your Spade‘ met zijn verschroeiende voortstuwende groove. Het contrast tussen de stroves en het refrein tilt ‘Fetch Your Spade’ naar ongekende hoogtes. Patlansky eindigt dit ruige, rauwe nummer heel gevoelvol op de snaren van zijn Fender. Vroeger sloot Dan zijn concerten steeds af met ‘Voodoo Child‘, maar sinds dit jaar doet hij dit met een bijna vijftien minuten durende, waanzinnige versie van ‘Backbite‘. Eenmaal de cd versie was afgelopen begon het spektakel en vanaf dat moment was het of we in een jam terecht gekomen waren, waarin de vier heren tot het uiterste gaan. Dankzij Jo Govers’ talent achter de knoppen van het licht krijgen we er nog een mooi licht spektakel bovenop en dat zorgt samen met de instrumentale virtuositeit van de vier heren op het podium voor een waar licht en klank spektakel. Het nummer zit vol onverwachte wendingen, maar blijft steeds boeiend. Patlansky gaat van het ene uiterste in het andere, alsof het niets is. Heel intiem en zacht het ene moment en een seconde later erg vernietigend en verschroeiend.
Patlansky bespeelt zijn Fender Stratocaster op allerlei manieren en elke vierkante centimeter van zijn snaarinstrument wordt gebruikt, hij beheerst zijn gitaar zoals er dat weinigen kunnen. Dan bespeelt zijn gitaar als toetsenbord, zelfs de veren aan de achterkant van de body worden gebruikt om speciale effecten en klanken voort te brengen. Het is een muzikaal en visueel schouwspel dat maar blijft boeien. Ook aan mooie liedjes komt een einde, dus ook aan dit wondermooie concert. Dan Patlansky heeft het publiek in De Bosuil overdonderd met zijn talent en zijn muziek. Deze band komt nog beter tot zijn recht op een groter podium, zoals op een festival en daar verdienen ze eigenlijk ook wel te staan. Het is weer een geweldige avond in De Bosuil te Weert dankzij Dan Patlansky, Clint Falconer, Andy Maritz en Dean Barrett, maar ook dankzij de vriendelijke mensen van De Bosuil en dankzij Patrick Overklift en Jo Govers die weer hebben gezorgd voor een erg mooi geluid en de prachtige lichtshow.
Backbite
More Photos of Dan Patlansky: https://www.flickr.com/photos/walter_vanheuckelom/albums/72157666485078793
Setlist:
01. Sonova Faith
02. Stop The Messin’
03. Poor Old John
04. Bring The World To His Knees
05. Loosen Up The Grip
06. Bet On Me
07. Run
08. Heartbeat
09. Still Wanna Be Your Man
10. Western Decay
11. Fetch Your Spade
12. Backbite
Website Dan Patlansky
We horen graag je mening! Voeg reactie toe