FREERIDE & CHARLIE MUSSELWHITE
4 april 2010
De Gouden Leeuw, Dongen
Tekst & Foto’s : Fons Kersbulck
We schrijven zondagavond, eerste paasdag, 4 april 2010. Rond negen uur ’s avonds loopt de zaal, achter café De Gouden Leeuw in Dongen, in een rap tempo vol. Tjokvol zelfs. Regelmatig zet de Stichting Blues Promotion Dongen hier artiesten, coryfeeën, van formaat neer. Vanavond was het de beurt aan de legendarisch bluesharpist Charlie Musselwhite uit San Francisco. Reden genoeg waarom de zaal nu gevuld was met bijna 200 bluesliefhebbers.
Blues Promotion Dongen viert volgend jaar zijn 25-jarig jubileum en een gesprekje met voorzitter Ton van Tilburg leerde mij dat men voornemens is om daar volgend jaar een groot feest van te gaan maken in de vorm van een bluesfestival. Dit alles is nog in een prematuur stadium, dus details zullen later bekend worden.
De club kan rekenen op een aanzienlijk en stabiel aantal trouwe donateurs die optredens, zoals vanavond, mogelijk maken.
Wanneer de grote jongens komen zorgt men ook altijd voor een voorprogramma. Die eer was toebedeeld aan de west-Brabantse viermans-formatie The Freeride-band, die hier vanavond met drie man aanwezig waren. De bandleader Kees Schipper (gitaar en zang) had zijn maten Ad Landa (gitaar) en Tom van der Schoot (basgitaar) meegenomen. Taak: het publiek warmdraaien voordat de bigshot uit Amerika zijn opwachting zou maken.
Freeride is geen band die zich uitsluitend richt op de blues; ze spelen van alles en wanneer je ze hoort bemerk je invloeden uit o.a. rock- en countrymuziek. De al wat oudere mannen kunnen zich bogen op een lange ervaring in de muziek. Zo staat Kees Schipper al veertig jaar op de planken en is hij in de regio ook bekend vanwege het feit dat hij gitaarlessen en -workshops verzorgd.
Freeride bestaat overigens vijf jaar en treedt zeer frequent op in de regio en soms daarbuiten.
Om halftien vangt de Freeride band aan. Aanvankelijk reageerde het publiek wat lauw, maar dat veranderde al vrij snel, toen ook de band warmgedraaid was. Het enthousiasme van het publiek en het bijbehorende applaus nam logaritmisch toe. Ze speelden zowel eigen werk alsook bekende songs uit de muziekgeschiedenis. Het akoestische gitaarwerk van Ad Landa was hierbij opvallend.
Nummers als All Along The Watchtower van Bob Dylan en de schitterende ballad When Rita Leaves van Delbert McClinton werden erg goed ontvangen. Bij het spelen van Flip, Flop & Fly werden ook de mensen in de zaal betrokken bij het optreden, want het publiek werd aangemoedigd om het refrein te zingen. Dat en masse zingen lukte ook vrij aardig, hoewel het hier en daar nogal atonaal (lees: vals) was.
Na het optreden kwam ik nog even in gesprek met Ad Landa. Was erg gecharmeerd van zijn gitaarspel en wilde wel eens weten wanneer hij begonnen was. Hij vertelde me de volgende anekdote:
‘Toen ik een jaar of zeventien was kreeg ik een ticket om voor het eerst in mijn leven naar een concert te gaan. Dat was dan gelijk ook de grote Rory Gallagher. Ik was zo onder de indruk van zijn gitaarwerk dat ik dacht: dat wil ik ook leren. Ik reed vroeger overal op mijn oude Zundapp naar toe. Die brommer heb ik vervolgens geruild voor een gitaar en sindsdien heeft het gitaarspelen me nooit meer losgelaten”
Met het optreden van Freeride was het publiek al klaargestoomd voor het optreden van het crème de la crème van de bluesharp Charlie Musselwhite.
14 W.C. Handy-awards, 6 Grammy Award nominaties, 2 Life-Time Achievement Awards en de Mississippi Governor’s Award for Excellence in the Arts, zijn een opsomming van enkele prijzen waarmee Charlie Musselwhite is bekroond. De van oorsprong uit Mississippi afkomstige Charles Douglas Musselwhite behoort tot het rijtje legendarische bluesmannen. Wanneer je de podium-carrière van Charlie in beschouwing neemt, dan spreek je niet meet over het aantal jaren dat hij daar staat, maar over decennia.
Het was alweer een tijdje geleden dat Musselwhite nog in Nederland te zien/horen was. Na twee optredens in respectievelijk Amsterdam en Ridderkerk, was als derde en laatste Dongen aan de beurt. Charlie is momenteel on tour in Europa en doet hierna nog België, Duitsland, Denemarken en Noorwegen aan.
Charlie is een bluesman in hart en nieren, een bluesman die de good old blues tot leven brengt en daar al zijn energie en emotie in steekt. Zijn spel op de bluesharp is fenomenaal en vooral meeslepend en dat bewees hij opnieuw, ook weer in Dongen. Voor zijn toer had Charlie de bekende gastgitarist Matt (Matthew) Stubbs meegebracht en natuurlijk zijn vaste slagwerker June Core en basgitarist Mike Phillips. Ook de vrouw van Charlie, die deels het management van de band op zich neemt, was aanwezig en keek vanaf de zijlijn nauwlettend naar de verrichtingen van haar man en diens band.
Het optreden van Charlie & band ging wat moeilijk van start. Charlie werd erg gestoord door het veelvuldig flitsen van de camera’s door een ieder die graag een persoonlijk kiekje wilde. ‘Please stop flashing, it distracts me too much’ zo merkte hij op.
Na dit kleine euvel ging de band van start. Op de vraag welke nummers Charlie speelde? Heel veel, maar dat is natuurlijk niet zo moeilijk wanneer je in je carrière meer dan 20 cd’s hebt vol gespeeld.
De Early Morning Blues en Just Your Fool (die laatste van Little Walter) waren tot de verbeelding sprekende nummers, maar ook het eigen nummer The Blues Overtook Me. Het bluesharp-werk van Charlie getuigd van passie, emotie, gevoel. Een hele koffer met bluesharp’s had hij meegenomen.
Opvallend was hoe de band als een geoliede machine liep, ook in samenwerking met topgitarist Matt Stubbs. Gedurende het tweede deel van de show kreeg ieder bandlid ook weer de gelegenheid zijn kunnen/kunstjes te laten horen, waarbij Matt Stubbs een vlijmscherpe gitaarsolo neerzette, de basgitarist zodanig speelde dat het publiek er even stil van was en June Core de zaal haast deed instorten door zijn heftige slagwerk (he goes like a freighter train, zo is er in Amerika wel eens opgemerkt). Naast werk uit de al 44 jaar lopende optredens van Musselwhite kwamen natuurlijk ook nummers van zijn laatste cd (2007) Rough Dried aan bod.
Het publiek was mega-enthousiast, blijkens het overdonderend applaus en gejuich na praktisch elk nummer en het feit dat er zelfs gedanst werd. De sfeer zat er goed in en ook de organisatie was erg tevreden dat alles zo goed verlopen was. Het geluid werd overigens op uitstekende wijze verzorgd door de jongens van De Quant Music Productions uit Hulsel (NB).
Musselwhite speelde al langer door dan gepland en natuurlijk werd er ook nog een toegift gespeeld, waarbij Charlie zijn publiek dankte voor hun aanwezigheid en hun enthousiasme. Charlie was immers zeer te spreken over de sfeer in de zaal, zo vertelde hij me na het optreden.
Na het optreden namen Charlie en band nog ruim te tijd voor het signeren van cd’s en het op de foto gaan met diverse fans, of gewoon een leuke babbel. Er werd overigens een groot aantal cd’s verkocht. Gitarist Matt Stubbs verkocht ook zijn eigen cd’s, voorzien van handtekening. Stubbs heeft immers ook zijn eigen band.
Charlie is een buitengewoon aimabele man die, ondanks zijn roem, niet omhoog is gevallen en oog heeft voor zijn publiek.
See ya back soon Charlie!
Links
http://www.bluesdongen.nl
http://www.freerideband.nl/
http://www.charliemusselwhite.com/
http://www.matthewstubbs.net/
http://www.keesschipper.com/
@Fons Kersbulck je bent ook overal bij al dat lekkers he Grrr Charlie..1 van mn fav harpisten
Prima verslag en mooie fotos weer.
Kloppende recensie van een feestende Gouden Leeuw,
afgelopen zondag.
Maar wij bestaan volgend jaar pas 24 jaar, in 2012
wordt het pas zilver,maar dit terzijde.
groeten en tot kijk,
Peter
@William,
Jij kan er ook bij zijn, maar we zien jou helaas zo weinig!
Dan mis je zo veel! Jammer
@Bert sjah… Ligt allemaal vaak zover weg he Moet veel “OV’en’ dan en… heb ook mn andere verplichtingen …
Oke soms pik ik een hotelletje. Zodat ik niet dezelfde nacht terug moet. Maar mishin i ik je een keer in het Bluescafe Apeldoorn. http://www.bluescafe.nl
Dat doe ik lopend of op de fiets :-)