John Mayall & The New Band
Zaterdag 30 mei 2009
P3, Purmerend
Tekst: Frank van Engelen | Foto’s : Dirk van Antwerpen
Vorig jaar maakte de British Godfather Of The Blues een zeer goede beurt in Nederland tijdens een aantal concerten, en ondanks dat hij zijn band toen aan de kant heeft gezet, is hij er gewoon weer, maar dus niet meer met Buddy Whittington, die trouwens een eigen loopbaan is gestart, en zeker niet onverdienstelijk, want zijn album was meer dan de moeite waard(Buddu tourt trouwens deze week in Nederland/Belgie, zie concert agenda). Mayall wilde echter wat anders, en zo geschiedde dus, en hier is dan het resultaat…
Het zijn vooral weer geen kleine jongens die hij in zijn band heeft zitten, en de P3 kon zich op gaan maken voor een prima optreden.
John Mayall is eigenlijk gewoon een begrip, en de mensen die er vanavond waren zijn wel wat ouder, maar er was zeker ook jong volk te bekennen. Het repertoire van deze grootmeester in de Blues And Beyond is erg groot, dus we kregen eigenlijk een soortement van bloemlezing voorgeschoteld van zijn albums. Voor dit optreden hadden gewoon bijna 750 mensen de weg naar de p3 gevonden, en de zaal zat dus lekker vol Dat is ook lekker voor de band zelf, en dit was dus een heel groot verschil met het optreden van Snowy White een week geleden, maar dat terzijde. Helaas was er wel iets mis met de airconditioning, en dat resulteerde dat er toch een aantal mensen wel er uit liepen, want het was erg warm vond ik. Enfin terug naar de gig dan…
Mayall kwam over als een energiek en kwiek mannetje, en een echte vader voor zijn muzikanten, Wat vooral op viel was, het immense plezier van John en zijn muzikanten, dat zat goed, en dat kon je meteen al zien. De band was er vooral een om weer in te lijsten, maar zoals we wel van John gewend zijn, gaat onze vriend alleen maar voor de beste in het vak. Houd je vast- Drummer- Jay Davenport- een drummer die een enorme ervaring heeft op gedaan in o.m. The Chicago-Bluessene, en daar met heel veel grote mensen als Pinetop Perkins heeft gespeeld, dan Toetsenman-Tom Canning, die ook vooral zijn sporen wel verdiend heeft, bij mensen als Delbert Mc Clinton, en naast de Blues dus ook een aardige Soul en Funk basis heeft. Bassist Greg Rzab- een werkelijk wondertje op de bas, die vooral veel heeft geluisterd naar baspartijen van de Jimi Hendrix Experience, maar ook Pastorius, en Marcus Miller zijn hem absoluut niet vreemd, kortom een man die heel wat techniek in huis heeft. Vervolgens gitaarplukker- Rocky Athas, die zijn sporen al heel vroeg heeft verdiend door in heel veel bands plaats te nemen, nadat hij als maatjes al heel vroeg met de legendarische Stevie ray Vaughn vertoefd te hebben,vervolgens ook in de Black Oak Arkansas, en in 2003 met zijn eigen band een album maakte en daarna nog een . Na het tweede album spotte Mayall hem in een gelegenheid tijdens een gig in Texas, en het contact was gelegd.
Ja en dan John zelf, die wel herboren leek, want het plezier straalde er werkelijk vanaf.
De nummers die gebracht werden waren natuurlijk uit het omvangrijk materiaal wat de Bluesman al op zijn conto heef staan, Er werd voor een heel sobere opening gekozen, met John alleen op vocals en Bluesharp in een song van Sonny Boy, daarna passeerde ons nummers als The Bear, een lekker funky nummer, Prachtige Slowblues in “Blues For The Lost”, en wat te denken van een hele lange “Carlifornia”, akelig goede Jazzdingen, en in plaats van veel gitaarwerk een pracht van een bassolo. Een van de absolute hoogtepunten vond ik ”I Dream About The Blues”, wat een levendige stem, en mooie compositie, dan laat mayall zien wie hij is. Natuurlijk kwam ook ”Room To Move” voorbij, wat er natuurlijk in ging als koek, als laatste nummer van de eigenlijke set, die vooral als lang gezien mag worden, want de nummers waren lang, met uitstekende partijen, voor allemaal. De toegift had nog een nummer van het laatste album van Mayall een tribute naar Freddie King, “You Know That You Love me” met een lekkereJazzy Swing er in.
De sound van de band klinkt als een klok als je het mij vraagt, en het publiek was verguld met deze nieuwe verassing, die alles had om Mayall te laten zijn wat hij is n.l een kanjer van een entertainer, die als de Britse Bluesvader alle grote gitaristen zo triggered, dat het beste er uit komt en wederom bewijst dat het nog lang niet op is. Mayall begint gewoon weer aan een nieuw hoofdstuk met een bezetting die vooral nog lang mee kan, en de Blues is verre van saai daardoor geworden. Hij is weer in Nederland voor een aantal gigs, en je moet er vooral een gaan zien, als je de mogelijkheid hebt. John Mayall is still Alive and Kicking.
Het geluid was helemaal in orde, en het was een avond om in te lijsten denk ik, en wederom een compliment aan de organisatie van de P3 om dit soort bands te programmeren, en deze avond bewees maar weer eens hoe dat gewaardeerd wordt door de vele fans die deze Britse Grootheid heeft vergaard in al die jaren.
Ik zelf was er al als kind vroeg bij, en ben nog steeds een enorme fan van deze man. In september komt zijn nieuwe album uit, waarvan vanavond al een nummer te horen was, en dat beloofd veel goeds!
Website John Mayall : www.johnmayall.com
Al behoor ik tot de wat oudere liefhebbers, ik heb genoten van de sfeer, (een kleine zaal doe het toch beter dan een grote) de kwaliteit van het geluid en de muziek, want John had een paar kanjers van muzikanten meegenomen.
Ook fijn te zien dat er ook aardig wat jongere mensen aanwezig waren, zodat de belangstelling voor de blues niet verloren gaat.
Jan van Dongen