Dick de Graaf, Jerome Hol, Harry Emmery, Erik Kooger – “Cry Baby”
Label: Soudroots records
Formaat: CD
Datum release: Juni 2009
Dick de Graaf is een naam die al heel lang weer klinkt in de wereld van Jazz And Beyond. Hij zit al 25 jaar in het vak, en heeft een ervaring opgedaan om werkelijk U tegen te zeggen. Op alle podia was deze man al te vinden en allemaal vaak in verschillende bezettingen, want variatie staat hoog in het vaandel bij deze briljante saxofonist, zowel sopraan als tenor.
Dick onderscheidt zich ook, omdat hij vele soorten muziek in zijn Quartets and septets mengt, als Wereld muziek, Blues, Funk, en ook nog andere dingen, die elk optreden weer tot iets unieks maken.
Zo had hij in 1987 een Septet die muziek maakte dat geent was op Bebop, Free jazz, terwijl hij in 1996 Afrikaanse dingen ging doen en ook een tour daar ging ondernemen met verschillende zeer uiteenlopende muzikanten. 1999 is weer een project genaamd Djigui, waarin allemaal ex studenten plaats nemen en de sterrren van de hemel spelen, en zo gaat het maar door. Veel muzikanten passeren de revue in zijn bezettingen, zoals daar dan ook de beroemde en uitstekende compositie schrijver en pianist Jeroen Van Vliet zich aan dient, en dat resulteert wederom in een nieuw Quartet. Jeroen is natuurlijk bekend van zijn eigen werk, wat gelukkig steeds meer aandacht krijgt, maar ook van zijn samenwerkings verbanden met o.m. Eric Vloeimans, dus kwaliteit is erg hoog kan ik je zeggen, Die kwaliteit heeft Dick wel via een harde leerschool moeten ervaren, maar dat heeft wel zijn vruchten af geworpen in de jaren er na.
Nu, dan een nieuw project genaamd “Cry Baby” en maak je borst maar nat, want dit is een album wat gewoon spettert alle kanten op, en dan hoef je beslist niet alleen van Jazz te houden. Want dit album ademt een sfeer van Funk, Power Jazz en Bluesey Licks uit, om tergelijkertijd prachtige ingetogen composities te brengen, en ook een Cover een totaal andere Outlook geeft. De muzikanten laten zien waarom zij gewoon tot de beste horen in het vak. Een zeer subtiele maar ook gedreven ritme sectie van Harry en Erik, terwijl gitaar wondertje Jerome werkelijk knalt op dit album met een vaak heftig overstuurd geluid, wat de nummers een extra Feel geeft. Dick soleert er fantastisch op los, en echt niet alleen maar rustig maar heerlijk heftig bij tijden. Al met al is dit album grote klasse, en Dick kan weer een nieuw succes toevoegen aan zijn toch al lange reeks.
De tracks dan: Opener PH Neutral, begint als een soortement van Jazy Blues die ontaard in smakelijk geheel, met erg goede solo momenten van Dick en Jerome die even laat zien wat voor een invloeden hij allemaal heeft en wat ie vooral zelf in huis heeft.
“Delta Men” Knalt er in via een soortement van Blues Rock, maar toch echt een Powerjazz compositie is naar mijn idee, met wel gewoon Bluesey loopjes als draad, ja en dan die solo van de gitarist, man wat opzwepend.
Dan track 3 nemen de heren gas terug en hoe, een prachtnummer als “Brother Can You Spare A Dime” spreekt werkelijk tot de verbeelding, relaxen dus even en vooral genieten, met oh zo mooie bas loopjes er in. ala Wiro mahieu.
“Fancy Nancy” is een kleurrijk geheel wat lekker swingt en die dubbel loopjes spreken natuurlijk boekdelen denk ik, en dan die baspartij, stuwend als een rots in de branding.
Dan weer een compositie van Jerome genaamd “Isabel”, een pracht van een Ballade, en meteen ook het langste stuk van de disc is. Erg mooi en slepend. Die jerome Hol heeft toch al van die hele mooie eigen nummers, luister zeker maar eens naar zijn bijdrages in albums, maar ook zijn eigen cd.
“Bolivia”is een nummer van Cedar Walton, en swingt werkelijk de plaat af kan ik je zeggen, met prachtig Sax werk van Dick natuurlijk maar ook een zeer stuwende ritme sectie en dan die Destrorsion guitar accoorden er door heen, prachtig gewoon.
Zo komen er zoveel mooie stukken voorbij en als laatste noem ik dan nog even het prachtig ingetogen stuk “Doubtful Sound”, wat een beetje aan een van mijn lievelingen Joshua Redman doet denken, “erg mooi hoor Dick”!.
Een album waar Nederland heel erg trots op mag zijn, en maar weer eens bewijst hoe goed onze muzikanten eigenlijk wel zijn, en zeker niet onder doen voor onze Amerikaanse collega”s De chemie tussen deze leden is naar mijn idee erg groot, en het genot spat van deze cd af, dus mijn advies is zeker een keer deze mensen Live te gaan zien, en deze cd over je heen te laten vallen als een feest, een warme deken, en een soortement van Comfort als je je even alleen voelt of gewoon even hefitg uit je plaat wilt gaan. Pracht album- dit is Jazz and Much More en vooral hoogstaande kwaliteit, thanx so much for bringing great music to this world.
(Frank van Engelen)
Tracks:
01. PH Neutral
02. Delta Men
03. Brother can You Spare Me A Dime
04. Fancy Nancy
05. Isabel
06 Bolivia
07. Left Luggage
08. Graf-fiti
09. Doubtfull Sound
10. Donna Lee
Website Dick de Graaf : www.dickdegraaf.com
Net de CD van Dick opgestuurd gekregen. Dit is werkelijk absolute wereldklasse. Helemaal te gek, it blew my mind, ik moet eerlijk zeggen dat ik een wat meer funk-achtig/hard rock type album had verwacht, maar Dick c.s. hebben dit hoofd van de regionale jazzpolitie volstrekt overtuigd: meteen het eerste nummer al, PH Neutral, schitterend, en Dick heb ik nooit beter horen soleren dan op Bolivia van Cedar Walton. Maar ook de ballads overtuigen!! Jerome kan er wat van, terwijl de ritmesectie is cookin’ man!!!! Emmery is natuurlijk al vele jaren een uitermate betrouwbare en swingende bassist en Ik had Eric K. natuurlijk al vele malen gehoord in Toomler bij het vrijdagavondje van Bas van Lier, maar wist niet dat hij zo vet op de vellen kon slaan.
Fred Dekker