The Five Great Guitars
met Jan Kuiper, Muriel Anderson, Erwin Java, Zoumana Diarra, ‘Groove Diesel’ Digmon Roovers en speciale gast Jan Akkerman
Theater De Purmaryn, Purmerend
Woensdag 28 januari 2009
Een droom voor elke liefhebber van virtuose en Groovy gitaarmuziek!
Jan Kuiper pakt weer uit met een zeer bijzonder line up en special guest Jan Akkerman. Deze is uniek in de vaderlandse gitaarhistorie en leidt tot bijzonder gitaarontmoetingen en muzikale cross-overs. Met invloeden uit de Jazz, Blues, Rock, Klassiek en High life, wordt het gevarieerder en spannender dan ooit. Naast Jan Kuiper die onder andere op zijn 18-snarige India gitaar speelt, komt uit de USA, ‘finger picking Star’ Muriel Anderson. Bluesman Erwin Java zorgt nu ook weer, voor de ‘bluesy touch’. Zoumana Diarra speelt weer op de traditionele Afrikaanse kora en de Afrikaanse super swingende ‘High Life licks’ komen voor zijn rekening. ‘Groove Diesel’ Digmon Roovers zorgt voor de swingende baspartijen.
Website The Five Guitars : www.fivegreatguitars.com
Verslag door: Frank van Engelen
Het is woensdagavond 20.20uur en het grote licht van het theater gaat uit, en een klein licht siert het sobere podium. Het podium bestaat uit een aantal stoelen, monitors en natuurlijk gitaren.
De vijf helden komen op, en nemen elk plaats op een stoel.
Even voorstellen:
Jan Kuiper – akoestisch en India gitaar
Digmon Roovers – gitaar-bas
Zoumana Diarra – elektrische gitaar-kora-afr. Cylofoon
Erwin Java – electrische gitaar
Jan Akkerman – semi acoust. gitaar
Het concept is eigenlijk te vergelijken wat eens de gitaar-helden Aldi Meola, Paco Pena en Paco de Lucia deden , en waarin vele stijlen werden gecombineerd, en ieder zijn specialitieit kon tonen tijdens de optredens. Welnu dit is wat groter en opgezet door Jan Kuiper, die elke keer weer een groep bij elkaar zoekt waarin vele verschillende stijlen te horen zijn. Het eerste wat ik mocht zien, was een aantal jaren geleden toen ook Harry Sacksioni van de partij was, en die anderen gaven hem fantastische bijval. Jan Kuiper heeft deze trend min of meer voort gezet en zie dit is alweer een succes formule die hij heeft bedacht, met nu wel 2 heel bijzondere gasten in zijn groep:
Jan Akkerman, een groot en begenadigd gitarist doet een aantal optredens mee, maar ook de Amerikaanse Muriel Anderson, die de gehele tour mee zal spelen, en een wel heel bijzonder tintje aan het geheel geeft, maar daarover straks meer.
Het eerste nummer begint ingetogen met een soort riedeltje wat ontaard in een soortement van vraag en antwoordspel, waarbij de ritmes hoog worden opgestuwd door allemaal, en iedereen een solo ten beste geeft, Jan Kuiper ontaard zich als een eerste klas Aldi Meola, en Roovers brengt vette Groovy basslijnen in het geheel. Al gauw wordt duidelijk dat ze elkaar elke keer afwisselen, en dat levert prachtige momenten op meteen al en veel verschillen. Java zorgt voor Santana achtige klanken of andere bluesrock-helden. Nummer 2 klinkt in het begin enigszins Braziliaans, en ook argentijns, maar ontaard zich later in een soort indiaans kandans-achtig nummer. Dan neemt Jan Kuiper het woord en laat een Indiaans stuk horen met een soort van kastje waar een bepaald trance-achtige toon op zit, en die door dringt in het stuk. Doodstil is het en de geheimzinnige klanken vullen de ruimte.
Dan wederom een intermezzo, de stoel die leeg was, weet U nog? Muriel Anderson neemt deze zetel in, met een harpgitaar, Alleen dat ding is al erg apart om te zien, en laat staan wat er uit komt qua geluid. Prachtige klassiek-achtige barok, en folkloreklanken tovert deze schoonheid uit het instrument alsof het niks is, en verweeft er ook nog de succeskraker van John lennon “Imagine” in. Het publiek was duidelijk zeer verrast door het enorme talent van deze dame.
De nummers duren allemaal vrij lang en op een gegeven moment worden de ritmes wat te veel en een beetje eentonig leek het wel. De kunst is natuurlijk om elk instrument te kunnen horen qua partij, maar dat werd weleens moeilijk vond ik. Het laatste stuk voor de pauze getiteld “Boogabo” doet erg rimboe- Afrikaans aan om daar vervolgens indiaanse invloeden in te gebruiken die natuurlijk door de instrumenten van Zoumani boekdelen spraken. en eindigt als een soort karavaan der slaven, dreigend en op zoek naar het einde.
Het is pauze, en de vraag dringt zich op of er nog meer verandering zou komen, want voor sommige mensen was het wat te donker en te traditioneel. Een ding was al zeker, en dat is dat Jan Akkerman bewees een groot gitarist te zijn die vooral overal voor inzetbaar is, of het nu blues, rock, klassiek, jazz of folklore is, Klasse gewoon en dat hoor je ook op zijn nieuwe dvd die vooral erg uitgebeid is. Erwin Java deed ook een behoorlijke duit in het zakje waarbij een scheurend, rock geluid meer dan eens voorbij kwam, waarbij ik me zelf weleens afvroeg of het niet te druk was, met ook nog al die ritmes. Ik had hem liever ook acoustisch gehad, maar een fender uit 1962 is natuurlijk ook uniek nietwaar?
Deel 2 start met Akkerman alleen en hoe, Een soort klassiek meets jazz-meola and beyond. Jan zet een prachtige melodie neer om vervolgens jazzyfunk erin te zetten en weer terug te komen in de klassieke hoek, prachtige tonen en accoorden, en een must voor de gitarist hoor. Nadat Jan zijn kunsten heeft vertoont verschijnt Zoumani die met zijn Kora een werkelijk prachtig stuk ten beste geeft, en vervolgens wordt dat door allen opgepakt in een Afrikaans feest.
En dan blijven er 5 gitaristen over, want Muriel doet even niet mee nu, en we worden verrast met een stukje vuurwerk waar je U tegen zegt, en wat mij betreft meteen ook het hoogtepunt was van de avond. De groep zet een lijntje neer ala jazz Stanley Jordan, wat uitmondt in Funk meets jazz-blues and beyond en waarin Erwin Java flink mag scheuren op zijn gitaar, en zijn techniek even laat zien, die af en toe lickjes van Jan Akkerman blijken te bevatten, althans zo lijkt het wel. De bass lijnen van Roover- zo vreselijk strak en melodieus, Akkerman begeleidend funky as Hell, Kuiper- tekeer gaand alsof ie op de hielen wordt gezeten. Zoumani, die fantstisch solowerk levert op een jazz-gitaar. Deze Multi-instrumentalist is werkelijk een wonder, en zeer geliefd bij menig collega. Het laatste nummer weten we dan als titel “Pleasure” en dat is wat het ook is, plezier in vraag en antwoord spel naar elkaar, en swingend en levendig.
Het zestal krijgt een staande ovatie, en er volgt ook nog een toegift, waarbij Jan Kuiper aan gaf, dat er bij eerdere voorstelling door iedereen uit hun dak werd gegaan op het podium qua publiek. Het was nl. een Afrikaans feestnummer wat iedereen opstuwde tot grote hoogten. Man wat is de Afrikaanse muziek een feest om te horen, er zit werkelijk van alles in. Gedanst werd er door Muriell, die haar instrument even opzij legde en de zaal probeerde te enthousiasmeren en tot dansen te brengen. Nou klappen wilde men wel maar dansen niet, maar een ding was duidelijk, het publiek vond het prachtig allemaal. Wat ik ook erg leuk vond waren de verhaaltjes van Jan Kuiper tussendoor, nuchter en soms droog, en ook af en toe droge reacties van Akkerman, die het geheel ook iets humoristisch gaven.
De laatste accoorden sterven weg in mijn brein en even ben ik totaal van de wereld om vervolgens te zeggen tegen mezelf- “wat een feest als je gitaar kan spelen met zoveel mensen en dan dit neer kunnen zetten”. Ik hoop dat hier een cd opname van uit gaat komen, maar heb er goede hoop op, en voor meer muziek van de optredende artiesten kan ik U graag hun website aanraden, en deze tour gaat nog tot en met maart door, dus wie weet wil jij hem ook zien.
Muriel Anderson haar werk kunt u vinden bij www.murielanderson.com. Dit omdat zij hier wat minder bekend is, maar daar gaat zeker verandering in komen!
Bezoekt u concerten? BluesMagazine.nl vindt het altijd leuk om uw concert ervaringen te horen en te delen met de vele bezoekers van de site. Verslagen, foto’s, en dergelijke kunnen gemaild worden naar webmaster@bluesmagazine.nl, of via ons contact formulier
We horen graag je mening! Voeg reactie toe