Big Rivers Festival
zaterdag 19 juli 2008
diverse locaties, Dordrecht
Artiesten : o.a. Lucy & the Wigflippers, Candye Kane / United by Music, Danny Bryant, The Veldman Brothers, Magic Frankie & the Southside Blues Revue
Verslag en foto’s door Eric Campfens
Het Big Rivers Festival in Dordrecht is binnen enkele jaren uitgegroeid naar een festival van formaat. Inmiddels duurt het festival 10 dagen en daarin is van alles te doen en te zien: films, muziek en noem maar op.
Vooral de laatste drie dagen van het festival – 18, 19 en 20 juli – staat Dordrecht bol van de muziek. Tijdens deze dagen treden zo’n 80 artiesten op en daarbij heeft men ook weer een aantal binnen- en buitenlandse toppers, zoals Candye Kane, Ruben Hoeke, Fun Lovin Criminals en Magic Frankie, weten te strikken.
Aangezien het festival zich in de open lucht afspeelde en de weersverwachtigen niet positief waren trok ik goed voorbereid (nl. met regenjas en een positieve instelling) naar Dordrecht.
Aangekomen in Dordrecht pikte een nog een stuk mee van het optreden van Lucy & the Wigflippers. Een swingende band uit Eindhoven, die voornamelijk 50er jaren rock ’n roll spelen. Het was alvast een mooi begin van de avond.
De wolken waren inmiddels verdwenen en het zonnetje liet zich weer eens zien.
Toen was het tijd om mijzelf naar het Scheffersplein te begeven, waar de roemruche Candye Kane zou gaan optreden. Candy kan men met gemak de Mae West van de blues noemen. Haar teksten zijn doorspekt met dubbelzinnigheden en treedt ook steevast op als echte diva. De leden van Candye’s band zijn stuk voor stuk klassemusici, waar ook haar twee zoons (schuiftrompet en drums) deel van uitmaken. Vooral gitariste Laura Chavez en saxofonist Johnny Ferreira verdienen een extra vermelding vanwege hun inzet.
Candye zelf is herstellende van een zware ziekte. Enkele maanden geleden werd bij haar kanker aan de alvleesklier geconstateerd, waaraan ze is geholpen. Maar pas in september hoort zij of zij helemaal genezen is. Toch kruipt het bloed ook bij haar waar het niet gaan kan en treedt zij al weer op. Zij was een maand op toernee in Nederland in het kader van United by Music en dit optreden was de afsluiting, waarna de band weer naar huis mag. Het was een genot om haar te horen en te zien. Een echte entertainer, die het contact met het publiek niet schuwt en bij iedereen een onvergetelijke indruk achterliet. En of het aan Candye Kane lag weet ik niet, maar de zon scheen nog steeds.
Het volgende station was de tuin achter de Grote Kerk, waar de engelse Danny Bryant optrad. Danny, een 28-jarige engelsman, speelt een haast virtuoos stuk bluesrock, begeleid door drummer Trevor Barr en Danny’s vader Ken op bas.
Hij bracht een goede mix van eigen nummers en covers ten gehore en weet op humoristische wijze het publiek te bespelen.
Danny Bryant is iemand die wij in de gaten moeten houden en waar wij ongetwijfeld nog veel van zullen horen.
Na dit optreden snel de benenwagen gepakt en terug naar het centrum waar op de Statenplaats de Veldman Brothers net begonnen waren met hun set. Deze band rond de gebroeders (zanger/gitarist) Gerrit en (harmonika, keyboard) Bennie Veldman, begeleid door drummer Marco Overkamp en bassist Donald van der Goes, draaien alweer enkele jaren mee in de Nederlandse bluesscene. Dit heeft in 2007 geleid tot het uitbrengen van hun debuut-cd “Home” in 2007.
De Veldman Brothers spelen voor het grootste deel eigen nummers, maar ook de covers schuwen zij niet. Het is een getalenteerd viertal met een eigen herkenbaar geluid. Een zeer enerverende en professionele set.
Inmiddels was het al na half 10 geworden en werd het de hoogste tijd om mij te begeven naar het grote podium op het Statenplein, waar Magic Frankie & the Southside Blues Revue de afsluiter van de avond verzorgden.
Dat de verwachtingen hoog waren was te zien aan de aanwezigheid van o.m. Nico Bravenboer (Bluezy) van Radio Ridderkerk, Ton en de andere mannen van Bluesforum.nl en collega-muzikant Robbert Fossen, die ook regelmatig samenwerkt met de Southside Blues Revue. Precies om half 11 trapte de Southside Blues Revue af met een knallende versie van “T-Bone Shuffle”, gezongen door gitarist Armando Jansen. Armando was vanavond zeer goed bij stem, ruw, ongepolijst maar iedere noot was raak. De band speelde strak en hadden een goede groove, waardoor de sfeer er bij het publiek meteen goed in zat.
Robert Fossen bevestigde mij in mijn oordeel dat de Southside Blues Revue steeds strakker en swingender wordt en dat zij hiermee een perfekte basis vormen voor de artiesten die zij begeleiden, zoals vanavond Magic Frankie. Na het obligate intro betrad Magic Frankie, in zijn hagelwitte gangsterkostuum onder luid gejuich van het publiek, het podium en slingerde hij zijn eerste snijdende solo het publiek in. Begeleid door de swingende band werkte Frankie zich met duidelijk veel plezier door nummers als “Want You So Bad”, “Same Old Blues”, “Luckiest Man” en “Lay It On Me”. Gesteund door de solide basis van drummer Dirk Lieftink en bassist Mark Harmsma kregen pianist Pim Spetter, gitarist Armando Jansen en organist Pascal Lanslots voldoende ruimte van Magic Frankie om hun kunnen aan het publiek te tonen.
Maar helaas, aan alle goede dingen komt een eind. De organisatie had de vergunning gekregen tot uiterlijk 12 uur. En stipt om klokslag 12 klonken de laatste tonen van dit fantastische optreden over het Statenplein. Magic Frankie & the Southside Blues Revue hadden ons een show van zeer hoge klasse gegeven.En wat het weer betreft? Dat is het enige waar de organisatie van een festival geen invloed op heeft. Maar voor deze avond waren de weergoden ons gunstig gestemd. Er is geen druppel regen gevallen.
We horen graag je mening! Voeg reactie toe