Door Arthur ter Avest

Chas is een samenvoegsel van Charlie Hart en Stef Woestenenk. Men zal zich afvragen wie dit zijn en wat ze te bieden hebben. Stef is een Achterhoekse gitarist/ zanger die in verschillende Bandprojekten speelt (MoonYard, Four Eyed Faces, Claptunes en Nooit Genoeg). Hij heeft in 2017 het boek `Loepzuiver – muziekverhalen uitvergroot` geschreven waarin hij op zoek gaat naar zijn muzikale helden, voor een groot deel ook in de gelegenheid is deze te ontmoeten, te interviewen en met de één of ander een vriendschappelijke relatie op te bouwen. Via Ronnie Lane van de Small Faces/ the Faces, later ook Slim Chance leert hij de multi-instrumentalist Charlie Hart kennen. Charlie heeft met Ian Dury, Pete Townsend en the Who alsook met bijvoorbeeld Pete Brown en Chris en Mick Jagger in bandprojekten en tournees samengespeeld. Stiekem een grote jongen in de Londense muziekwereld dus! Gedurende 2 weken spelen de heren in Nederland en vieren ze op ontspannen wijze met elkaar de liefde voor muziek met de carrière van Charly Hart als leidraad.

In de zeer goed gevulde lokatie Streeckgenoot in Doetinchem werd om even over achten afgetrapt met 2 krakers van Cream (Pete Brown, Beatnick-Poet die met Jack Bruce de teksten schreef), te weten “White Room” en “Sunshine Of Your Love”. Het bijzondere is, dat door de ingetogen uitvoeringen door 2 muzikanten de nummers sowieso al een andere sfeer krijgen. Dit wordt nog versterkt doordat Charlie bij de verschillende nummers viool, accordeon (trekzak zoals dit steeds werd genoemd) en piano speelt. Goedlachs ging het verder met een gedreven versie van een nummer van Ian Dury waarin Charlie met door de ouderdom ietwat aangetaste stem de ietwat puntige en staccatto vocalen voor zijn rekening nam. Gedreven bleef het in het melodieuze blok met nummers van de Small Faces, the Faces en Slim Chance waarin Ronnie Lane werd geeerd. Na de roerige tijd die Ronnie met de Small Faces en the Faces in de jaren 60 heeft beleefd, trok hij zich terug op het Engelse platteland. In deze oase van rust kreeg hij regelmatig bezoek van andere rocksterren, die hier ook een beetje rust en anonimiteit zochten. Pete Townsend kreeg van Ronnie een nummer, met het verzoek het niet met the Who op te nemen omdat dit nummer dan niet tot zijn recht zou komen (aldus geschiedde, the Who nam het op en met een vette knipoog werd gesteld dat zij het genadeloos om zeep brachten), Squeezebox. De uitvoering vanavond was gaaf en nodigde ook het publiek uit een steentje bij te dragen. Eric Clapton was in zijn onrustige periode ook vaker bij Ronnie te gast, vanavond leverde dit een mooie versie van “Wonderful Tonight” op. Ingetogen, melodieus en met verve gebracht.
De muzikale reis werd afgerond met nog enkele nummers waar Ronnie Lane en Charlie Hart hun vinger in de pap hadden en tot slot met “Outskirts” van Ray Charles en enkele andere Bluesnummers van muzikale helden van Charlie Hart. Het applaus tussen alle nummers was al luid en van harte, na afloop van het concert mochten de heren een terechte daverende ovatie in ontvangst nemen. Het was zeker niet allemaal zuiver, er moest tussendoor hard gewerkt worden om bij elkaar te blijven, toch was het een concertavond waarin de passie voor muziek het ruimschoots won en zich nestelde in de harten! Fijn!

Links:
www.charliehart.com
www.stefwoestenenk.nl


Ook op Blues Magazine ...