Coco Montoya – “I Want It All Back”
Artiest: Coco Montoya
Label: Ruf Records / Munich Records
Format: CD
Datum release: maart 2010
o.a. te bestellen bij Cosmox.nl, altijd alles gratis bezorgd
Coco Montoya brengt binnenkort een prima nieuwe CD met de titel “I want it all back” uit en komt bovendien naar Nederland en België.
In zijn ruim 30-jarige carriëre heeft Montoya een status opgebouwd als een bekwame blues(rock)gitarist en als blueszanger met een soulvolle stem.
De legendarische Bluesman Albert Collins bood Montoya destijds een plaats aan in diens band, als drummer…
Collins leerde hem vervolgens echter ook de geheimen zijn stijl van bluesgitaar spelen, zij het wel op een vreemde manier want het valt me op dat Montoya op een linkshandige Stratocaster speelt met een omgekeerde rechtse hals terwijl de snaren ondersteboven zitten, oftewel de hoge E op de plaats van de lage en zo verder.
Vijf jaar later stond John Mayall versteld van Coco’s virtuoze gitaarspel en vervolgens was Montoya tien jaar onderdeel van de legendarische Bluesbreakers samen met een andere gitaargigant Walter Trout.
In 2000 verscheen zijn album Suspicious, al snel het best verkochte album van Coco Montoya’s carriëre. En nu is het tijd voor zijn nieuwe album “I Want It All Back” geproduceerd door Keb Mo en dat hoor je er zeker aan af.
12 fraaie songs in verschillende stijlen sieren deze plaat waarbij je bij eerste al direct rechtop gaat zitten, Coco in een frisse bluesmambo in solo-duel met een piano, je moet er maar opkomen.
En wat een heldere open productie en wat een uitstekende band, kortom als de schijf in de winkel ligt ga hem beluisteren, je wordt met zijn fijne stem en virtuoos gitaarspel meegevoerd door de wereld van soulfull blues via een crooner-ballad naar een ruig stukje mondharmonica blues tot zelf de funky-blues, compleet met koor, blazers met clavinet-, Fender Rhodes- en Hammond klanken. En ben je in de gelegenheid ga de man volgende maand zien, de tourlijst kan je hieronder vinden.
(Tom Moerenhout)
Tracks:
01. Hey Senorita
02. I Want It All Back
03. Forever
04. Cry Lonely
05. As Close As I Have Come
06. The Life Of My Broken Heart
07. The One Who Really Loves You
08. Fannie Mae
09. Don’t Go Makin’ Plans
10.She’s Gonna Need Somebody
11.Somebody’s Baby
COCO MONTOYA – TOUR MAART 2010
11 maart 2010, Witte Bal, Assen
aanvang: 20:30 uur | entree: € 15,- (excl. eventuele servicekosten)
website: www.wittebal.nl
12 maart 2010, De Kade, Zaandam
aanvang: 21:00 uur | entree: € 16,- (excl. eventuele servicekosten)
website: www.kade.nl
13 maart 2010, De Noot, Hoogland
aanvang: 21:30 uur | entree: € 15,- (excl. eventuele servicekosten)
website: www.denoot.nl
14 maart 2010, De Bosuil, Weert
aanvang: 16:00 uur | entree: € 16,- (excl. eventuele servicekosten)
website: www.debosuil.nl
15 maart 2010, Spirit Of 66, Verviers (B)
aanvang: 16:00 uur | entree: € 18,- (excl. eventuele servicekosten)
website: www.spiritof66.com
Website Coco Montoya : www.cocomontoya.com
Erg magere recensie. Zou toch graag wat meer info hebben gehad voordat ik deze schijf ga aanschaffen.
Hi John,
lees je uit mijn superlatieven in mijn recensie niet genoeg, ik kan je helaas de CD niet laten horen.
Ga even naar een zoeksite en toets de naam van de artiest, de titel van de CD gevolgd door het woord “listen” en je komt ongetwijfeld (ik wel althans) op een USA-verkoopsite, waarvoor ik geen reclame ga maken, alwaar je de samples van deze CD kunt beluisteren.
enjoy
Tom
Ik ga zeker het album beluisteren en sterker nog- hem zien, erg goede performer altijd. Thanx Tom, ietsje meer mag wel hoor,- grtz frank, ik ga hem zien in de kade-Zaandam dus. rock on.
Yes inmiddels het album gehoord van deze kanjer, en ik moet zeggen dat het best wel goed klinkt, hoewel het niet altijd mijn ding is, en ook niet altijd van absoluut hoog nieveau is. Variatie is er wel, van latin, tot Slow en van rock tot jazzy stukjes. Fannie Mae knalt werkelijk uit je speakers.- Chicago Blues met een rauw randje. Hij laat in alle tracks zien wat hij in huis heeft en dat ie vooral erg mooie loopjes kan maken, die vooral niet altijd voorspelbaar zijn. Ja, ik zou hem wel eerst eens beluisteren, want zoals ik al eerder zei, het wisselt nog wel eens van kwalitieit mijn inziens, maar dat is wel vaker zo bij Montoya. Veel Slow Blues als ie in John Mayall’s Bluesbreakers deed, zie je hier niet.
Toch zeker naar het concert gaan, want dan kan je echt zien wie deze fantastische snarenplukker is. Mocht je toch een indruk willen hebben van zijn kunnen, dan is wellicht The Essential een optie. Frank
Kortom; zoals ik al meldde een veelzijdig album, met een gevarieerdheid van soulfull blues via een crooner ballad naar een ruig stukje monharmonica-blues tot zelfs de funky blues in een goede opname met prima gitaarspel, de recensie van een & beyond-recensent.
Dan ligt het vrijwel voor de hand dat het voor Bluespolitieagent Frank “niet zijn ding is” want teveel variatie in stijlen maar niet in kwaliteit zoals mijn mening is.
Nogmaals, ga hem eerst beluisteren…………………….
Goed vrienden, ik heb deze schijf nogmaals beluisterd, en kwam er achter dat het bij vlagen qua gitaar en soundrichting wel een flink deuntje Chris Rea in zich heeft, en ook Clapton. Ik blijf echter zeggen dat toch die messcherpe solo’s een beetje ontbreken, zoals hij dat in o.m. de Blues Breakers deed. Dat wil echter niet zeggen dat dit album niet de moeite waard is, maar erg relaxed wel, en op zich is dat ook niet verkeerd met een lekker biertje in de zon straks. Ik weet echter zeker dat hij zich Live wel anders zal presenteren, want dit is er wel eentje om rekening mee te houden hoor. Frank