Blues History: Post war blues deel 38 J. B. Lenoir

J.B. Lenoir (1929 – 1967)
Samengesteld door Hans Ros

J. B. Lenoir was een Amerikaanse bluesgitarist en singer-songwriter, actief in de Chicago blues scene in de jaren 1950 en 1960. Zijn achternaam, die Frans is, wordt soms uitgesproken als de Franse “L’n WAHR”, maar hij sprak het uit als “La NOR”. Zijn voornaam was eenvoudig J. B., de letters zijn geen initialen.
Hij werd geboren in Monticello, Mississippi. De gitaarspelende vader van Lenoir stelde hem voor aan de muziek van Blind Lemon Jefferson, die een grote invloed werd. In de vroege jaren 1940 werkte Lenoir samen met de bluesmannen Sonny Boy Williamson II en Elmore James in New Orleans. Hij werd later beïnvloed door Arthur Crudup en Lightnin’ Hopkins.

In 1949 verhuisde hij naar Chicago, waar Big Bill Broonzy hem hielp kennis te maken met de blues gemeenschap. Hij begon op te treden in lokale nachtclubs, met muzikanten zoals Memphis Minnie, Big Maceo Merriweather en Muddy Waters en werd een belangrijk onderdeel van de bluesscène van de stad. Hij begon met opnemen in 1951 voor J.O.B. Records en Chessrecords. Zijn opname van “Korea Blues” werd in licentie gegeven aan en uitgegeven door Chess, als uitgevoerd door J. B. en zijn Bayou Boys. Zijn band omvatte de pianist Sunnyland Slim, de gitarist Leroy Foster en de drummer Alfred Wallace.

In de jaren 1950 nam Lenoir op voor verschillende platenlabels in de omgeving van Chicago, waaronder J.O.B., Chess, Parrot en Checker. Zijn meer succesvolle nummers omvatten “Let’s Roll”, “The Mojo” en het controversiële “Eisenhower Blues”, die Parrot Records dwong hem opnieuw op te nemen als “Tax Paying Blues”. Zijn commercieel meest succesvolle en duurzame release was “Mamma Talk to Your Daughter”, opgenomen voor Parrot in 1954, die nummer 11 bereikte op de Billboard R&B chart. Hij schreef hij nog een aantal bluesstandaarden, waaronder “Don’t Dog Your Woman” en “Don’t Touch My Head !!!”.

Hij werd herontdekt door Willie Dixon, die hem opnam met akoestische gitaar, met de drummer Fred Below, op de albums Alabama Blues en Down In Mississippi. Lenoir toerde door Europa en trad op in 1965 met het American Folk Blues Festival in het Verenigd Koninkrijk. Hij stierf op 29 april 1967 in Urbana, Illinois, op 38-jarige leeftijd, aan interne bloedingen die verband hielden met verwondingen die hij drie weken eerder had opgelopen bij een auto-ongeluk en die niet goed waren behandeld in een ziekenhuis in Illinois. Zijn dood werd bezongen door John Mayall in de liedjes “I’m Gonna Fight For You, J.B.” en “Death of J.B. Lenoir”.
In 2011 werd Lenoir ingewijd in de Blues Hall of Fame.

Wil je meer luisteren van J. B. Lenoir, check deze link

Ook op Blues Magazine ...