Concertverslag: Beth Hart – solo
Theater De Spiegel, Zwolle
25 oktober 2017
Beth Hart speelt met gemak tijdens optredens met haar band festivals, clubs en mega-zalen als de HMH en volgend jaar zelfs de Ziggo Dome plat. In haar eentje optreden doet ze zelden, al doet ze het wel vaak in radiostudio’s, zoals afgelopen week bij Giel Beelens ochtendshow op Radio Veronica. Dáár speelde ze onder meer een mooie coverversie van Otis Reddings A Change Is Gonna Come.
Deze song is ook de opener van het volledig uitverkochte concert in het mooie en moderne theater De Spiegel in Zwolle. Beth vervolgt met St. Teresa, van haar album ‘Better Than Home’, waarbij je een speld kunt horen vallen, zó stil is het publiek. Ze vertelt dat ze de hele dag ontzettend nerveus was geweest, want voor het eerst na lange tijd weer in haar eentje en zonder band, dat vindt ze maar eng. Verderop merkt ze op “wat zijn jullie stil, geweldig!” en ja, vanavond is van de beruchte Hollandse ziekte (het geklets tijdens optredens) niets te merken. Ik merk dat mensen die elkaar iets vertellen, dat fluisterend of in elk geval zacht doen. Komt ongetwijfeld doordat het concert in een theater is, met uitsluitend zitplaatsen. Zéker met dit soort concerten is dat ideaal, wat mij betreft.
Tekst en foto’s: Harry Pater
Het concert van vanavond is niet alleen bijzonder omdat het een solo optreden is, maar ook omdat er duidelijk voor gekozen is om de setlist daarop aan te passen. Dus geen greatest hits show en geen rockers als met de band. Ze vertelt regelmatig, op humoristische wijze, waar de volgende song over gaat, wat regelmatig tot hilarische momenten leidt. En nee, het zijn niet alleen ballads die ze zingt, ook al leveren die vaak kippenvelmomenten op, ook songs als Get Your Shit Together en Boogie Man (gespeeld op een akoestische basgitaar) komen voorbij.
Natuurlijk worden ook publiekslievelingen als L.A. Song (Out Of This Town), Love Is A Lie en Leave The Light On gespeeld. Op een gegeven moment vraagt een vrouwelijke fan of ze Congratulations voor haar wil zingen. Beth vraagt hoe zij dit nummer kent, want dit staat op geen van haar albums en ze heeft het maar weinig gespeeld. Ze wil het wel proberen, maar weet niet zeker of ze de hele tekst nog kent. Dat blijkt, met een beetje hulp vanuit de zaal, wel mee te vallen.
Iets vergelijkbaars gebeurt als ze de mooie Allman Brothers (Warren Hayes) cover Soulshine speelt, na een prachtige versie weet ze ineens het eind niet meer… Ze speelt nog meer covers, zoals Chocolate Jesus (Tom Waits) en Fine And Mellow (Billie Holiday), maar het is toch voornamelijk eigen werk, zowel oud als (vrij) nieuw van het recentste album ‘Fire On The Floor’, zoals Fat Man, Picture In A Frame en Jazz Man. Van het oudere werk noem ik As Long As I Have A Song, Spiders In My Bed en Might As Well Smile. Op een gegeven moment vraagt ze het publiek hoe laat het is, want ze heeft geen idee hoelang ze al bezig is, zo’n anderhalf uur blijkt dat inmiddels.
Als laatste nummer speelt ze, na weer een hilarische aankondiging over de zweetvoeten van haar man Scott, Stinky Feet. Natúúrlijk wil het publiek méér en dat komt in de vorm van Leave The Light On en als allerlaatste een ode aan haar 82-jarige moeder, Mama This One’s For You getiteld. Na één uur en vijftig minuten is het concert dan echt afgelopen. Heb ik de band gemist? Nee. Beth Hart bewees vanavond dat ze ook in haar eentje een volle zaal aan kan. Ik zou op dit moment niet weten wie dit nog kan overtreffen… wat mij betreft was dit mijn concert van 2017!
Website Beth Hart
SETLIST
01. A Change Is Gonna Come (Otis Redding cover)
02. St. Teresa
03. Get Your Shit Together
04. Love Is A Lie
05. Hiding Under Water
06. L.A. Song (Out Of This Town)
07. As Long As I Have A Song
08. Might As Well Smile
09. Fat Man
10. Chocolate Jesus (Tom Waits cover)
11. Isolation
12. Fine And Mellow (Billie Holiday cover)
13. Spiders In My Bed
14. Boogie Man
15. Broken & Ugly
16. Congratulations
17. Soulshine (Allman Brothers cover)
18. Spirit Of God
19. Jazz Man
20. Picture In A Frame
21. Stinky Feet
22. Leave The Light On
23. Mama This One’s For You
Geweldig verslag! Heel herkenbaar. Beth was top!
Mooi verslag, ik was er graag bij geweest. Ik wil wel even een puntje aanstippen: Het kletsen tussen optredens door is echt niet typisch Hollands hoor, dat gebeurt overal.
Mijn muzikale ervaringen in het buitenland zijn toch anders Henk. Het geklets tijdens optredens lijkt extremer in NL dan waar anders ook is mijn ervaring. Respectloos! Dat was bij Beth inderdaad totaal niet aanwezig. Muisstil van bewondering en verwondering.
FENOMENAAL!…. NIEMAND kan je vergelijken met deze waanzinnige zangeres…. (btw: mijn favoriete nr was die avond “Isolation” ) Hopelijk komt ze nog eens in het theater, beter en mooier en intiemer kan je het niet hebben
Het was waanzinnig. Doorgaans kan ik kritisch zijn op mederecensenten, maar deze recensie is de spijker op de kop. Solo op het podium maakt extra kwetsbaar en vergt veel durf, maar ik heb, en velen om mij heen, twee uur met kippenvel gezeten en ik verloor bij Leave the light on de strijd tegen mijn prikkende ogen. Top met hoofdletter T.
De tranen liepen aan het eind over mijn wanger, wat heeft deze vrouw me geraakt die avond!
Heb Beth en haar band mogen horen, zien en bewonderen in de Oosterpoort en tijdens het bluesfestival in Grolloo, waar ik trouwens ook genoten heb van Ana Popovic. De kaartjes voor Beth solo had ik snel gekocht. Toen ik ze eenmaal binnen had en mij bewust werd van het feit dat het een solo-optreden betrof, heb ik mij wel even afgevraagd of ik daar wel goed aan had gedaan. Mijn voorkeur gaat namelijk uit naar stevige muzikale backing vanaf het podium. Toch heb ik mij uitstekend vermaakt in de Spiegel. Kon eigenlijk ook niet anders, want Beth is natuurlijk gewoon een gigantische vakvrouw. Eind deze maand ga ik zeker ook genieten van Ana Popovic die 28 november in Borger staat (Cultuurpodium VanSlag). Het leven van een gepensioneerde is zo gek nog niet. ;-)