BLUESROCK FESTIVAL TEGELEN
openluchttheater de doolhof Tegelen
5 september 2009
www.bluesrockfestival.nl
» KLIK HIER VOOR DE BLUESROCK FESTIVAL TEGELEN 2009 FOTO GALLERIE / DIASHOW ! «
Tekst : Jeroen Bakker | Foto’s : Marco van Rooijen
De 26e editie van het Bluesrock Festival in Tegelen kan zich nu al tot de meest besproken editie ooit rekenen. De programmering kende een stel verrassende namen die men niet zo één, twee, drie op een bluesfestival zou verwachten maar die zoals later zou blijken, voor de nodige ‘pit’ zouden zorgen. Die pit missen we bij James Hunter. Hoewel deze sympathieke Brit met de beste bedoelingen zijn set afwerkt kan Hunter met zijn uitstekende band onmogelijk tot de bluesrock worden gerekend.
Julian Sas staat daarentegen voor de derde keer op het programma en heeft goed begrepen dat de nadruk vandaag op het steviger werk dient te liggen. ‘I Take What I Want’, met een knipoog naar Rory Gallagher die net als Sas drie maal op ditzelfde podium heeft gestaan, is een eerste hoogtepunt van de nog jonge avond. Sas laat de slow-blues achterwege en er is niemand van de 2200 bezoekers die daar iets tegenin durft te brengen. Het stuwende ‘Turpentine Moan’, ‘The Way It Goes’ en het felle ‘Devil Got My Number’ kunnen op veel bijval rekenen tijdens deze beresterke set.
Over één naam bestond geen enkele twijfel, nl. die van Cuby & The Blizzards naar wie de speciale aandacht in dit verslag uitgaat.
Van ‘Cats Lost’, het eerste studio-album sinds tien jaar, zijn al ruim tienduizend exemplaren over de toonbank gegaan en met een uitgebreide, aankomende tournee zal dat aantal alleen maar toenemen. De programmering van Bluesrock had hiermee natuurlijk een meesterlijke toevalstreffer neergezet maar wie Muskee en Co. in huis haalt weet dat er aan toeval niets wordt overgelaten. Terwijl de spullen in no-time op het podium worden neergezet, aangesloten en afgestemd staat gitarist Erwin Java ongestoord en uitgebreid zijn six-string te prepareren. Jan ‘Pinkpop’ Smeets wekt een verbouwereerde indruk als hij in de aankondiging verwijst naar die ‘Jakhals’ van DeWereldDraaitDoor die er, precies één dag eerder, met de eer vandoor ging om Harry Muskee zijn eerste gouden plaat uit zijn carriere te mogen overhandigen. Muskee wandelt uiterst ontspannen met een sigaretje in de ene en een blikje bier in de andere hand over het podium. ‘Checkin’ Up On My Baby’ van een zekere Aleck ‘Rice’ Miller, beter bekend als Sonny Boy Williamson uit Mississippi, is het eerste nummer dat dhr. Muskee uit Drente in Tegelen laat horen. Het is precies 40 jaar geleden dat deze track op ‘Appleknockers Flophouse’ te horen was. Een album waar nog veel meer exemplaren van zijn verkocht dan van het laatste ‘Cats Lost’. ‘Low Country Blues’ is 37 jaar later geschreven maar sluit naadloos aan op het oudere werk. Muskee irriteert zich aan de toegenomen intolerantie van tegenwoordig. Een ander nieuw nummer ‘Baghdad Blues’ is eigenlijk een aanklacht tegen het land dat hem enorm inspireerde tot het maken van deze muziek. ‘Sugar Mama’ en ‘Ramblin’ On My Mind’ zijn daar wellicht de beste voorbeelden van. De toevoeging van een blazers-sectie doet het geheel nog voller en krachtiger klinken maar wordt gedoseerd opgediend zodat het nergens de overhand krijgt. ‘Stranger In This Town’ zingt Muskee. Logisch als je in De Doolhof speelt. Via ‘Just For Fun’ van die andere klassieker ‘Desolation’ naar ‘Goin’ Down’ en dan resteren er nog de ‘verplichte’ maar welkome C+B-standards ‘Window Of My Eyes’ (met prachtige jazzy trompet) en ‘Appleknockers Flophouse’. Cuby & The Blizzards kunnen zich opmaken voor een volgend decennium.
Het optreden van Hank III & Assjack die deze Bluesrockdag mogen afsluiten begint al om 21.00 uur en dat is waarschijnlijk om eventuele geluidsoverlastproblemen van deze bezeten jongeman uit Trashville, Tennessee in het overwegend katholieke Limburg voor te zijn. De ‘Hellbillies’ hebben daar maling aan en melden zich al ver voor het optreden aan het front. De merchandise-tent kan dan al sluiten want er is bijna geen shirt meer te krijgen van deze rebelse ‘Country Fuck’ uit Tennessee. De nietsvermoedende blues-liefhebber heeft nog geen idee wat hem/haar te wachten staat maar daar komt snel verandering wanneer Jan Smeets de mond wordt gesnoerd en ‘Straight To Hell’ wordt ingezet. Hank wil nog even een luid ‘Hell Yeah’ horen voor de collega’s van ‘The Legendary Shack*Shackers die tijdens de middagmatinee voor de nodige onrust hebben gezorgd. Naar verluid zijn The Shackers Vlieland afgetrapt waar het nieuwe festival Into The Great Wide Open zijn eerste editie kende.
De kleinzoon van countrylegende Hank Williams mag weliswaar hier en daar uit de bocht vliegen met zijn countrypsychobillypunkmetal, dat hij nu pas een eerste tournee afwerkt in Nederland is het gevolg van zijn vliegangst. ‘Thrown Out The Bar?’ Als het aan een aanzienlijk deel van de bluesliefhebbers ligt wordt Hank met zijn gevolg uit De Doolhof geknikkerd. Vooraan bij het podium is het echter groot feest tijdens meezingers als ‘D Ray White’ of ‘Smoke and Wine’ en gaan er vele liters bier, of zelfs een ‘Sixpack of Beer’, door de lucht. De keuze voor Hank III & Assjack, die ook op Lowlands te zien waren, om Bluesrock af te sluiten heeft veel stof doen opwaaien maar de beruchte live-reputatie is hoe dan ook waargemaakt.
» KLIK HIER VOOR DE BLUESROCK FESTIVAL TEGELEN 2009 FOTO GALLERIE / DIASHOW ! «
Ja mensen, James Hunter is toch ook wel van een ander soort muziek genre dan het andere wat Blues Rock heet toch? Toch is deze man wel de moeite waard, maar komt beter tot zijn recht op dingen als het N.S.J. Goed gitaarwerk, en zijn stem vind ik niet meteen formidabel, maar zijn nummers zijn meer dan de moeite waard.
Sas, ja dat weten we, die kan een feestje bouwen, hoewel ik het dan toch wel jammer vind dat ie dan geen slow Blues doet dan helaas, want dat kan ie erg goed vind ik, en zet mooie sfeerjes neer in die tracks, helaas dus.
Cuby, een document op zich natuurlijk, en die laatste plaat duidt eigenlijk alleen maar aan, dat ze nog lang niet klaar zijn en de Blues and beyond naar een andere demensie voeren, en dus nog jaren mee kunnen. De nummers op de nieuwe schijf zijn vooral erg goed gemaakt en actueel qua text. gewoon Blues ala Cuby maar wel in onze tijd, en hij komt er formidabel mee weg. Natuurlijk mogen de klassiekers niet ontbreken, maar hij geeft er vaak zulke mooie uitvoeringen van weer- Kippenvel gewoon dus. Ja, en dat album Desolation is werkelijk van ongekdne pracht als je het mij vraagt.
en dan Hank 111, ik moet eerslijk zeggen dat ik steeds nieuwsgieriger wordt na het lezen van ook weer deze berichten over deze man. Ik ken het niet, maar ga het snel een beluisteren., een rauwe versie van Williams, en ik vermoed ook wel Tom waits dingetjes, of heb ik het dan mis? In dit kielzog heb ik dan nog wel een wereldschijf The Soulsavers-Broken, meesterlijk- mooi relaas en prinma foto materiaal boys, thanx- frank
tja , helaas niet echt een bluesrockfestival met uitzondering van Julian Sas en Cuby uiteraard .
voorgaande jaren waren stukken beter .
kijk eens op you tube naar delta highway en laat deze gasten eens over komen .
en ik weet zeker dat popa chubby ( ted horowitz ) best bereid is de plas over te steken .
hij geeft dit jaar nog diverse concerten in Nederland o.a in Weert en Breda .