BARRELHOUSE
23 December 2013
Meneer Frits, Eindhoven
Tekst: Roelof Passies / Foto’s: Ronald Rietman, in samenwerking met Rootstime.be
Het is inmiddels traditie dat op het eind van het jaar Barrelhouse op het podium staat van Meneer Frits. Deze traditie wordt kennelijk zeer gewaardeerd: de zaal is mudvol. Het publiek weet wat het kan verwachten; de meeste bezoekers kennen Barrelhouse inmiddels, hun muziek zal geen verrassing zijn. Toch heeft de band geen grote bekendheid. Waarschijnlijk door het ontbreken van een grote top 40 hit. Een gemiste kans voor Frits Spits. Wel zijn ze uiteraard bekend in het blues circuit. De band bestaat volgend jaar 40 jaar, en welke band kan dat nazeggen in Nederland? De Golden Earring? Ontstaan in 1974 uit de Oscar Benton Bluesband waarin Han van Dam (pianist) ook deel van uitmaakte onder de artiestennaam Barrelhouse Baily. Een jaar later sluit Tineke Schoemaker aan bij de band. In het begin worden er voornamelijk bluescovers gespeeld om later ook eigen nummers te schrijven. In 1975 verschijnt dan ook hun eerste plaat onder de naam “Barrelhouse”. De plaat slaat goed aan waarbij vooral de vocalen van Tineke geroemd worden. De band bouwt een hele goede live reputatie op. Ze treden veel op, zalen, festivals, schoolsociëteiten maar ook op het North Sea Jazz Festival. Eén van de hoogtepunten is ook de samenwerking met blues gigant Albert Collins waarmee ze samen een live plaat maken. In de jaren ’80 zijn er enkele wisselingen in de band, waaronder het tijdelijke vertrek van Jan Willem Sligting die programmeur wordt bij poppodium Paradiso in Amsterdam. Als ook het live succes uitblijft houdt de band op te bestaan om een aantal jaren door Tineke Schoemaker weer opnieuw opgericht te worden in de originele bezetting. Vanaf dat moment is de band niet meer weg te denken van de Nederlandse poppodia. In 2012 wordt de band zelfs toegelaten tot de Dutch Blues Hall Of Fame. Volgend jaar dus een jubileumjaar dat ze speciaal willen invullen met een tour met veel nummers uit de beginperiode. Vanavond wordt al een beetje vooruit gekeken naar deze speciale tour met enkele nummers uit hun beginperiode. Om alvast een paar cd tips te geven; de meeste nummers van vanavond zijn ook te vinden op de live cd “As Long As It Is, It’s Not What It Will Have Been” en “Vintage Blues”. En deze laatste cd is helemaal gevuld met blues originals.
Het eerste nummer is gelijk een echt bluesnummer; “Bring It On Home” van Sonny Boy Williamson, waarbij Jan Willem perfect een mondharmonica inzet en Tineke haar stem laat horen op een heel easy manier. Het tweede nummer begint met een heerlijke bas intro: “Skin and Bones”. Het nummer “Sally Go Round The Roses” is een echt uptempo popnummer. Heerlijk rockend met geweldige gitaar solo’s waarbij zowel Guus als John Laporte alleen, maar ook gezamenlijk, lekker zitten te ”pielen” op hun gitaren. Geweldig om te zien hoe ze telkens afwisselend het voortouw nemen. Dit wordt nog duidelijker tijdens het nummer “If You Realy Want To Leave”. Een heel lang uitgesponnen nummer waarbij ook Han van Dam op piano de hoofdrol mag pakken. Mooi om te zien dat elk bandlid de vrijheid krijgt om te soleren. Op zo’n moment neemt Tineke steeds op heel subtiele manier een plekje achter de coulissen in. Het nummer “Mean Old World” doet me bij vlagen denken aan The Beatles. En dat brengt me tevens op de discussie over de controverse tussen The Rolling Stones en The Beatles. Wat opvalt is dat Barrelhouse toch behoorlijk lijkt geïnspireerd door The Rolling Stones waarbij het drumwerk dan weer vergeleken kan worden met Charlie Watts. Leuk om in de pauze even te kletsen met Bob Dros die zelf vertelt dat het drumwerk van Ringo Star bij de The Beatles ook onderschat is geweest. Dan volgt een nummer van Albert Collins, een grote blueslegende die helaas niet meer onder ons is. Albert Collins was in staat om zijn gitaar zodanig te bespelen dat het leek dat hij zijn gitaar kon laten spreken. Deze rol probeert John Laporte over te nemen, en ik moet zeggen dat dit fantastisch klinkt. Werkelijk fenomenaal zoals John Laporte staat te spelen. En als even later Guus Laporte het overneemt is het spel helemaal op de wagen. Ongelofelijk hoe fantastisch die twee samen staan te rocken op het podium. Met zoveel ritme, snelheid en ook plezier, dit is een groot genot om naar te kijken en te luisteren. Het laatste nummer voor de pauze is een nummer van één van hun eerste platen: “Only A Fool”. Je krijgt met dit nummer een mooi voorproefje van wat je volgend jaar te wachten staat met de jubileumtour. Dit nummer hebben ze al 10 jaar niet meer gespeeld. En nadat ze even vooraf hebben geoefend tussen de coulissen, klinkt het hier vanavond alsof ze dit elke avond staan te spelen. Dit is grote klasse!
Tijdens de pauze wordt de verlichting rondom de pianist een stuk verbeterd, want hij zat helemaal weggestopt in een donkere hoek. En dat is niet zonder reden want de eerste drie nummers na de break zijn allemaal boogie nummers waarbij Han van Dam (pianist) het voortouw neemt. Echte ouderwetse rock ’n roll op de piano, met Tineke Schoemaker die met haar prachtige rockende stem de nummers compleet maakt. Het nummer “Knock On Wood” is ook weer een hoogtepunt, zoals eigenlijk elk nummer vanavond. Een heerlijk tokkelende John Laporte op gitaar en Bob Dros op drums, die door veel gebruik te maken van de bekkens een heel speciaal drumgeluid neerzet. En als Jan Willem Sligting tijdens één van de nummers ook nog eens zijn trekharmonica erbij haalt hebben we echt het gevoel in een Ierse pub te zitten met de daarbij behorende drankliederen. Het nummer “Hard Time Killing Floor” is op hun cd een buitenbeentje (cd “Time Frames”). Het is opgenomen met een stel muzikanten uit Mongolië die ze ontmoet hebben in Amsterdam. Het is een heel oude blues traditional die nog uit de tijd stamt dat er nog geen opnameapparatuur was en alleen beluisterd kon worden met echte muzikanten. Het nummer begint heel rustig met bas en drums waarbij het oosterse ritme nog iets is te ontwaarden. De hele band gaat langzaam maar steeds sneller naar een geweldige apotheose en eindigt dan weer zoals ze zijn begonnen. Tijdens het laatste nummer krijgt elk bandlid nog even de tijd voor een geweldige solo waarbij Jan Willem Sligter even door Tineke tot bedaren moet worden gebracht, want hij staat te springen alsof hij een jonge god is. Zo ook het publiek, dat is gaan staan en lekker mee swingt. Na een waanzinnig applaus komt de band nog een keer terug. Het dak gaat er af, en iedereen kan nog eenmaal genieten van deze fantastische band.
Komt dat zien, maak dat mee. Volgend jaar een grote tour, startend op 5 januari in de Amer te Amen. Zij nemen daar de plaats in van een andere traditie, die van Cuby & The Blizzards. En wanneer het niet lukt om ze live aan het werk te zien moet je nog even wachten, want er komt een cd-box uit van Barrelhouse met alle lp’s en cd’s die ze in al die jaren hebben geproduceerd. Met recht kun je spreken van het beste bewaarde geheim van Nederland. Barrelhouse is met stip de beste Nederlandse blues band.
Setlist 1:
1.Bring It On Home;
2. Skin and Bones;
3. Coming Home No More;
4. Sally Go Round The Roses;
5. If You Realy Want To Leave;
6. Mean Old World;
7. Albert Collins;
8. Parting Glass;
9. Only A Fool.
Setlist 2:
1.If I Didn’t Have You;
2. ?;
3. ?;
4. Knock On Wood;
5. I Love The Way I Live;
6. Shake Em On Down;
7. In Good Company
8. Coming Home No More;
9. Hard Time Killing Floor;
10 Somebody’s Home,
11. Instrumentaal
Toegift:
1.Remember Me.
We horen graag je mening! Voeg reactie toe