Blues column 20 – Jos Verhagen in de ban van … Widespread Panic
Een zoektocht in het onbekende een column door Jos Verhagen
In de jaren dat ik nu recensies schrijf voor Blues Magazine word ik regelmatig me bewust van het rijke blues verleden. Echt verdiepen in de blues historie kwam nog niet echt bij me op tot ik in het bezit kwam van een blues collectie van eind jaren 80 tot 2006, zo’n 6000 CD’s. Waar ik altijd op zoek was naar nieuwe bands en artiesten, bood deze verzameling ook nieuwe muziek te ontdekken uit het verleden. Deze ontdekkingen wil ik delen en door een link te leggen met de concertagenda al schrijvend daarover de beginnende blues liefhebber een plezier doen.
Widespread Panic – Light Fuse Get Away
Enige columns geleden bracht ik de Southern Rock Live onder de aandacht en gezien de vele reacties die ik daar op kreeg leeft de Southern Rock in Nederland! Ik bracht een serie live albums onder de aandacht en door een goede vriend werd ik gewezen op een LP die ik destijds van hem cadeau had gekregen, Widespread Panic – Light Fuse Get Away, met de vraag waarom ik die niet vermeld had. Ik zoeken op de zolder maar kon hem niet vinden en gelukkig brengt YouTube dan uitkomst. Bij het horen van deze plaat was ik weer helemaal terug. Tussen de 6000 cd zat Widespread Panic niet, maar in mijn eigen collectie kwam ik drie van hun CD’s tegen en hoe zij dan volledig in de vergetelheid geraakt waren is me een raadsel, maar ik ben blij dat ik ze weer ontdekt heb.
Vraag 1: is Widespread Panic Southern Rock? Misschien op het randje, Widespread Panic is in mijn ogen veel meer. Het is een Amerikaanse band die erom bekend staat dat zij van hun live optredens veel werk maken en veel werk verzetten. Een gemiddeld optreden van hen neemt toch zeker zo’n dikke 2 a 3 uur in beslag. Het is een live band bij uitstek zeker gezien het feit dat naast 12 studio albums zij ook 11 live albums uitbrachten, de eerste Light Fuse Get Away. De release party van deze CD is de geschiedenis in gegaan als een van de grootste; naar schatting 80.000-100.000 fans kwamen naar Athens Georgia, hun hometown. Het concert werd later op DVD uitgegeven als Panic In The Streets.
Vraag 2: als het geen Southern Rock is, hoe zou je het dan omschrijven? Rock, jazz, country, americana… ik weet het niet, het totaal plaatje en de complexiteit van hun muziek is ongekend en daar valt geen sticker op te plakken Zet hun muziek op en je zult verrast zijn. Ze zetten hun nummers op van uit een basis en slaan dan aan het improviseren. Zeker live ga je korte nummers bij hen niet ontdekken, de vakmanschap van de muzikanten straalt er van af. Heerlijke songs vol gitaarwerk, vette percussie en keyboards perfect in de mix, dit is gewoon heerlijke wegluistermuziek.
Bandleider John Bell met zijn karakteristieke stemgeluid en de in 2002 overleden sologitarist Michael Houser speelden al veel samen en richtten Widespread Panic in 1986 op. Pas echt serieus werd het nadat percussionist Domingo “Sunny” Ortiz en toetsenist John Hermann tot de band toe traden. In 2006 trad Jimmy Herring toe als nieuwe gitarist en als definitieve vervanger van Michael Houser.
Het album ‘Light Fuse Get Away’ opent met Porch song, een verstild percussie intro, dubbelzang, snerpende Hammond in de achtergrond, om vervolgens uit te monden is een lange gitaarsolo en je hebt de Widespread Panic signatuur. Neem Chilly Water: die muziek, dat samenspel je komt oren tekort om alles te volgen. Dan wordt je oor gevat door een basloopje om vervolgens verrast te worden door het drumwerk en de percussie, heerlijk.
Na een tijdje luisteren naar Widespread Panic ben ik weer helemaal verslaafd aan hun muziek. Tip: luister ook hun live CD ‘Wood’, semi akoestisch en erg de moeite waard.
Kunnen jullie ook eens aandacht besteden aan van de (in mijn ogen) meest ondergewaardeerde bluesrockband uit de UK? The Groundhogs met meestergitarist Tony McPhee!
Hoi Martin, mij onbekend maar tips zijn altijd welkom ik zal het eens opzoeken