Beth Hart
Heineken Music Hall, Amsterdam
26 november 2016
Tekst: Harry Pater / Foto’s: Edwin Birkhoff, alle foto’s van het concert zijn hier te zien.
Het is de tweede keer (de eerste was in april vorig jaar) dat Beth Hart in een al maanden uitverkochte HMH staat en natuurlijk zijn de verwachtingen hooggespannen. Wordt het een herhaling van het vorige concert of krijgen we iets heel anders voorgeschoteld… Eén ding is in elk geval duidelijk: de sound van haar band zal hoe dan ook anders zijn, omdat gitarist PJ Barth niet meer meedoet en dat het volledige gitaarwerk door good old Jon Nichols gedaan wordt. De ervaring leert dat hem dat uitstekend zal af gaan, want voor PJ’s komst deed hij het ook alleen!
Volgens het concertticket zou Jon Allen het voorprogramma verzorgen, maar er staat toch echt iemand anders: singer-songwriter Davy Watson uit Belfast laat in een half uur horen dat hij best aardige liedjes schrijft.
Een half uurtje later begint het optreden waar alle 5500 bezoekers op hebben gewacht. Beth en haar band beginnen lekker stevig met Sick en vanaf het eerste begin laat ze het publiek al mee zingen. Opvallend is dat al in deze eerste song een korte drumsolo van Bill Ransom zit. Na het eerste applaus vertelt ze heel blij te zijn dat ze weer in ons land is en dat ze dankbaar is dat ze hier altijd goed ontvangen werd, ook al wilde niemand haar elders hebben. Hierna vertelt ze voor de eerste keer van de avond dat ze zo blij is met haar man Scott en draagt daarom de ballad I Love You More Than You’ll Ever Know (van Donny Hathaway) aan hem op. Haar liefde voor Scott zal ze overigens nog regelmatig betuigen tijdens het concert. Maar eerst vertelt ze over haar vriendschap met Bill Ransom, die al ruim 25 jaar duurt.
Vervolgens wordt een spetterende versie van Delicious Surprise gespeeld, waarin Jon Nichols alweer zo’n geweldige gitaarsolo speelt. Bassist Bob Marinelli wordt voorgesteld aan het enthousiaste publiek, waarmee Beth de hele band heeft voorgesteld. Ze vertelt dat net voordat het nieuwe album ‘Fire On The Floor’ uitkwam ineens Donald Trump tot de nieuwe president werd verkozen. Ze zei te hopen dat God ervoor zorgt dat hij zich gaat gedragen. De volgende song, Fat Man, draagt ze aan Trump op. Na Skin, Baddest Blues en Love Is A Lie wordt Jazz Man gespeeld. Voor ondergetekende het dieptepunt van de nieuwe plaat, maar eerlijk gezegd is het live wel een lekker nummer!
Akoestische set
Na Good Day To Cry verdwijnt de ritmesectie het podium en nemen Beth en Jon, beide gewapend met een akoestische gitaar, plaats op hun stoelen en volgt er een vrij lange akoestische set, die begint met Broken & Ugly en verder gaat met Ugliest House On The Block, wat voorafgegaan wordt door een vermakelijke uitleg. Iets wat ze trouwens de hele avond door doet. Hierna een song die ze nog nooit op plaat heeft gezet, Boogey Man, waarbij ze vertelt dat ze gek is op griezelverhalen en –films. Dan is het tijd voor het prachtige St Teresa van het vorige album ‘Better Than Home’. Helaas wordt de uitvoering ontsierd door een paar dronken schreeuwlelijken. Het publiek zingt veel mee en men is minder luidruchtig aan het kletsen dan vorig jaar. Als laatste van de akoestische set speelt ze Isolation, waarna ze verkast naar de piano.
L.A. Song is de volgende song, gevolgd door Leave The Light On, beide publiekslievelingen. Ze vraagt het publiek of het goed is als ze nog één ballad gaat zingen, wat met groot applaus wordt beantwoord. Ze vertelt dat ze de volgende song opdraagt aan God en haar man Scott, omdat zij er beiden voor gezorgd hebben dat ze nu is wie ze is en wil zijn (zonder verslavingen). Vervolgens speelt ze een hartverscheurende versie van My California, waarna Scott haar met een knuffel bedankt.
Publieksparticipatie
De drie muzikanten komen weer terug en nu wordt het concert voortgezet met eerst een samenzang met het publiek en daarna een stevige uitvoering van Waterfalls. Tijdens het applaus krijgt ze te horen dat ze nog een kwartier te spelen heeft… vindt ze niet leuk! Snel wordt de song Trouble in gezet om nog zoveel mogelijk songs te kunnen spelen en ze krijgt het publiek massaal aan het meezingen van ‘give me my money back’ en ‘hey you, motherfucker’! Ze zegt dat ze het heerlijk vindt om ‘motherfucker’ te kunnen zingen en dus herhaalt ze dit enkele keren. Als de song afgelopen is zegt Beth ‘my husband told me to leave the stage now’ en dus verlaat ze met de drie muzikanten het podium.
Om na een paar minuten terug te keren voor de toegift, die begint met een heerlijke heavy versie van Whole Lotta Love, waarin Jon Nichols veel van zijn kunsten op de gitaar laat horen. Het concert wordt afgesloten met een geweldige versie van Etta James’ I’d Rather Go Blind, met weer een geweldige gitaarsolo, waarna het toch echt afgesloten is. Terwijl de zaallichten al aan gaan komt Beth nog even terug om te vertellen dat ze op zaterdag 12 mei 2018 (!) in de Ziggo Dome zal optreden. Ze vraagt het publiek of men dat een goed idee vindt. Aan het applaus te horen is het antwoord positief. Eerlijk gezegd denkt ondergetekende dat dit (althans nu) een maatje te groot is (minstens 3x zoveel capaciteit als de HMH), maar wie weet hoe het over anderhalf jaar is…
Ondergetekende heeft inmiddels meer dan tien Beth Hart concerten op zeer verschillende locaties bijgewoond. Dit concert was misschien wel het beste hiervan. Tenslotte wil ik de (Nederlandse) geluidsman Ben Hoftijzer complimenteren, want vanaf mijn zitplaats achterin de zaal was het geluid uitstekend. Ook de lichtshow was zeer de moeite waard. Kortom: een zeer geslaagde avond!
SETLIST BETH HART
26.11.2016 Heineken Music Hall Amsterdam
Beth Hart: lead vocals, piano, acoustic guitar
Jon Nichols: guitars, backing vocals
Bob Marinelli: bass
Bill Ransom: drums
Sick
I Love You More Than You’ll Ever Know
Delicious Surprise
Fat Man
Skin
Baddest Blues
Love Is A Lie
Jazz Man
Good Day To Cry
(Acoustic set with Jon Nichols)
Broken & Ugly
Ugliest House On The Block
Boogey Man
St Teresa
Isolation
(Solo piano set)
L.A. Song
Leave The Light On
My California
(band)
Waterfalls
Trouble
(encore)
Whole Lotta Love
I’d Rather Go Blind
Website Beth Hart
Wederom genoten van Beth en haar band, wat een heerlijk enthousiast wijf ondanks wat ze allemaal heeft meegemaakt.
De kaartjes voor het 2018 concert in de Ziggo zijn al binnen, ik kijk er nu al naar uit
Heb haar nu ook al een keer of 5 gezien en vooral gehoord. Elke keer verrast ze me weer als podiumbeest. Weet nog wel de eerste keer dat ik haar zag in Tegelen het bluesrockfestival……kippenvel van mijn rug tot aan de achterkant van mijn oren. En dat zijn er maar weinig die dat voor elkaar krijgen. Volgend jaar zeker naar de Ziggo-dome.
Ik was ook bij dit concert, maar ook 4 mei 2018 in the Royal Albert Hall en 12 mei 2018 in de Ziggo Dome. Voor mij ook al de 5e maal bij een concert van Beth. Gisteravond in de Ziggo Dome was wel 1 van de mooiste. Wat een stem, passie en enthousiasme. En ook wat een geweldig mens. Hopelijk het volgende concert samen met Joe Bonamassa (nieuwe CD komt eraan).