Christone “Kingfish” Ingram
15 Februari 2025
Doornroosje Nijmegen
Fotografie: Marco van Rooijen | Tekst: Edwin van der Linden.
Meer foto’s zijn te zien in het foto album: Christone ‘Kingfish’ Ingram
De blues heeft op dit moment veel nieuwe jonge namen die aan de deur kloppen. Allemaal met hun eigen stijl. Denk aan D.K. Harrell, Sean “Mack” McDonald, Taj Farrant en misschien diegene die het nu al het verste heeft geschopt, Christone “Kingfish” Ingram. Om als 22-jarige na het winnen van een Grammy award voor je “662” album als future of the blues gezien te worden kan een zware last op je schouders zijn, dat hebben we bij meerdere bluestalenten gezien. Bij Kingfish is daar niet veel van te merken. Na een onrustig intro van zijn band betrad de meester het podium en vanaf de start met “Midnight Heat” en “Fresh Out” was het raak. Heerlijk lang uitgesponnen nummers met solo’s van de meester zelf en van toetsenist D-Vibes. Gelukkig waren er ook rustige momenten met “Another life goes by” waarbij de prachtige stem van Kingfish beter tot zijn recht komt, een mooie donkere warme stem. Bij de rustige nummers weet hij zijn gitaarsolo’s mooi te doseren. Van rustig opbouwend tot scheurend, vooral in “Empty Promises” geeft dit echt een meerwaarde aan het nummer.
Dat Kingfish goed naar zijn leermeester Buddy Guy heeft gekeken bleek bij “Not Gonna Lie”. Terwijl de band de tijd volspeelde verscheen hij ineens in de zaal. Terwijl iedereen weer naar het podium keek verscheen hij op het balkon. “Mississippi Night” werd ingestart vanaf het balkon. Een teken dat de band erg goed op elkaar is ingespeeld.
Wat tijdens de gehele set opviel was de chemie tussen met name Kingfish en toetsenist Brother D-Vibes (Deshawn D’Vibes Alexander). Regelmatig lachend naar ekaar, een stomp als Kingfish van het podium afloopt. Een van de hoogtepunten was van de avond was dan ook een duel tussen beide met D-Vibes op zijn gitaar synthesizer. Hoe de een overgang van blues naar funk en weer terug in het werk gaat, snap ik niet, maar het klonk fantastisch “sexmachine” in “Hard times” vermengd. De set had een goede opbouw getuigende een rustige opvolger, “Rock & Roll”, geschreven voor zijn te vroeg overleden moeder.
Ik heb het gevoel dat de artiesten steeds vaker naar hun Spotify lijstje kijken. Ook Kingfish eindigde met zijn twee topnummers “Outside of This Town” en mijn favoriet, het titelnummer van zijn tweede album, “662”. Aan het begin van de toegift mocht D-Vibes de show stelen. Thuis hem even opgezocht en het kwartje viel toen ik las dat hij zelf een Funk band heeft. Hij jutte het publiek op en hield ze muzikaal goed bezig met een funky medley waar onder ander “Eleanor rigby” van The Beatles te horen was. Langzaam begon Kingfish vanuit de coulissen mee te pingelen en opkomend begon hij met het stevige “Long Distance Woman”. Wat blijft dit een fantastisch nummer. De afsluiter werd een heerlijke slow versie van “Hey Joe” met een paar vlammende solo’s en wat reggae tonen.
Of Kingfish de future of the blues wordt moet blijken. Deze show was veel meer funky dan we gewend zijn. Sta er niet gek van te kijken dat het meer die kant op gaat. Een nieuw studio album zal dat laten horen. Hopelijk komt deze snel want zijn laatste studio album “662” is alweer van 2021. Maar het was een fantastische avond.
Setlist
1 Midnight Heat
2 Fresh Out
3 Another Life Goes By
4 Empty Promises (Michael Burks cover)
5 Not Gonna Lie
6 Mississippi Night
7 Hard Times
8 Rock & Roll
9 Outside of This Town
10 662
Toegift:
11 Long Distance Woman
12 Hey Joe
Ik vond dat de bas ten opzichte van de overige instrumenten veel te hard was.
Als bluesliefhebber viel het zwaar tegen veel te veel solo’s die ook nog op elkaar leken. Te veel Bas en keyboard