Barrelhouse
Luxor Live, Arnhem
22 September 2024
Tekst: Edwin van der Linden
Ondanks dat de zaal pas om 14.30 openging was het een kwartier ervoor al een drukte van belang bij de deur van Luxor Live voor het uitverkochte concert Barrelhouse. Een boel mensen wilde een mooi plekje krijgen bij dit zitconcert. Door de vorm van deze zaal met een grote mengtafel in het midden en donkere plekken in de hoek hadden wij hier ook voor gekozen. In het midden van rij 3 zaten wij uitstekend. Stipt om 3 uur begon de band met ‘Bring it on home’, Jan Willem Sligting met een slijpende mondharmonica en Tineke Schoemaker zoals altijd goed bij stem. Het was het publiek al opgevallen dat Guus LaPorte niet aanwezig was. Tineke legde uit dat Guus in de zomer een hartaanval heeft gehad en er helaas niet bij kan zijn, maar dat het goed met hem gaat. Bij het stevige vervolg, ‘Sally go round the roses’ startte pianist Han van Dam en nam Johnny LaPorte met een heerlijke solo het nummer over. Het publiek vond het fantastisch. Met ‘I Love the Way I Live’ ging de band verder met de snellere nummers. Bij een zitconcert is het publiek altijd stil wat bij de prachtige slow blues ‘Almost there’ een genot is. Wat een gevoel haalt Laporte uit zijn gitaar, wat plukt Sligting heerlijk aan zijn staande bas en ook Schoemaker geeft die nummer het gevoel dat een slow blues nodig heeft. Met Willie Dixons (uitgevoerd door Howlin’ Wolf natuurlijk) ‘Spoonful’ liep het snel richting het einde van de eerste set.
Tineke Schoemaker | Archief, fotografie: Nineke Loedeman
Na de pauze startte de band zonder pianist Han van Dam met ‘Serves me right to suffer’. Bij ‘I wish I could pray’ merk je dat de piano toch een zeer belangrijk instrument is in de sound van Barrelhouse, de linkerhand van Han geeft zoveel ritme aan hun sound. Over ritme gesproken, laten we drummer Bob Dros niet vergeten. Wat heeft hij nog steeds een lol achter zijn drumstel. Continu communicerend met Laporte en de hele show een lag op zijn gezicht. ‘If you really want to leave me’ was het eerste nummer dat de band ooit opnam en is volgens Tineke een echt Guus nummer. Oudere opnames van dit terugkijkend nummer zie je hem daar regelmatig een solo inspelen. In dit nummer zie je hoe goed de band op elkaar is ingespeeld. Na een pianosolo komen de bas en de drums er langzaam bij tot volle sterkte en na een solo van Laporte volgt een uithaal van Schoemaker. Ondanks dat het nummer bijna 50 jaar oud is blijft het fantastisch. Blues is en blijft tijdloos. Bij ‘Beware’ werd Guus echt gemist. Hij speelt de typerende koebel in dit nummer. Hoe veelzijdig de band is blijkt dat een heerlijk boogie wordt afgewisseld met een mooi Indonesisch nummer gezongen door Laporte en tin. Aan het einde van de show bedankte Tineke het publiek voor alle mooie jaren en het bedankte de band met een lang applaus. Natuurlijk werd er een toegift gespeeld. Het rustige ‘Tell me more’, dat wel erg veel lijkt op St. James Infirmary en ‘You Don’t Have To Go’ dat ook de afsluiter was van hun eerste album uit 1975.
Ondanks dat de band 50 jaar bestaat heeft het niet echt veel studio albums uitgebracht maar het concert was een eerbetoon aan alle albums die de band gemaakt heeft. Conclusie, een heel afwisselde nostalgische middag waarin de tijd voorbij vloog. Dat een band na 50 jaar nog zoveel vreugde op het podium laat zien is uniek. Jammer dat het voorbij is, maar zeker begrijpelijk na zo’n lange carrière en dat steeds in dezelfde samenstelling, wat ook weer uniek is.
In de week na het concert kwam naar buiten dat ook Johnny Laporte een hartoperatie moet ondergaan en dat de afscheidstour van Barrelhouse onderbroken wordt.
We horen graag je mening! Voeg reactie toe