Release: 28-07-2023
Label: Rufrecords
Tekst: André Wittebroek
Eric Johanson is geboren in het zuiden van de Verenigde Staten in Louisiana. Met vijf jaar begon hij met gitaarspelen en heeft nooit les gehad, alles zelf aangeleerd. Na vier jaar in Nieuw Zeeland te hebben gewoond, veel van geleerd zegt hij, keerde hij in 2010 terug naar New Orleans. The Deep en Dirty, de titel verwijst naar het zuiden van de V.S., is zijn vijfde album. Alle voorgaande albums haalden de Blues Top 10 in Amerika.
Zijn stijl is een mix van blues, country, hardrock en Americana, geen standaardblues, zoals hij zelf zegt. Het album is live in twee dagen opgenomen omdat hij het liefst live speelt en met een band opneemt. Gitaarsolo’s neem ik nooit individueel op, altijd met band en ik improviseer dan, aldus Eric. Alle twaalf nummers zijn zelf geschreven en zeven ervan met Jesse Dalton. Deze Jesse Dalton pas nog gerecenseerd toen hij samen toerde met Samantha Fish in Piano Dortmund. (23-03-2023).
Het album opent met Don’t Hold Back, met een zwaar overstuurd gitaarintro, ik dacht eerst dat er iets mis was met de installatie, schrok er zelfs van. Bleek dus bij het nummer te horen. Als het ophoudt wordt het veel beter. Dat overstuurde komt regelmatig maar wel in mindere mate terug, ook bij de zang. Hij heeft een prima stem maar persoonlijk vind ik het jammer. Verder is het een uitstekende cd. Zijn prachtige, heldere stem blinkt bijvoorbeeld uit in de titelsong The Deep and Dirty. Beyond The Sky, Borrowed Time zijn met prachtig resonatorspel een fijne Deltablues , net als Just Like New. Stevig en rockig zijn Galaxy Girl, uptempo met diepe bas en strakke drums, Get’s Me High, met funky ritme en mooie breaks en het rockige Stepping Stone met scheurend gitaarwerk. Elysian Fields is duister , donker en met diepe, lage stem gezongen. De cd sluit werkelijk schitterend af met de ‘Old School’ She Is The Song. Fantastisch gezongen met heerlijke uithalen en fijne rustige groove. Topsong!
Conclusie:
Een wat tweeledig album. Muzikaal zeer goed, vernieuwend in stijl door de stijlmix maar regelmatig oversturing en vervorming in gitaar en zanggeluid. Dat is zeer persoonlijk, men moet zelf gaan luisteren. Voor de liefhebber ervan een zeer interessant album.
Tracks:
01. Don’t Hold Back
02. The Deep And The Dirty
03. Beyond The Sky
04. Undertow
05. Just Like New
06. Elysian Fields
07. Galaxy Girl
08. Familiar Sound
09. Gets Me High
10. Stepping Stone
11. Borrowed Time
12. She Is The Song
Line-up:
Eric Johanson: guitar, vocals
Terence Higgins: drums
Eric Vogel: bass
Jesse Dayton, Patrick Herzfeld: shaker, tamborine
Links:
Website: www.rufrecords.de
Website: https://www.ericjohanson.com/
Facebook: https://www.facebook.com/EricJohanson504/
Instagram: https://www.instagram.com/ericjohanson504
Youtube: https://www.youtube.com/ericjohanson
We horen graag je mening! Voeg reactie toe