Ana Popovic
Spirit of 66, Verviers
24 November 2014
Tekst, foto’s en video’s: Walter Vanheuckelom i.s.m. Rootstime.be
Meer foto’s, zie Walter’s album ‘Ana Popovic’
In het voorjaar van dit jaar moest Ana Popovic haar concert in Verviers op het laatste moment afzeggen omdat ze vast zat op de luchthaven in de USA. In de zomer was ze in grote doen op het Blues Festival in Peer. Maandagavond 24 november was de Servische diva dan toch te gast bij Francis Geron. Dat Ana populair is in België zag je dadelijk aan de talrijke opkomst. Met haar ‘Can You Stand The Heat’ tour speelde Popovic dit jaar maar liefst honderd dertig concerten. Het optreden in Verviers was één van haar laatste concerten dit jaar. Nog een paar in Duitsland en in december wil ze de hele maand bij haar man en kinderen zijn, vertelde ze. Ik was nogal vroeg in de zaal en toen de band de zaal binnenkwam was ik toch wel verrast. De Nederlandse bassist Ronald Jonker was er niet bij. In zijn plaats was er de Amerikaan Carlton Armstrong, de vaste bassist van Ronnie Baker Brooks.
Rond 20.30 uur begonnen drummer Stephane Avellaneda, toetsenist Michele Papadia en bassist Carlton Armstrong aan het concert met de instrumentale intro, die de frontvrouw moest begeleiden bij haar opkomst. Op dat moment barstte er een daverend applaus los in De Spirit. Er waren veel echte fans met een T-shirt van Ana aanwezig. Voor Johan, een fan in hart en nieren was het zelfs de vijftigste keer dat hij zijn idool live aan het werk zag. Iets wat we toen nog niet wisten, was dat Ana Popovic één van haar beste concerten zou spelen deze avond. Dat was niet alleen mijn mening, maar dat hoorde je na het concert op vele plaatsen zeggen, ook door de die hard fans. Ze begon met het gedreven instrumentale ‘Ana’s Shuffle’. Lekker en pittig vingerwerk van Ana en ook Michele kwam al dadelijk sterk uit de hoek. Na het publiek bedankt te hebben voor de talrijke opkomst begon ze aan het funky ‘Can You Stand The Heat’. Het was inderdaad al verschillende graden warmer geworden in De Spirit, en daar waren het mooie zwarte kleedje en de zwarte knielaarsen met hoge hakken niet vreemd aan. Ana stond gracieus en met het allergrootste gemak knappe solo’s te spelen. Stephane Avellaneda mocht hier al een eerste keer een kleine demonstratie geven van zijn kunnen. Voor mij is hij één van de meest begaafde drummers in het circuit. Met een paar diepe groovy baslijnen begon Carlton Armstrong aan ‘Object Of Obsession’. Popovic haar grote inbreng in ‘Rain Fell Down’ van de Rolling Stones gaf het nummer extra swung. De blonde Servische bleef het publiek verwennen met gevarieerd en knap gitaarwerk op haar Fender Stratocaster. Ook de Robert Palmer cover ‘Every Kind Of People’ kreeg door Ana’s sublieme vingerwerk op de gitaar een extra dimensie. Ana liet haar muzikanten ook veel ruimte om zich in de schijnwerpers te spelen. Zo mocht Michele al de registers openen met fraai werk op zijn toetsen. Op de vraag of het publiek in Verviers klaar was voor de blues van Albert King werd luidkeels ja gebruld. De vier muzikanten gaven het beste van zichzelf en dat resulteerde in een stomende en wervelende versie van dit blues nummer. Maar het was toch Ana zelf die de meeste aandacht naar haar toetrok met een weergaloze solo. Stephane Avellaneda breide een knap einde aan het nummer met een korte maar heel felle drum partij. Het applaus dat Popovic en haar band kregen sprak voor zichzelf, dit was top. Verwonderlijk eigenlijk als je weet dat Ana’s drie muzikanten met een kwetsuur zaten. Drummer Stephane had twee gebroken vingers, Michele moet aan zijn onderarm geopereerd worden en Carlton zat ook met pijn in de vinger waarmee hij de snaren moest aanslaan. Dat maakte het respect van de aanwezigen voor de muzikanten nog groter.
Dat Popovic een zeer talentrijke gitariste is bewees ze ook in de titelsong van haar album ‘Unconditional’. Hier liet ze ook horen dat ze de slide techniek volledig beheerst. Virtuoos Papadia liet zich nogmaals van zijn beste zijde horen met puik werk op de keyboards en Carlton’s plukwerk op zijn vijf snaren was geniaal. Ana liet ons weten dat het volgende nummer ‘Summer Rain’ één van haar favoriete songs is op haar laatste album ‘Can You Stand The Heat’. Minuten lang bleef de gitariste op een heel elegante wijze het beste uit haar Strat halen. ‘Count Me In’ begon met heel pittig slagwerk van super drummer Stephane. Even later viel de band in maar Stephane bleef het ritme hoog houden. Armstrong volgde zijn vriend Avellaneda en speelde heel knappe groovy baslijnen. Voor deze ‘Count Me In’ had Ana haar Strat ingewisseld voor een ander exemplaar en daarop speelde ze op een heel intense en fenomenale manier slide. Carlton begon met zijn basgitaar aan het heel funky ‘You’re Love Ain’t Real’.
Zeker één van de hoogtepunten van dit concert was het instrumentale ‘Navajo Moon’ uit haar album ‘Comfort To My Soul’ uit 2003. Meer dan elf minuten vergastte de frontvrouw ons op de meest hemelse klanken van haar Fender. Elke seconde van haar gitaarspel was puur genot. Het haar op mijn armen stond recht omhoog. Ook Michele deed een grote duit in de zak met zijn groots orgel werk. Na dit heel rustige blues nummer werd er stevig de riem opgelegd in de bluesrocker ‘Work Song’. De gierende gitaar van Ana bekroonde het puike werk van haar drie uitstekende muzikanten. Popovic greep met ‘Business As Usual’ terug naar de echte blues. Hier gaf ze haar drie gewonde kompanen de tijd om even op rust te komen voor ze aan de finale zouden beginnen. De onvermoeibare Servische zou deze song wel voor haar rekening nemen. Dat deed ze met heel veel glans en velen stonden met open mond te kijken en te luisteren naar de klasse van deze blonde gitaar godin. Het laatste nummer van de avond werd ‘Hold On’ een mix van funk en bluesrock. De temperatuur in De Spirit was ondertussen al heel wat graden gestegen en het publiek genoot gulzig van het spektakel op het podium. Stephane mocht zich volledig uitleven in een minuten durende spetterende drumsolo. Het leverde de klasse man een daverend applaus op. De drumsolo vloeide naadloos over in ‘Going Down’ en hier was het weer Ana die zich op fenomenale wijzer in de kijker speelde. Het over dolle publiek in Verviers liet zich niet afschepen en wilde meer. Het viertal kwam ook terug. Ana Popovic vertelde van de Jimi Hendrix tour die ze deed in de USA, samen met heel wat bekende gitaristen. Ze wilde als toegift een nummer spelen van haar idool Hendrix. Eerst waarschuwde ze de aanwezigen nog dat het loeiend hard zou zijn en dan klonk ‘Can You See Me’ door De Spirit. Een klasse toegift . Om op de vraag van haar laatste song te antwoorden. Ja, ik ben zeker dat iedereen Ana Popovic gezien heeft en dat iedereen in Verviers genoten heeft van deze dame.
Website Ana Popovic
Meer foto’s, zie Walter’s album ‘Ana Popovic’
0Ana Popovic Spirit of 66 Verviers 24 november 2014-Every kind of people
2Ana Popovic Spirit of 66 Verviers 24 november 2014-Navaja moon
4Ana Popovic Spirit of 66 Verviers 24 november 2014 Can you see me
We horen graag je mening! Voeg reactie toe