Bluescaravan 2020
Zinema City, Rheine (D)
22 februari 2020
Tekst: André wittebroek / Foto’s: Wolfgang Multer, de foto’s zijn van het concert van Blues Caravan in Music Hall te Worpswede (D) op 14 februari 2020. (Let op: alle foto’s, video’s en teksten op deze website zijn auteursrechtelijk beschermd. Het is niet toegestaan deze zonder voorafgaande toestemming te gebruiken, af te drukken of te publiceren.)
Dit jaar wordt de Bluescaravan-toer al voor de vijftiende keer gehouden. Platenbaas Thomas Ruf van Ruf Records heeft zich gespecialiseerd om nieuw, jong talent een kans te geven via de Bluescaravan toer en via zijn Ruf Records. Zo zijn in het verleden diverse bluesmuzikanten als jong of nog relatief onbekend talent bij hem begonnen zoals onder andere Joanne Shaw Taylor, Samantha Fish, Ana Popovic, Dani Wilde, Laurence Jones, Mike Zito, Bernhard Allison, Layla Zoe, Ina Forsman, Vanja Sky.
De Bluescaravan bestaat altijd uit drie frontmuzikanten en een ritmesectie. Van veel shows wordt later een cd/dvd uitgebracht, onder de titel Songs From The Road. De show vanavond is georganiseerd door Bluesnote-Rheine die normaal hun shows in zaal Hypothalamus organiseren maar nu, in verband met een dubbele boeking door Hypothalamus, moeten uitwijken naar Zinema City, een theaterzaal met luxe pluche-stoelen. De akoestiek is fantastisch en geluidsman Lars Müller van Proloustic Tonstudio verdient een groot compliment voor het geweldig goede, gedoseerde geluid. Altijd een voorwaarde voor een topavond en dat is het geworden.
Bluescaravan bestaat dit jaar uit de gitaristen Jeremiah Johnson en Ryan Perry, die hun eerste optreden in Europa enkele jaren geleden op het Grolsch Schöppingen Blues festival hadden, zangeres Whitney Shay, bassist Roger Innis die er al jaren bij is en drumster Amanda Dol.
De show begint met alle vijf bandleden op het podium en de cover Let’s Work Together. Een mooie opwarming voor wat nog komen gaat. Whitney beschikt over een mooie stem en heeft een geweldige podiumuitstraling en contact met het publiek, Ryan’s stem is vol en warm en de stem van Jeremiah is meer helder met een typisch Texaans accent. De eerste prachtige gitaarsolo komt van Jeremiah. Daarna verlaat met Whitney de bühne en speelt Ryan Perry de eerste set.
Ryan Perry stelt zich voor, vertelt dat hij uit Tupelo Mississippi komt en dat hij veel nummers van zijn nog uit te komen cd ‘High Risk, Low Reward’ (release 16 maart) speelt. Hij begint met de heerlijke swingblues Homesick en vervolgt met de fijne blues Ain’t Afraid To Eat Alone met gitaar-intro en geweldige ondersteuning van de ritmesectie. Hij pakt een andere gitaar en in Hearts Out komt er een donker intro met een diepe sound aan, in Tony Joe White stijl, waarin hij een rondje door het theater loopt tot genoegen van het publiek.
De schitterende slowblues Oh No heeft een ingetogen solo en de zang en verdriet lijken uit zijn tenen te komen. In het stevige Evil Is Going On van Willie Dixon lijkt de geweldige zang hier sterk op Howling Wolf en hij gebruikt bij de gitaar het wah wah pedaal. De titelsong van de nieuwe cd bevat een fijne groove met meeslepend donker, duister spel.
Dan komt Whitney Shay erbij en wordt het lekker funky in Stand Up van haar nieuwe cd ‘Stand Up’. Zij en Ryan zingen om de beurt en de stemmen passen perfect samen. Whitney is direct zeer beweeglijk, vrolijk en betrekt het publiek er meteen bij. De al jaren vaste bassist van Bluescaravan Roger Innis, met zijn heerlijk groovende stijl van spelen en Zweedse drumster Amanda Dol zorgen voor een funkysoul basis.
Ook Boy Sit Down is vrolijk swingend en meer rock and roll en dan weer funky in Love’s Creeping Up On You. Rockend gaat het verder in It’s Not About You met mooie breaks en topgitaarspel. Het geweldige nummer Grinnin’ In Your face , (ondergetekende vooral bekend van de fantastische uitvoering van Little Axe),met prima zang en hier een stevig boogie eind. Kippenvel in de slowblues Woman Rules The World, schitterend. Far Apart is weer funkier en Ryan en Shay zingen om beurten en chorus en klinkt top. Haar set is minder bluesy en haar R&B achtergrond is te horen, maar ze doet het geweldig met haar krachtige stem en komt heel goed aan bij het publiek.
Dan verdwijnen Whitney en Ryan van de bühne en is het tijd voor Jeremiah Johnson. Nu wordt het rockiger in Southern Rock stijl. Stem, accent, stijl en uitstraling (met grote hoed ) doen in de eerste song White Lighting aan Lynyrd Skynyrd, Molly Hatchet denken. Wah wah pedaal erbij en flitsend gitaarspel. Getting Tired gaat zo verder en Take A Long Way Home is een mooie liefdesballade , puntig gitaarwerk in Ecstacy en mooie breaks. Lekker. Blues In Your Eyes is een top slowblues en alles klopt hier: de klagende stem, een ‘schreeuwende’ gitaar en op het eind zang zonder microfoon recht de zaal in. Kippenvel nummer.
Wisselende ritmes in het meer jazzy Show Down, geknepen gitaarspel, in het middenstuk heel zacht en intiem gespeeld, waarbij Amanda alleen met de handen drumt tot groot enthousiasme van het publiek. Een knallend intro, heavy scheurend gitaar bij Born Under A Bad Sign. Een magistrale uitvoering, funky bas en drums, diepe lange warme tonen op gitaar, wisselend hard en zacht met jazzy stukjes. Dit nummer heeft alles en laat zien dat Jeremiah Johnson een topgitarist is die verschillende stijlen perfect beheerst en gezegend is met een mooie zuidelijke bluesstem.
Hierna komen alle bandleden op het podium en gaat het dak er figuurlijk vanaf. Deze laatste set is groovy, funky en swingend. Alle bandleden komen uitgebreid aan bod en de klasse druipt er vanaf. Songs als het funky gespeelde Gotta Serve Somebody waarin allen zingen en soleren, de slowblues Watching You van Luther Allison, die ongeveer aan de basis stond met Thomas Ruf van RUF Records.
Hierin zijn de verschillende gitaarstijlen van Jeremiah, warm en puntig en Ryan, diep en donker, goed te horen. Heerlijk rockig en knallend is Old Time Rock And Roll van Bob Seger en bij het laatste spetterende, zeer funky Shakey Ground staat iedereen op van zijn stoel en swingen er mensen samen met Whitney naast de band op de bühne. Prachtig eind van een meer dan geweldige avond voor een zeer enthousiast publiek.
Conclusie:
Ook deze Bluescaravan 2020 stelt niet teleur! Een fantastische muziekavond met geweldige muzikanten. Het is altijd een lange avond omdat er vier sets gespeeld worden maar het voelt nog als tekort. Omdat de drie mensen op de voorgrond zo’n totaal verschillende stijl en achtergrond hebben blijft het zeer afwisselend en ook het samenspel is meer dan uitstekend, het past perfect bij elkaar. Ritmesectie met bassist Roger Innis als vaste waarde en topdrumster Amanda Dal top!
Tot volgend jaar, benieuwd wie er dan bij zijn!
Links: www.bluesnote-rheine.de RUF Records
Blues Magazine bedankt RUF voor de accreditatie en Bluesnote-Rheine voor de zeer prettige ontvangst.
We horen graag je mening! Voeg reactie toe