Concertverslag: ANA POPOVIC – North Sea Jazz Club, Amsterdam, 6 juli 2014

Ana Popovic

ANA POPOVIC, NORTH SEA JAZZ CLUB, Amsterdam 6 JULI 2014

Tekst en foto’s: Jan Marius Franzen (http://purplehaze.rtvkatwijk.nl/)

Op een regenachtige zomeravond is de North Sea Jazz Club volgestroomd als de band van Ana Popovic de eerste maten inzet. Na het intro betreedt de hooggehakte slanke verschijning Ana Popovic het podium, pakt de oude Fender Stratocaster en begint te spelen. En hoe! Niet voor niets is zij de enige vrouwelijke gitarist die deelneemt aan de Hendrix Experience Tour met o.a. Jonny Lang, Kenny Wayne Shepherd en Buddy Guy. Het wordt al snel duidelijk dat Ana Popovic zich met de beste gitaristen kan meten en dat zij één van de beste, zo niet de beste vrouwelijke gitarist op dit moment is.

In de eerste set wordt meer roots dan blues gespeeld. Veel werk van haar laatste CD “Can You Stand The Heat” met als één van de hoogtepunten het door Andy Fraser geschreven en het door Robert Palmer bekend geworden nummer “Every Kind Of People”.
Hoewel de meeste mensen in de zaal bekend zijn met het werk  van Ana Popovic weet zij steeds weer het publiek de verbazen met haar fenominaal gitaarwerk, dat zij tot in de puntjes beheerst. Blues, funk, jazz, soul; Ze speelt het allemaal en schijnbaar met grootste gemak.
Michele Papadia op toetsen begeleidt haar meesterlijk en geeft vorm aan een meer ‘rootsy’ sound. Hij speelde met grootheden als Derek Trucks, Etta James, Robben Ford en vele anderen.

Michele Papadia

In de eerste set wordt vooral veel ‘rootsy’ muziek gespeeld. Soul, funk en ook soms jazz wat in de North Sea Jazz club, waar een deel van het publiek aan tafeltjes voor het podium zit, natuurlijk uitermate past. Ana heeft er duidelijk veel zin in en vertelt soms ook een verhaaltje bij een nummer zoals bij het door haar man Mark van Meurs geschreven nummer “Summer Rain”. Een toepasselijk nummer want menig bezoeker had de regen getrotseerd om dit unieke concert bij te wonen. Ana had overigens al drie jaar niet in Nederland gespeeld.

Het soulgehalte wordt kracht bijgezet door de blazerssectie bestaande uit de door de wol geverfde muzikanten Kirk Smothers op saxofoon en EJ Dyce op Trompet.

Kirk Smothers

En dan de ritmesectie. Zelden heb ik een meer energieke  bassist gezien dan de Groningse bassist Ronald Jonker, die er het hele concert vol voor gaat met zijn stuwende baswerk. Geen moment verslapt hij en behalve een begenadigd bassist is hij ook een show man puur sang. Het is een genot  om deze man aan het werk te zien.

Ronald Jonker

Ook de drummer Stephane Avellaneda geeft blijk van een tomeloze energie. Met strak drumwerk complementeert hij deze (gelegenheids) band die de weergaloze gitariste, en overigens ook vocaal sterke Ana Popopic perfect begeleidt. De muzikanten spelen als een band,  die al jaren bij elkaar is en er is veel interactie tussen de bandleden.

Stephane Avellaneda

In de tweede set krijgt het publiek meer blues te horen. En wat voor blues! Onder meer een unieke uitvoering van het Jimi Hendrix nummer “Can You See Me”. Uniek in die zin dat Ana hier de slidegitaar hanteert wat een extra dimensie aan  dit nummer geeft.  Toch is het niet alleen blues wat de klok slaat  want het ‘rootsy’ “Mo’ Better love” is ook een van de hoogtepunten van de avond. Na twee uur vraagt Ana hoe laat het is. Ze blijkt nog goed uit de voeten te kunnen met de Nederlanse taal. (Ze woont sinds 3 jaar in Memphis, na een tijdje in Amsterdam gewoond te hebben.) Elf uur?  Nou dan heeft zij nog tijd voor een nummer. Vol energie gaat de band er weer tegenaan.

Ana Popovic Band

Om kwart over elf na de toegift is het genoeg geweest. Het publiek heeft fenomeen Ana Popovic ruim twee uur de meest onwaarschijnlijke solo’s uit haar gitaar zien toveren. Buiten is het opgehouden met regenen. De wereld ziet er anders uit.