Chris Bergson
NiXenMeeR, Enschede
6 Juni 2014
Tekst en foto’s: Herbert Schluter
Goed, er waren een paar festivals en andere concerten in de buurt, maar dat weerhield de kenners en liefhebbers er niet van om NiXenMeeR met een bezoekje te verrassen. Hier stond nl. Chris Bergson op het podium en of het nou vijf of zes jaar geleden was laten we maar in het midden. Destijds stond de tour in het teken van het album ‘Fall Changes’, in de tussentijd zag ook ‘Imitate the sun’ het licht en nu was het eerder dit jaar verschenen live-album ‘Live at Jazz Standard’ reden voor Chris Bergson om het vliegtuig naar Europa te pakken voor een relatief korte tour. NiXenMeeR mocht het spits afbijten en we werden getrakteerd op twee heel uitgebreide sets, we kregen dus behoorlijk waar voor ons geld.
Dat gaf Chris en zijn begeleiding (waarover zo dadelijk meer) de kans om een uitgelezen mix te laten horen van nummers van bovengenoemde albums. Om er maar meteen in te komen hoorden we eerst ‘61st & 1st’, gevolgd door ‘Heavenly Grass’. Andere hoogtepunten waren ‘Goin’ Home’, ‘Gowanus Heights (‘about my old neighbourhood’)’, de titelsong van het vorige studioalbum ‘Imitate the sun’, ‘Just before the storm’, ‘Mr. Jackson’ en ‘the Only One’. Dat laatste liedje is één van mijn absolute favorieten van het live-album en ik vroeg Chris, die ik voorafgaand aan de show even mocht ontmoeten, of hij dat liedje wel op de setlist had staan. Nou, nee dus. Of vind je dat een leuke song? Ja? Gaan we daar de tweede set toch mee beginnen! Zo gezegd, zo gedaan. Ondergetekende blij. Je weet het, een kinderhand…
Twee nummers die er ook uitsprongen waren ‘Rain beating down’ en ‘Shattered Avenue’. Deze nummers speelt Chris op een zgn. Baritone Guitar, een aparte, iets lager gestemde gitaar waarop hij met slide zorgt voor een ongekende hoeveelheid kippenvel. Hij speelde in beide sets weer zó gedreven, zo intens dat de naam van zijn platenlabel volkomen tot z’n recht kwam. Dat heet nl. ‘Two Shirts Records’ op aanraden van een vroegere drummer die hem aanraadde om twee shirts mee te nemen naar een optreden, ééntje voor iedere set omdat hij doorgaans doorweekt van het podium stapt. Zo ook hier. Eén van de bezoekers, die ik overigens ken als een behoorlijk begenadigd gitarist, sprak zijn bewondering uit door te stellen dat Bergson in één liedje méér akkoorden speelt dan menig gitarist in een hele set!
Een optreden staat of valt doorgaans bij de samenwerking en de interactie tussen de bandleden. Chris werd tijdens deze tour bijgestaan door een drietal Franse musici, nl. Pat Machenaud op drums, Philippe Dandrimont op bas en Philippe Billoin op toetsen en het moet gezegd, de kwaliteit van dit trio was uitmuntend! Eén middagje oefenen in Frankrijk was voldoende geweest om op elkaar ingespeeld te raken, maar het feit dat ze zelf al groot fan waren van de muziek van Bergson hielp natuurlijk ook wel mee… Met name Philippe Billoin speelde een glansrol tijdens een aantal nummers, waarbij het geluid van de Hammond de liedjes perfect aanvulde.
De afsluiting werd gevormd door een drietal covers, nl. ‘Dust my broom’ als eerbetoon aan ‘the best bluesclub in the world’ wat geweldig swingde, Ray Charles’ ‘Drown in my own tears’ en uiteindelijk ‘Are you experienced’ wat je natuurlijk alleen maar mag en kunt spelen als je een virtuoos bent op gitaar. Missie geslaagd, zou ik zeggen…
Nou alleen maar hopen dat het niet weer vijf of zes jaar duurt voor hij weer onze kant op komt!
www.chrisbergson.com
www.nixenmeer.nl
We horen graag je mening! Voeg reactie toe