Blues column 5 – Jos Verhagen in de ban van … Mississippi en Robert Johnson

Een zoektocht in het onbekende een column door Jos Verhagen

In de jaren dat ik nu recensies schrijf voor Blues Magazine word ik regelmatig me bewust van het rijke blues verleden. Echt verdiepen in de blues historie kwam nog niet echt bij me op tot ik in het bezit kwam van een blues collectie van eind jaren 80 tot 2006, zo’n 6000 CD’s. Waar ik altijd op zoek was naar nieuwe bands en artiesten bood deze verzameling ook nieuwe muziek te ontdekken uit het verleden. Deze ontdekkingen wil ik delen en door een link te leggen met de concertagenda al schrijvend daarover de beginnende blues liefhebber een plezier doen.

Robert Johnson –The King Of The Deltablues Singers / Eric Clapton – Session for Robert J.

Bij een blik op de concertagenda viel mij een optreden van de Mississippi Kings op bij de Asser Bluesdagen (22-26 januari). De band ontstond in 2013 toen een groep doorgewinterde muzikanten uit het noorden van het land de Mississippi Kings oprichtte. De stijl delta- en fifties Chicago- blues en zydeco. Als inspiratie bronnen gelden Robert Johnson, Mississippi Fred en RL Burnside. Mississippi is een verwijzing die ik veel tegen kom in de verzameling CD’s die ik in het bezit kreeg. Zeker 100 CD’s hebben een referentie naar Mississippi. Dat maakt me nieuwsgierig naar Mississippi, wat maakt dat zoveel blues mannen en vrouwen zo met het Mississippi virus besmet zijn.

Mississippi is de mystiek rond de figuur van Robert Johnson. Deze Robert Johnson is wat Mississippi zo’n magie meegeeft. De 29 blues tracks die deze founding father van de moderne blues heeft voortgebracht, met de legende van het verkopen van zijn ziel aan de duivel, dragen bij aan het ongrijpbare van Mississippi. Robert Johnson het eerste lid van de club van 27, de groep van illustere muzikanten die bakens verzette in de muziekscene zoals; Janis Joplin, Jimi Hendrix, Jim Morrison, Brian Jones, Kurt Cobain, Amy Winehouse.

Robert Johnson komt 6 keer voor in de lijst, veelal interpretaties van zijn werk maar ook een uitgave van zijn origineel werk zat daar bij. Nu ben ik zelf niet zo van dit soort akoestische blues maar al kijkend naar de Netflix documentaire Devil At The Crossroads, bekruipt mij ook de magie van Robert Johnson. De verafgoding van deze mythische man en zijn nummers maakte het doorgronden van dit mysterie voor velen een levenswerk. Zelden zoveel verschillende volledig begeesterde onderzoekers zien en horen vertellen over die 29 magisch nummers. Robert Johnson veranderde het blues landschap in Mississippi en zo ontwikkelde zich de Delta blues waar we Mississippi vandaag de dag van kennen. Grote namen heeft Mississippi voortgebracht zoals Muddy Waters, B.B. King, Howling Wolf, John Lee Hooker om er maar een paar te noemen.


Zoals gezegd ik ben niet zo van de akoestisch blues, maar als je de tracks afluistert dan hoor je bekende blues riffs voorbij komen die door Robert Johnson in 1936/37 op de plaat zijn gezet. Ik noem blues krakers zoals Dust My Broom, Sweet Home Chicago, Love Vain, Kind Hearted Women een en al herkenning van klassieke blues tunes. Zelf vind ik de vertolking van Robert Johnson door Eric Clapton in Sessions for Robert J uit 2004 mij beter liggen. De wijze waarop Eric Clapton sommige Robert Johnson tracks verpakt in lekkere blues rock geeft een perfecte weergave van de kracht en tijdloosheid van songs. Mississippi krijgt zeker een vervolg er zit zoveel mooie muziek verscholen onder de term Mississippi in de blues verzameling, later daarover meer.



Ook op Blues Magazine ...