Andy Fairweather Low & The Low Riders
Cultuurpodium Boerderij, Zoetermeer
24 juni 2022
Andy Fairweather Low is zo’n artiest die van onschatbare waarde is geweest voor de muziek. Vraag het Eric Clapton, vraag het Roger Waters, vraag het Pete Townsend – ze beamen het unaniem. Geen mens die niet minimaal een nummer kent waaraan de uit Wales afkomstige muzikant bijdroeg. Helaas echter vaak zonder het te weten. Andy Fairweather Low – zijn naam zo mooi dat ik hem eindeloos voluit zou kunnen blijven herhalen – is een groot musicus, met geweldig eigen repertoire en optredens die meer dan de moeite waard zijn. De Nederlandse liefhebber mocht zich recent gelukkig prijzen toen Andy en zijn band The Low Riders voor het eerst sinds de coronacrisis neerstreken op het Europese vasteland om daar naast het Belgische Rijkevorsel, het Zuid-Hollandse Cultuurpodium Boerderij in Zoetermeer aan te doen.
Tekst en foto’s: Daan Sindelka. (Let op: alle foto’s en teksten op deze website zijn auteursrechtelijk beschermd. Het is niet toegestaan deze zonder voorafgaande toestemming te gebruiken, af te drukken of te publiceren.)
Onder de Fairweather Low-conaisseurs ook Ed Struijlaart, die het voorprogramma voor zijn rekening neemt. De Nederlandse muzikant, die zichzelf begeleidt op zijn akoestische gitaar, trapt af voor een amper halfvolle Boerderij en weet ons te vertellen dat hij voor zijn podcast Gitaarmannen (zeer de moeite waard) die middag ruim een uur met Andy had mogen keuvelen. Jaloersmakend.
Enfin, ik had Struijlaart al eens een geweldige vertolking van Little Wing horen geven bij Spijkers met Koppen op NPO Radio 2, dus dat-ie een potje gitaar kon spelen wist ik al wel. Dat blijkt ook in de Boerderij; zijn geheel eigen versie van Robert Johnsons Crossroads is subliem. Ed, die dit najaar de theaters induikt met een ode aan Eric Claptons Unplugged, sluit zijn halfuur durende set af met de akoestische versie van Layla, afkomstig van dat album. De cirkel is daarmee helemaal rond; Andy Fairweather Low speelde een belangrijke rol in de totstandkoming van de Unplugged-arrangementen. Laatstgenoemde is naar verluid overigens ook niet ontevreden met het voorprogramma; ‘some proper playing and singing’, drukt hij Struijlaart nadien op het hart.
Amper een minuut na het voorprogramma komt de immer strak geklede – en daar ga ik nog maar eens – Andy Fairweather Low himself, met zijn kenmerkende getapete Martingitaar het podium op. De Boerderij is helaas nog altijd verre van vol, de aandacht net even weg van het podium. Gelukkig verandert dat laatste snel als Andy onverstoorbaar en solo Reggae Tune inzet, precies zoals vierenhalf jaar terug bij zijn vorige bezoek aan Zoetermeer.
Dan gaat de beuk erin met The Low Riders. Het publiek wordt vanavond getrakteerd op een heuse Andy-anthologie. De fantastische band, met drummer Paul Beavis, contrabassist Ian Jennings (de vervanger van Dave Bronze) en saxofonist en klarinettist Nick Pentelow bewegen zich samen met hun 73-jarige voorman schijnbaar moeiteloos tussen vroege Amen Corner-hits als Gin House Blues – inclusief krachtige vocale slotuithaal –, solowerk van na de eeuwwisseling, zoals het door Joe Cocker bekend geworden maar door Andy geschreven Hymn For My Soul – ‘my version, of my song’, alles daartussen en covers – One After 909 van The Beatles is een van de vele hoogtepunten die de setlist rijk is – uit alle windstreken van de moderne muziek. ‘Met deze band kan ik alles spelen wat ik leuk vind’, benadrukt Fairweather Low vrij vertaald herhaaldelijk.
Leuk lijken de muzikanten het zeker te hebben, want, ofschoon voor een bijna beschamend aantal toeschouwers – vlak voor het eind van de show benoemt Andy Fairweather dit zelfs even, zij het als grap – speelt de band met een energie die niet zou misstaan in een afgetopte Royal Albert Hall. Of het nu ska is, jazz, blues of boogie; de band swingt. De blaassolo’s van Nick Pentelow zijn minstens zo geweldig als Andy’s gitaarwerk en wanneer de band zich ook nog op het terrein van de gospel begeeft, kan de avond wat mij betreft niet meer stuk. De medley met onder andere Will The Circle Be Unbroken is ongeëvenaard en ook persoonlijke gospelfavoriet I Shall Not Be Moved mag er zijn.
Video: YT / Rob Ballings
Natuurlijk speelt Andy Fairweather Low zijn inmiddels fameuze medley met onder andere Tequila van The Champs en Apache van The Shadows en de hit (If Paradise Is) Half As Nice waarbij het aanwezige publiek gewillig meezingt.
Een fantastische avond wordt in de toegift afgesloten met het lieflijke You Are My Sunshine in de stijl van Mississippi John Hurt, waarop Andy zich ook nog even een begenadigd fingerpicker toont.
De Welshman belooft ons terug te komen, en we kunnen alleen maar hopen dat dat waar is. Andy Fairweather Low is gelijk een goede wijn, hij wordt met het verstrijken der jaren beter en beter. Mocht het zo zijn roep ik alvast op: komt dat zien, komt dat zien!
Website: http://andyfairweatherlow.com
Zit ongeveer in de leeftijd van deze muziek held. Was ook aanwezig net zo als vorige keer. Onvoorstelbaar wat deze ras musicus neerzet. Goed bij stem, unieke sound, geweldige performance. Let his music be forever !!!