Foto Chris Bergson trots op zijn 'Bitter Midnight'
Photo by Ahron R. Foster.

Chris Bergson trots op zijn ‘Bitter Midnight’

Al twintig jaar lang begeeft hij zich in de wereld van de jazz, blues, funk en soul, deelde het podium met o.a. B.B. King, Levon Helm, Hubert Sumlin, Norah Jones, Etta James en Bettye LaVette, maar ondanks een recente benoeming in de New Yorkse Blues Hall of Fame heeft het echter nog niet geleid tot een grote doorbraak. De zogenaamde kenners uit de muziekwereld zijn echter eensgezind wanneer de kwaliteiten van Chris Bergson ter sprake komen: “Chris Bergson is zonder twijfel één van de meest inventieve songwriters in de huidige blueswereld.” Onlangs verscheen ‘Bitter Midnight’ (lees de recensie), een ijzersterk album waarop al zijn invloeden op geweldige wijze bij elkaar komen. Blues Magazine zocht contact met de bescheiden muzikant die vol trots vertelde over de totstandkoming ervan.

Tekst: Jeroen Bakker

“Het bijzondere deze keer is dat ik in de studio alles heb opgenomen met muzikanten uit New York die ik al heel lang ken en waar ik ook al heel veel mee heb samengespeeld. Bijvoorbeeld bassist Richard Hammond die vaak met Joan Osborne samenwerkt of Aaron Comess, die is heel succesvol geweest als drummer bij The Spin Doctors en hij doet daarnaast veel sessiewerk. Ook drummer Tony Mason is van de partij. Hij drumde bij Darlene Love. Dan is er op bas Andy Hess van Gov’t Mule, tevens voormalig Black Crowe, en ook nog een blazerssectie die met zowel Levon Helm als Gregg Allman op het podium heeft gestaan. Ik ben daarnaast heel erg blij met Ellis Hooks die mij heeft geholpen bij het schrijven. Je hoort hem ook zingen op ‘Knuckles & Bones’ en de titeltrack. Het is voor mij bovendien de eerste keer dat alles op ‘two-inch tape is opgenomen in de studio van mijn toetsenist Craig Dreyer met wie ik het album ook heb geproduceerd.”

Tijdens het schrijven, hoofdzakelijk samen met zijn vrouw Kate, putte Bergson inspiratie uit zijn persoonlijke ervaringen maar bleken ook de indrukken die hij zoal opdeed tijdens de tournees in Europa, van grote invloed. “Ik heb ‘Lullaby’ samen met Craig geschreven. Hij heeft net als ik ook een dochter. Wij bleken dezelfde emoties te delen en daar schrijf je dan over.”

Liet Bergson zich voor ‘Bluemner’, te vinden op het laatste album ‘Live at the Jazz Standard’, al eens inspireren door de kunst van de Duitse schilder Oscar Bluemner. Ook nu bleef een bezoek aan het museum niet zonder gevolgen. “De track ‘5.20’ schreef ik na een bezoek aan het Musée d’Orsay in Parijs. Op een schilderij van Monet zie je een sobere afbeelding van een trein die over een brug rijdt. Het deed mij denken aan alle beroemde liedjes over treinen in de blues en in de country. De tekst ontstond vrijwel automatisch. Wanneer ik op tournee ben en ik heb een vrije dag dan maak ik graag gebruik van de gelegenheid om iets van die plaats, voornamelijk nabijgelegen musea en tentoonstellingen te zien en indrukken op te doen. Maar als ik langs een bedrijf loop waar ze doodskisten maken en ik heb de kans om even naar binnen te gaan dan kan dat ook zomaar het begin zijn van iets dat ik gebruik voor mijn muziek.”

Enkele tracks van ‘Bitter Midnight’ waren al eerder te horen op het eerdergenoemde live-album dat gedurende twee avonden werd opgenomen in The Jazz Standard, een bluesclub in New York City. Een daarvan is ‘61st &1st’. Nu dus ook in een studioversie verkrijgbaar. “Het is nog steeds een belangrijke, persoonlijke track voor mij. Ik stond indertijd samen met Kate op het punt om vanuit Manhattan naar Brooklyn verhuizen en ik weet nog dat we beiden bang waren dat de buurt aan kleur, en daarmee wij aan inspiratie, zou verliezen. Toen wij na zeven jaar weer terugkeerden bleek de buurt nog helemaal hetzelfde te zijn.” Ook de geweldige soulballad ‘Just Before The Storm’ die op het live-album staat is voor dit album speciaal opnieuw gespeeld en opgenomen.

Foto Chris Bergson trots op zijn 'Bitter Midnight'
Photo by Ahron R. Foster.

De countryblues heeft een grote invloed op zijn muziek. Grote meesters als Mississippi Fred McDowell, Son House en Skip James hoor je sterk terug in ‘Blues For Dave’, dat is opgedragen aan de vader van zijn vrouw. “Hij wist dat hij spoedig zou sterven. Hij vertelde ons dat hij gedurende zijn leven niets had gedaan wat hem nu angst bezorgde om te gaan. De versie zoals je die hoort op het album is eigenlijk een stuk waarin ik het oefen maar de opnamerecorder stond nog aan en Craig vond het absoluut de moeite waard. Toen hebben we het maar zo gelaten.” Het is een groot verschil met sommige andere tracks die al vele jaren lang op de plank lagen, wachtend op het juiste moment om in de studio gebruikt te kunnen worden gebruikt. “Het gebeurt wel vaker dat je iets opzij legt of iets produceert en er vervolgens niet meer naar omkijkt maar ‘Another Day’ dat voor het gelijknamige album in 2005 was opgenomen, lag al jarenlang te wachten op een re-make. Met de huidige bandsamenstelling, de vocale harmonieën en de prachtige toetsenpartijen leek het nu allemaal bij elkaar te komen. Je hoort hier duidelijk hoe de band zich heeft ontwikkeld.”

Trots is hij ook op ‘Explode Or Contain’ dat grotendeels door Kate is geschreven. “Het gaat grotendeels over hoe je de omgeving waarin je je op dat moment begeeft, waarneemt. Over hoe je de werkelijkheid ervaart. Ja, het heeft ook een politieke lading waar we nu maar even niet op ingaan.” Bergson maakt zich wel degelijk zorgen over de huidige toestand in de wereld maar het weerhoudt hem niet om plannen te maken voor de toekomst. “Sterker nog, ik ben er al mee begonnen. Het zal uiteindelijk resulteren in een volledig album dat ik samen met Ellis Hooks ga opnemen. Veel soul uiteraard… Maar geloof me, de blues zal af en toe ook om de hoek komen kijken.”

website: www.chrisbergson.com


Ook op Blues Magazine ...