Ian Parker & Band ( www.ianparkermusic.com )
Q-Bus, Leiden
dinsdag 16 december 2008
Aangekondigd als Britse ‘blues-rock’-act staat Ian Parker met zijn band in de redelijk gevulde Q-Bus op een doordeweekse avond in Leiden. Het optreden is onderdeel van een kleine tour in Nederland waarin met een semi-akoestische set wordt teruggeblikt op ouder werk maar waar ook recenter en gloednieuw materiaal van de Engelse gitarist//singer-songwriter aan bod komt. De opzet van de tour is om de nummers op een ‘back to basics’-wijze te laten horen en wie bekend is met het repertoire van Parker weet bij voorbaat dat deze ‘Up Close and Intimate’-aanpak een geslaagde zal zijn. Het zal voorlopig een van de laatste optredens zijn met de band want Parker heeft aangegeven in 2009 de zaak iets anders te gaan aanpakken of zoals hij zelf zegt: ‘Het is tijd om iets geheel nieuws te doen en zodoende mijzelf als muzikant verder te ontwikkelen’.
De rasmuzikant heeft er nooit een geheim van gemaakt graag akoestisch te spelen en het is daarom niet verwonderlijk dat even over negen Ian Parker het optreden solo begint, zichzelf begeleidend op akoestische gitaar. Bij het tweede nummer zullen ook de band-leden aanschuiven en het is opvallend met welk een groot gemak de nieuwe arrangementen worden uitgevoerd. ‘She Cries’ is in de intieme ambiance nog intenser dan voorheen en ‘Don’t Hold Back’, een vaste waarde in de set klinkt hierdoor zeer verfrissend. Vanavond dus geen elektrische gitaar, overdrive en distortion, riffs of uitgebreide solo’s, het is juist de kracht van de sterke songs die de aandacht geen moment doet verslappen.
Toch denkt een klein groepje bezoekers daar anders over en zijn we ongewild getuige van gebeurtenissen op de werkvloer, familieperikelen en hyves-avonturen. Het dieptepunt wordt bereikt wanneer de band in de finale een zeer ingetogen, prachtige ‘Hallelujah’ van Leonard Cohen (en vooral bekend geworden door Jeff Buckley) speelt maar het gevolg is uiteindelijk een grote anti-climax.
(Jeroen Bakker)
Ja, dit zijn helaas diep trieste zaken als je het mij vraagt. Ik maak het inderdaad ook regelmatig mee, als een band wat gas terug neemt in hun gigs, en juist laat zien daarmee hoeveel gevoel ze in hun donder hebben. Helaas wordt dit niet gewaardeerd, want dronken mensen willen zich op de een of andere mannier altijd laten gelden. Ik moet zeggen dat het ook weleens leuk kan uitpakken, nl een keer bij Robbert fossen met zijn band. In een kroeg(bomvol) waren er twee mensen die elkaar op de dansvloer aan het versieren waren tijdens de muziek, en wel op een hele losse mannier, die vooral vermakelijk was om te zien, en niemand echt stoorde, en daarbij onwijs veel aandacht voor de band in kewestie had. Ian parker verdiend alle lof, en ik ben benieuwd wat hij gaat doen, maar ik weet dat hij regelmatig zichzelf vernieuwd en hervind in de muziek, dus er staan nog grote dingen te komen. Inderdaad- LAAT IEMAND GEWOON EENS ZEGGEN, DAT IEMAND BETER NAAR HUIS KAN GAAN, DAT HELPT, IK HEB HET AL EENS GEDAAN, EN BEN DAN BESLIST GEEN LIeVERD, DOCH WEL OVERTUIGEND. genoten heb je in ieder geval wel! Frank van engelen