Blues Column 15 – Jos Verhagen in de ban van … Joe Bonamassa

Een zoektocht in het onbekende, een column door Jos Verhagen In de jaren dat ik nu recensies schrijf voor Blues Magazine word ik regelmatig me bewust van het rijke blues verleden. Echt verdiepen in de blues historie kwam nog niet echt bij me op tot ik in het bezit kwam van een blues collectie van eind jaren 80 tot 2006, zo’n 6000 CD’s. Waar ik altijd op zoek was naar nieuwe bands en artiesten bood deze verzameling ook nieuwe muziek te ontdekken uit het verleden. Deze ontdekkingen wil ik delen en door een link te leggen met de concertagenda al schrijvend daarover de beginnende blues liefhebber een plezier doen.

Bloodline – Bloodline
Joe Bonamassa’s nieuwe hobby band The Sleep Eazys kon me niet direct kon bekoren althans de bijgevoegde clip van Bond theme Her majesty service. Ik vond deze versie maar weinig toevoegen aan het oeuvre van Joe. Ik ben zo wie zo geen fan van instrumentale nummers hoewel ik voor Surfing with the aliens van Joe Satriani een uitzondering wil maken. De vervolgens als nieuwe single van Joe gelanceerde a conversation with Alice is wel weer op en top de Joe Bonamassa die ik graag hoor. Joe Bonamassa is nu de blues gitarist die op de top van de berg staat en hij heeft deze positie na jaren van hard werken bereikt. Benieuwd naar hoe is hij eigenlijk begonnen, ik dacht dat A New Day Yesterday uit 2000 zijn eerste CD was, maar het blijkt dat Joe Bonamassa in 1994 deel uitmaakte van de band Bloodline en daarmee een plaat uitbracht.


Bloodline blijkt een bijzondere band te zijn, bijeengebracht door zijn manager Roy Weisman, voor een optreden tijdens een tribute concert voor Fender oprichter Lou Fender. Deze manager maakte er geen half werk van en wist achtereenvolgens Aaron Hagar, van zoon Van Halen frontman Sammy Hagar, Waylon Krieger: zoon van The Doors gitarist Robby Krieger, Berry Oakley Jr., zoon van Allman Brothers Band bassist Berry Oakley, en Erin Davis, zoon van de beroemde jazz trompettist Miles Davis bijeen te brengen in deze geweldige gelegenheidsband.

Uiteindelijk haakte zanger Aaron Hagar af en nam Berry Oakley jr als bassist de zang over en met Joe Bonamassa op lead gitaar, Waylon Krieger op gitaar en backing vocals, Erin Davis op drums en Lou Segreti op keyboards en backing vocals maakten ze met de gelijkname CD ‘Bloodline’. Het is een album vol vlammende blues rock met kenmerkend Joe Bonamassa’s gitaar werk en Berry Oakley’s vette baswerk. Deze Berry Oakley Jr. tekent ook voor het zwakste punt van deze plaat, de zangpartijen.


Na een succesvolle tour met Lynyrnd Skynyrd en Tesla werd Bonamassa in 1995 uit de band gezet, en duurde het tot 2000 voordat hij met zijn solo debuut uitkwam. Toch hoor je in Bloodline Joe Bonamassa’s talent door de nummers heen, zich uitend in inventief en gevarieerd gitaar spel. Zo is er het instrumentale nummer Storm vol tempo wisselingen en het vet funkende bas werk van Berry Oakley Jr. Ook al zijn de zangpartijen niet het sterkste punt van deze CD, toch staan er qua compositie schitterende nummers op. Bijvoorbeeld Since You’re Gone waarin Joe met een vijf minuten durende solo jazzy naar het einde toe lekker weg speelt. Een ander sterk nummer is de openingstrack Stone Cold Hearted waarin het gezelschap van start gaat in vette groove en met dito gitaarsolo’s van Joe. Ook Calling Me Back met als gastgitarist Warren Haynes (Govt’Mule) die er een vette slide neerlegt mag er wezen.

Zoals gezegd, voor verfijnd zangwerk moet je deze CD niet beluisteren maar om een vleugje mee te krijgen van het ontstaan van Joe Bonamassa’s roem is dit een lekker plaatje vol met zijn inventieve gitaarspel. Ook zijn debuut CD ‘A New Day Yesterday’ kan ik aan bevelen, het is een plaat vol lekkere blues rock van de grootmeester.



Ook op Blues Magazine ...