Barrelhouse
Bluescafe, Apeldoorn
16 september 2016
Een week geleden werd de nieuwe (16e!) cd van Barrelhouse gepresenteerd in thuisstad Haarlem. Vanavond staat de legendarische zeskoppige Nederbluesband op het podium van het Bluescafé in Apeldoorn. Op sociale media als Facebook en ook in gesprekken met (blijkbaar niet zo ingevoerde) muziekliefhebbers is het vaak de vraag “Barrelhouse… bestaat die band dan nog?”
Tekst en foto’s: Harry Pater, Harry Pater Rockpix
Jazeker bestaat deze in 1974 opgerichte band nog steeds, ook al zijn de muzikanten in 1987 gestopt en in 1993 weer in de succesvolle originele bezetting teruggekomen. Sindsdien wordt er weer regelmatig opgetreden en laat de band op de nieuwe cd ‘Almost There’ horen dat ze nog altijd in staat zijn om geweldige platen te maken, ook getuige de lovende recensies in de diverse muziekmedia. In 2012 wordt Barrelhouse geëerd met een plaats in de Dutch Blues Hall Of Fame. En nu is de band echt helemaal terug en toeren de muzikanten door ons land om de nieuwe cd te promoten, die live in de studio is opgenomen, waarbij ze elkaar recht in de ogen konden aankijken.
Ook vanavond is vanaf opener Hard Feelings (tevens de eerste track op de nieuwe cd/lp) te horen en te zien dat we met een uitstekend op elkaar ingespeeld gezelschap te maken hebben. Van links naar rechts op het kleine en lage podium van het Bluescafé zien we gitarist Guus Laporte, bassist Jan Willem Sligting, drummer Bob Dros, gitarist Johnny Laporte en pianist Han van Dam. Voor deze muzikanten staat uiteraard Tineke Schoemaker, algemeen beschouwd als Nederlands beste blueszangeres. Als tweede song wordt I Wish I Could Pray gespeeld, geschreven door Tineke en Johnny, gevolgd door Walk That Road, geschreven door Tineke en Han.
Dat de band ook lekker kan rocken wordt bewezen met het instrumentale Hoky Poky, geschreven door Johnny, die in dit werk een mooi gitaarduel (Fender Stratocaster versus Gibson Les Paul) met broer Guus uitvecht, overigens zonder winnaar (of beide). Hierna wordt meteen de titelsong van de nieuwe cd, Almost There ingezet, geschreven door Johnny, Tineke en Dennis Kivit. De volgende is oorspronkelijk van Muddy Waters: I Wanna Go Home. Verder in de eerste set Coming Home No More, Skin And Bones, If You Really Wanna Leave en tenslotte Born To Die van Blind Willie McTell.
Tijdens het complete optreden wordt vrijwel het volledige nieuwe album gespeeld. Bassist Jan Willem speelt voornamelijk op zijn Fender Jazz Bass, maar op gezette tijden neemt hij plaats achter zijn contrabas. Bob Dros speelt vaak met zijn ogen dicht en klinkt zowel subtiel als lekker rammend op zijn drumstel. Bij vrijwel alle songs speelt toetsenist Han van Dam heerlijke pianopartijen, de ene keer erg subtiel, het andere moment haast letterlijk de boventoon voerend. Het podiumgeluid is over het algemeen goed, al verdrinkt Tineke’s stem bij de wat stevigere songs nu en dan in de bandsound. We zien haar af en toe gebaren maken naar de geluidsman, maar die lijkt niet altijd op te letten. Een kniesoor die daarop let…
Na een klein half uur pauze wordt de tweede set geopend met Lonely Together (van Johnny en Tineke), gevolgd door een lange versie van de hitsingle Beware uit 1979, waarin schitterende gitaarsolo’s van de broers Laporte. Hierna spelen zij samen Duke Ellingtons The Far East, een prachtige instrumental, die echt in de Indorocktraditie past. Guus Laporte is een echte gangmaker: hij doet tijdens het hele optreden zijn best om het publiek te laten meeklappen en swingen, waarin hij prima slaagt! In het tweede deel van het optreden speelt Barrelhouse onder meer Shake Him On Down en Down In The Alley (Ronnie Hawkins). Ook Ike Turners Don’t Hold Your Breath komt langs, evenals Let Me Love You.
In de toegift worden Too Many People en Goodbye (van Bumble Bee Slim) gespeeld, waarna je zou denken dat het optreden afgelopen is… maar nee, er volgt nog een lekkere boogiewoogie met dus een hoofdrol van Han van Dam. De hele avond spat het spelplezier van de zestigplussers van het podium en geen moment krijg je het idee naar een stel bejaarden te kijken, sterker nog: de zes Barrelhousemuzikanten bewijzen gewoon dat muziekmaken je gewoon jong houdt, ook al zijn er dan wat grijze haren en rimpels te zien!
Na afloop vertelt Johnny Laporte dat het maken van albums niet de favoriete bezigheid van Barrelhouse is, optreden voor publiek… dáár gaat het om! “Dáárom nemen we onze albums ook altijd live op, géén partijen los gespeeld en later samengevoegd, dat past gewoon niet bij ons!” Deze avond in Apeldoorn bewijst dat voor ondergetekende honderd procent. Als je kunt, ga de band dan zien tijdens de huidige tournee.
Vrijdag 23 september speelt Barrelhouse tijdens Countdown Café en daarna op diverse locaties door het hele land. Meer informatie op www.barrelhouse.nl
Almost There is echt een ontzettend goed album. Albums maken mag dan niet hun favoriete bezigheid zijn, ze zijn er blijkbaar heel bedreven in. Wat een passie straalt daar van af zeg. Daar mag de Nederlandse bluesscene trots op zijn. Ik ga ze in maart in Amen zien.
Ik heb slechts 2 albums van Barrelhouse. Toevallig de laatste 2 studio albums. Beiden on-Nederlands goed. Aanraders.
geweldige band in een heel gezellig bluescafe in Apeldoorn – wat wil een mens nog meer – ben helaas zelf niet geweest, maar weet zeker dat het heel goed en fijn was !!!