Bukka White (1906 – 1977)
Samengesteld door Hans Ros
Bukka White, geboren als Booker T. Washington White was een Amerikaans deltabluesgitarist en –zanger. Hij was een neef van B.B. King. Er is onduidelijkheid over Whites precieze geboortedatum en -plaats. In de meeste bronnen wordt 12 november 1906 als geboortedatum vermeld. White werd geboren in Aberdeen of Houston (Mississippi).
Met zijn zes broers en zussen groeide hij op de boerderij van zijn grootvader op. Zijn vader leerde White liedjes te spelen op de viool en later gaf hij hem gitaarles. Hoewel zijn grootmoeder bezwaar had tegen “die duivelse muziek” in haar huis kreeg White op negenjarige leeftijd van zijn vader een eigen gitaar. Hij werkte in deze periode op het platteland en maakte ’s avonds muziek.
In 1930 werd Bukka White ontdekt door talentscout Ralph Limbo, waarna hij in Memphis (Tennessee) muziek opnam voor Victor Records, o.a. het nummer “The New Frisco Train”. Hij maakte toen gebruik van de naam Washington White. Door de Grote Depressie wist hij in deze periode nog geen succes te oogstten en White kreeg pas jaren later weer een kans om muziek op te nemen. In 1933 verhuisde hij naar West Point (Mississippi). Daar werkte hij weer op het platteland en was ook actief als sporter: hij speelde honkbal in de Negro League en bokste.
Big Bill Broonzy vroeg hem in 1937 om in Chicago muziek op te nemen voor de American Record Company, maar Bukka White moest noodgedwongen deze opnamesessie uitstellen toen hij werd gearresteerd. Hij had, naar eigen zeggen uit zelfverdediging, een man in diens bovenbeen geschoten. Hij maakt van zijn borgtocht gebruik om naar Chicago te reizen, waar hij twee liedjes opnam voordat hij weer werd opgepakt. De drie jaar hierna (van 1937 tot 1940) zat hij in de Parchman Farm-gevangenis zijn straf uit. Na zijn vrijlating in 1940 nam hij met Lester Melrose als muziekproducent twaalf liedjes op voor Vocalion Records, waaronder “Parchman Farm Blues”, “Good Gin Blues”, “Bukka’s Jitterbug Swing”, “Aberdeen, Mississippi Blues” en “Fixin’ To Die Blues”.
Tijdens de Tweede Wereldoorlog diende White twee jaar lang in de United States Navy. Hij verhuisde vervolgens naar Memphis (Tennessee) en was nauwelijks meer actief als muzikant. Bob Dylan vertolkte op diens debuutalbum (1962) het door White geschreven “Fixin’ To Die”. Een jaar later werd White herontdekt door bluesliefhebbers John Fahey en Ed Denson. Hij nam in de jaren zestig muziek op voor onder meer Takoma en Arhoolie Records en trad op in koffiehuizen en op muziekfestivals, zoals het Newport Folk Festival van 1966. In de jaren zeventig was hij te zien in allerlei films en televisieprogramma’s over blues. In 1977 werd bij White kanker vastgesteld. Hij overleed in een ziekenhuis te Memphis en werd in die stad begraven op het New Park Cemetery.
Meer van Bukka White luisteren, check dan deze link
We horen graag je mening! Voeg reactie toe