Muziek heeft mij in goede, maar zeker ook in slechte tijden geholpen het leven leefbaarder en aangenamer te maken. Het is niet voor niets, dat wanneer we een bepaald muziekstuk horen, direct allerlei situaties voor ogen kunnen halen, de sfeer kunnen proeven, weer voelen wat we voelden en de stemming herinneren waarin we dit stuk gehoord hebben. Muziek kleeft aan onze herinneringen, maakt emoties los en biedt troost. Melodie, ritme, timbre, allemaal aspecten die ons raken en waarmee we ons verbinden.

Ingezonden brief van Arthur ter Avest.

“Nu is het plotseling stil”, zo begon mijn ingezonden brief (Arthurs Corona Blues) die geplaatst werd op Blues Magazine op 26 maart 2020. In de afgelopen maanden is er veel aandacht geweest voor het enerzijds indammen van de schadelijke gezondheidseffecten van het coronavirus en anderzijds voor alle gevolgen voor de samenleving en de economie. De culturele sector heeft harde klappen gekregen, lang niet iedereen zal deze klappen te boven komen en het lijkt erop dat het nog geruime tijd in beslag zal nemen totdat we weer in staat zijn alle culturele uitingen zo te beleven zoals we gewend waren (wanneer deze situatie zich überhaupt weer laat realiseren).
De economische malaise veroorzaakt door de lockdown zal in de loop van het komende jaar nog meer voelbaar zijn, dan we tot nu toe merken. Voorspeld wordt, dat de harde klappen nog moeten komen. De culturele sector draait enerzijds op subsidies en de entreegelden, anderzijds voor een goed deel ook op sponsoring en het bestedingspatroon van de bezoekers. Dit staat allemaal onder druk, nog maar afgezien van alle regels die er zijn om de gevolgen van het virus ingedamd te houden. Die zijn ook niet heel erg supportief voor, in dit geval de blues sector.

In de afgelopen weken zijn de regels waar we ons als samenleving aan moeten houden langzamerhand losser geworden en wordt er een groter beroep gedaan op ieders verantwoordelijkheid om de gedragsregels te hanteren. Veelal lukt dit redelijk goed en zijn de resultaten bemoedigend. Desalniettemin is het een koorddans en is het risico groot dat we er collectief af vallen. Met de herfst/winter in aantocht en de symptomen van verkoudheid, griep en corona die veelal dezelfde zijn, zal het niet makkelijk zijn het teruggewonnen stukje vrijheid te behouden. Een “vallen en opstaan-scenario” zal waarschijnlijk realistisch zijn en dat dit scenario de druk zal verhogen moge ook duidelijk zijn.

In de afgelopen week heb ik onder verschillende omstandigheden drie concerten bezocht: Muddy What?, Robbert Duijf en Clempson, Lange, Bird. Een verademing, na maanden van streamen (wat me de neus uitgekomen is), supporten en behelpen. De afstandsregeling en de hygiëne-concepten etc. hebben alle organisatoren op hun manier goed omgezet gekregen. Het “zitten luisteren” is goeddeels een nieuwe ervaring, er moet afstand overbrugd worden en het gevolg is dat er intensiever geluisterd wordt (wat op zich niet slecht is), en er tegelijkertijd een iets minder actieve beleving van de muziek is. Wat mij de grootste moeilijkheden bereidde, is het feit dat alle vrienden en kennissen uit de bluesgemeenschap natuurlijk begroet en gesproken willen worden. De natuurlijke neiging om het directe contact te zoeken is door alle omgangsregels die nieuw zijn moeilijk in toom te houden. We zijn en blijven immers sociale wezens!

Muddy What?
Zaterdag 01 augustus 2020 in D-Kellinghusen

Deze nog jonge `New Blues` band uit het zuiden van Duitsland heeft onlangs door online-voting de Duitse Blues-Award 2020 gewonnen en niet ten onrechte! In februari heb ik ze nog in een volle zaal gezien, alwaar ze het publiek in hun ban trokken en goed mee kregen. Nu speelden ze in een hofje achter een school. De kaarten waren gelimiteerd tot 50 stuks, iedereen werd met mondbedekking naar zijn plaats gebracht en deze eerste keer werd door de lokale overheid geobserveerd en de afloop werd voor goed bevonden. Het moge duidelijk zijn, heel ontspannen was dit niet!

De band liet zich er niet door intimideren en zette een mooi concert neer. Gedurende de lockdown hebben ze hun derde plaat uitgebracht (BLUES FOR YOU), een live-album en hiervan natuurlijk de nodige nummers gespeeld. De band bestaat uit Fabian Spang (ritmegitaar, zang), Ina Spang (gitaar en mandoline) en Michi Lang (drums). Een hypnotiserend ritmetapijt met een topping van psychedelische gitaar of vrolijk tokkelende mandoline is het recept en maakt dat je vroeg of laat wordt meegesleept op deze muzikale reis. (filmpjes op YouTube gemaakt door Gerhard Harder)

 

Robbert Duijf
Woensdag 05 augustus in Groesbeek – Bluesmoose Café de Comm

De volgende Blues-Award winnaar, solo artiest 2019 Nederland Robbert Duijf speelde een prachtige set akoestische bluesmuziek in een aangename ambiance in Groesbeek. Hier waren de plaatsen ook gelimiteerd, bij binnenkomst werd je kort geïnterviewd over je gezondheidstoestand, mocht je je handen desinfecteren en een plekje zoeken in de zaal (i.p.v. het café), waar de tafeltjes en de stoelen met in acht neming van de afstandsregeling waren neergezet. Een drankje mocht bij de uitbater besteld worden. Deze regeling was meer ontspannen dan die van afgelopen zaterdag en de luchtverversing, zo werd ons verzekerd, was geoorloofd omdat lucht van buiten aan- en afgevoerd werd i.p.v. rondgepompt. Robbert speelde in zijn set een paar verstopte pareltjes, die op zijn begin volgend jaar verschijnende nieuwe elpee zullen verschijnen, een aantal covers op geheel eigen wijze bewerkt en eigen stukken die allemaal ingeleid werden met verhaaltjes over de inspiratiebronnen. Een krachtig en prachtig concert, op YouTube, de social media en de radio zullen bewijzen hiervan te horen en te zien zijn, zo is te doen gebruikelijk van het Bluesmoose-Team.

 

Clempson, Lange & Bird
Zaterdag 08 augustus in D-Joldelund Guitar Heroes – Out In The Field

Als opmaat naar het weekendfestival op 11 en 12 september met Aynsley Lister/ Ben Poole, Leif de Leeuw Band, Aynsley solo, Thorbjörn Risager Trio en Blug – Granfelt Allstar Band heeft de organiserende Bio-Blues-Bakker Gerd dit openlucht concert georganiseerd. Bij aankomst moest ieder huishouden zich registreren, alle bewegingen op het veld waren met mondbedekking en er stonden met in acht neming van de afstandsregeling zo’n 250 stoelen in verschillende aantallen bij elkaar (hier mocht de mondbedekking af). Alcohol werd mondjesmaat geschonken, wat ertoe heeft bijgedragen, dat de avond gezellig en gedisciplineerd is verlopen.

Clem Clempson speelde als gitarist bij Humble Pie, Colloseum en the Jack Bruce Band, niet de minste dus. Gerd Lange is zanger en ritmegitarist van de Hamburg Blues Band en Bernie Bird is studio- en sessiemuzikant met als specialiteit de slide-gitaar. Tussen de bedrijven door kwam gastmuzikant Martin Ace (basgitaar en zang van de stoner/progrock band MAN uit Wales) nog wat deuntjes meeblazen op de mondharmonica. De heren maakten er een genoeglijke en gezellige avond van. Muzikaal gezien beloofden de namen meer dan waargemaakt werd, dat mocht de pret op deze warme zomeravond echter niet drukken.
(Filmpjes gemaakt door Gerhard Harder op YouTube en social media)

 

Mijn ingezonden brief van maart j.l. sloot af met: `De grote vraag is, hoe we een klimaat scheppen waarin we fasegewijs weer toegroeien naar een levendige muziekcultuur`. Ik heb proberen te beschrijven wat ik heb mogen beleven en hierin zitten zeker hoopgevende elementen. Uiteindelijk is het de vraag of de omstandigheden ertoe bijdragen, dat deze hoop verder uitgebouwd kan worden en er naast een levendige vooral een levende muziekcultuur zal blijven bestaan. Naast de artiesten zijn hier zoveel verschillende andere (beroeps-)groepen voor nodig (boekers, licht & geluid, zalen, sponsoren etc.), zo ook initiatieven als Blues Magazine en Dé Blueskrant en is naast alle liefde en tijd die er gestoken wordt in het mogelijk maken van dit soort evenementen ook -plat gezegd- geld nodig. Het “katoenplantje” zal het zwaar krijgen, het zaadje kan weer kiemen wanneer we ervoor zorgen dat die op vruchtbare bodem komt: All For One, One For All!


Ook op Blues Magazine ...