The Pre War Blues
Samengesteld door Hans Ros
Bluesmagazine brengt in samenwerking met Hans Ros een serie artikelen over de historie van de Blues. Deze reeks begint met de Pre-War Blues. Hans zijn bijdrage aan Bluesmagazine’s weekly playlist gingen vaak vergezelt van een stukje info over zijn keuze. Deze stukjes zullen als artikel verschijnen op Blues magazine. Deze nieuwe serie start met de Pre War Blues.
Pre War Blues is country-blues opgenomen voor de Tweede Wereldoorlog. Vooroorlogse blues is volledig akoestisch, maar er zijn variaties in de stijl – het kunnen akoestische gitaren, pianoblues, solozangers, strijkersbands of jugbands zijn. De belangrijkste verbindende factoren zijn dat de muziek volledig akoestisch is, vaak een volkslied is en vóór de Tweede Wereldoorlog is opgenomen. In de jaren twintig werd de blues een belangrijk onderdeel van de Afro-Amerikaanse en Amerikaanse populaire muziek. De blues evolueerde van informele optredens in bars naar entertainment in theaters. Bluesoptredens werden georganiseerd clubs zoals de Cotton Club en juke-joints zoals de bars langs Beale Street in Memphis. Verschillende platenmaatschappijen, zoals de American Record Corporation, Okeh Records en Paramount Records, begonnen Afro-Amerikaanse muziek op te nemen.
Naarmate de platenindustrie groeide, werden country-blues artiesten als Bo Carter, Jimmie Rodgers (countryzanger), Blind Lemon Jefferson, Lonnie Johnson, Tampa Red en Blind Blake populairder in de Afro-Amerikaanse gemeenschap. De in Kentucky geboren Sylvester Weaver was in 1923 de eerste die de slide-gitaarstijl opnam, waarbij de gitaar gespeeld werd met een mes of de afgezaagde hals van een fles. De slide-gitaar werd een belangrijk onderdeel van de Delta-blues. De eerste bluesopnamen uit de jaren twintig worden gecategoriseerd als traditionele, landelijke countryblues en een meer gepolijste ‘city’- of urbanblues. Country bluesartiesten improviseerden vaak, hetzij zonder begeleiding, hetzij met alleen een banjo of gitaar. Regionale stijlen van countryblues varieerden sterk in het begin van de 20e eeuw. De (Mississippi) Delta-blues was een rootsy spaarzame stijl met gepassioneerde zang begeleid door slide-gitaar.
Naast Robert Johnson waren invloedrijke artiesten van deze stijl onder meer zijn voorgangers Charley Patton en Son House. Zangers als Blind Willie McTell en Blind Boy Fuller traden op in de zuidoostelijke Piemontese bluestraditie, die een uitgebreide op ragtime gebaseerde fingerpicking-gitaartechniek gebruikte. Georgia had ook een vroege traditie, met Curley Weaver, Tampa Red, “Barbecue Bob” Hicks en James “Kokomo” Arnold als vertegenwoordigers van deze stijl. De levendige Memphis-bluesstijl, die zich in de jaren 1920 en 1930 ontwikkelde in de buurt van Memphis, Tennessee, werd beïnvloed door jugbands zoals de Memphis Jug Band of de Gus Cannon’s Jug Stompers. Artiesten als Frank Stokes, Sleepy John Estes, Robert Wilkins, Joe McCoy, Casey Bill Weldon en Memphis Minnie gebruikten een verscheidenheid aan ongebruikelijke instrumenten zoals wasbord, viool, kazoo of mandoline. Memphis Minnie stond bekend om haar virtuoze gitaarspel. Pianist Memphis Slim begon zijn carrière in Memphis, maar zijn uitgesproken stijl was soepeler en had wat swingelementen. Veel bluesmuzikanten uit Memphis verhuisden eind jaren dertig of begin jaren veertig naar Chicago en werden onderdeel van de urban bluesbeweging, die countrymuziek en elektrische blues vermengde.
Mooi, die toelichting door Hans Ros, verheug me op de volgende bijdragen van hem!
Mooi van hans ros leuke weetjes van de blues muziek