Bluesmotel
Zaterdag 1 januari 2011
Café Miles, Amersfoort
Tekst: Patrick Struijker Boudier / Foto: Carla Heckemann
Hoe lang duurt het voordat het publiek meer uitgeput is dan de band? Vijf uur. Yep. Dat is de tijd die Bluesmotel zaterdag 1 januari in Miles in Amersfoort op het podium stond. Vijf uur. In die 300 minuten scheurde, schroeide, brandde, loeide, schreeuwde, fluisterde en gromde de band in de kleine ruimte van het café de bierglazen kapot. En het publiek.
Hoe verwoestend wil je de blues hebben? Smerig in een bruin kroegje? Wordt geregeld. Scheurend terwijl de gitaren een duel aangaan en de zanger zijn harp verschroeid? Doen we. Knallend en stuiterend van puur bluesgevoel? Is bij dezen gebeurd. Bluesmotel speelt alsof ze net van de Crossroads vandaan komen. Dat of hun bluesbloed is vermengd met liters Red Bull. De energie en het spelplezier wordt van het podium afgeramd en laat het publiek (okay, mij in ieder geval) accuut naar de zuurstof grijpen na afloop. Ik heb ze nu al een flink aantal keren gezien en die tomeloze inzet blijft me prettig verbazen.
De gig 1 januari begon rond kwart 5 ’s middags. Prima tijd voor een nieuwjaarsdag. Rustig wat betreft bezoekers in het begin maar dat werd later meer dan goed gemaakt. De band knalde er meteen vol in met nummers van ´Built for Comfort´, hun eerste cd die net een paar maanden uit is.
Voor wie ´em nog niet heeft: waarom niet? Wie ‘em wel heeft: lekker he?
Hoogtepunt blijft voor mij altijd Key to the Highway. Op de plaat strak afgebakend op 5min40, live een breed uitgesponnen song waarbij alle bandleden volop ruimte krijgen. De jankende harp van Kevin; de uitwisseling van moddervette licks door Micha en Tim; de strakke bas van Hans en de nochelante drums Frank. De band speelde vrijwel alle nummers van hun cd, afgewisseld met de een na de andere klassieker waarbij de lol en interactie tussen de leden breed aanwezig was.
Wat dit optreden extra bijzonder maakte was de aanwezigheid van niet één maar twee gastgitaristen.
Ruben Hoeke is meermaals uitgeroepen tot Nederlandse Beste Gitarist en in de top geeindigd van Beste Bluesrock Gitarist Benelux 2010. Zijn spel 1 januari is een geweldige aanvulling op Bluesmotel. Rustig in de begeleiding maar furieus knallend in een van de vele guitaarduels tussen hem, Tim en Micha. Halverwege de avond is het tijd voor Leif de Leeuw. Vijftien jaar maar spelend ouder dan dat. Geweldig, wat een talent! Prachtig om te zien dat er een jonge generatie is met zoveel bluesgevoel en plezier op het podium. Met een warm applaus stuiterde hij na afloop weer het café in.
En ja, toen was het vijf uur of 300 minuten later. En was ik op en uitgeput. En ik was niet de enige. Nee, dat had niets met de alcohol te maken. Ik was op door de verwoestende sets van Bluesmotel. Klaar denk je? Nee hoor, ze deden nog even een nummertje om stoom af te blazen. Die band gaat maar door. … Klasse!
Internet: www.bluesmotel.nl
Stamvol was het. I was there! Eten? Forget it. Dampen en dansen en de blues. Een filmpje (uur 4 zo ongeveer):
http://www.youtube.com/watch?v=6kxYnsq2Dkc
Bedankt voor je filmpje Rob, nog even nagenieten van een lang en voor mij nu al legendarisch optreden, I was there too!! Enne…. is het niet hoog tijd dat Bluescafe Apeldoorn en Bluesmotel eens een gig regelen?? Lijkt mij een perfecte combinatie, ik ben er in elk geval.
Ja mensen veel over gehoord al, dit klasse optreden,maar helaas moeten missen wel dus. wellicht een andere keer. De boys stomen goed door, top hoor, en verdiend vooral. Ik ben al enige tijd groot fan van de jongens en ze zijn een echt aanvulling op de band´s denk ik. Ben heel benieuwd naar het volgende album, waar eigen nummers op gaan komen. Keep it strong gues/ That is The Spirit, grtz
Ik zeg heel snel een live dvd en cd!
Goed plan!
Ik stort wel een donatie om het te financieren :-)