Blues Column 19 – Jos Verhagen in de ban van … Black Cat Bone
Een zoektocht in het onbekende, een column door Jos Verhagen.
In de jaren dat ik nu recensies schrijf voor Blues Magazine word ik regelmatig me bewust van het rijke blues verleden. Echt verdiepen in de blues historie kwam nog niet echt bij me op tot ik in het bezit kwam van een blues collectie van eind jaren 80 tot 2006, zo’n 6000 CD’s. Waar ik altijd op zoek was naar nieuwe bands en artiesten bood deze verzameling ook nieuwe muziek te ontdekken uit het verleden. Deze ontdekkingen wil ik delen en door een link te leggen met de concertagenda al schrijvend daarover de beginnende blues liefhebber een plezier doen.
Katie Webster and Black Cat Bone – Men Smart Women Smarter!
Zo struinend door de blues collectie, trof ik een drietal cd’s aan van Black Cat Bone. Waar ik dacht dat deze van een band waren, bleek dat dit drie totaal verschillende CD’s waren en er drie verschillende Black Cat Bone’s achter schuil gingen. Dit maakte me nieuwsgierig, en al googelend kwam ik zeker op 6 verschillende bands die onder de naam (The) Black Cat Bone(s) opereren. Wat verder kijkend kwam ik er ook achter dat er zeker een 50-tal (blues)nummers met de titel Black Cat Bone zijn (bron Muziekweb). Wat maakt een Black Cat Bone zo interessant voor een blues artiest?
Een Black Cat Bone is een soort geluksbrenger die wordt gebruikt in de Afro-Amerikaanse magische traditie van hoodoo. Hoodoo is low country Voodoo en werd vooral gepraktiseerd in South Carolina. De Black Cat Bone duikt voor het eerst op in het nummer Hoochie Coochie Man van Muddy Waters, ”I got a black cat bone, I got a mojo tooth, I got the John the conqueror root”. Er wordt gedacht dat het een verscheidenheid aan positieve effecten garandeert, zoals onzichtbaarheid, geluk, bescherming tegen kwaadaardige magie, wedergeboorte na de dood en romantisch succes.
Terug naar de muziek, de Black Cat Bone die ik hier voor het voetlicht wil halen is het Duitse Black Cat Bone. Deze band draait al sinds 1979 mee in de blues scene en is zeker in Duitsland de band die Amerikaanse artiesten bellen als er een tournee moet plaatsvinden. De lijst van blues artiesten waarmee zij optraden is lang; Luther Allison, Champion Jack Dupree, Louisiana Red, Chris Farlowe, Sidney ‘Guitar Crusher’ Selby, Alvin Lee, Mick Taylor en met vele daarvan hebben ze ook albums opgenomen.
Zo ook met Katie Webster. Katie Webster is een zangeres/pianiste, en een veel gevraagde sessie pianiste ze speelde in de jaren 50 en 60 mee op zo’n 500 singles en trok veel op met Otis Redding. Na de dood van Redding deed ze een stapje terug om in de jaren tachtig terug te keren bij het Duitse Ornament Records waar ook Black Cat Bone onder contract stond. Katie Websters stem is typische jaren zeventig soul, een nummer als Misty Blues is daar een mooi voorbeeld van, heerlijk en mooi muzikaal omlijst, met fijn gitaarwerk. Hoewel er veel dertien in een dozijn nummers op deze CD staan, zijn er ook uitzonderingen zoals Bullie’s Soulfood Place, met veel scheurend slide werk en de gospel Trouble Of The World waarbij ze zichzelf begeleidt op piano.
Niet de meest spraakmakende CD, dit Men Smart Women Smarter!, maar de zoektocht naar Black Cat Bone leverde me veel mooie blues op van de ander Black Cat Bone bands zoals het Schotse Black Cat Bone met hun CD ‘Growl’: donkere zuigende en schurende blues doen ze me denken aan b.v. The Picture Books. Wat ik ook erg mooi vond is het Zuid Afrikaanse The Black Cat Bones die er een vette blues rock neer zetten. Check hun laatste CD ‘Here Is A Knife’ of nog beter ‘The Long Drive’ uit 2011, echt een vette plaat.
We horen graag je mening! Voeg reactie toe