BluesMagazine presenteert Blues History, een serie diepgaande artikelen waarin Hans Ros je meeneemt naar de oorsprong van de blues. Ontdek de verhalen achter legendarische artiesten, tijdloze songs en de muzikale evolutie die de blues gevormd heeft tot wat het vandaag is. Of je nu een doorgewinterde liefhebber bent of net begint met het verkennen van dit genre, deze serie is een must-read!
Laat je inspireren door de muziek en houd de blues levend. Lees de artikelen hier: Blues History op BluesMagazine.
Junior Wells (1934 – 1998)
Samengesteld door Hans Ros
Junior Wells (geboren Amos Wells Blakemore Jr.) was een Amerikaanse blueszanger en harmonicaspeler. Hij was een van de pioniers van de versterkte blues-harpstijl. Wells is mogelijk geboren in Memphis, Tennessee en groeide op in West Memphis, Arkansas. Aanvankelijk onderwezen door zijn neef Junior Parker en door Sonny Boy Williamson II, leerde Wells op de leeftijd van zeven vakkundig de mondharmonica spelen.
Hij verhuisde naar Chicago in 1948 met zijn moeder, na haar scheiding en begon met lokale muzikanten op huisfeesten en eetgelegenheden te spelen. Hij begon op te treden met de Aces, bestaande uit de broers Dave en Louis Myers op gitaren en de drummer Fred Below, met wie hij een moderne versterkte mondharmonica-stijl ontwikkelde, beïnvloed door Little Walter.
In 1952 maakte hij zijn eerste opnames toen hij Little Walter in de band van Muddy Waters verving en speelde op een van Waters’ sessies voor Chess Records in 1952. Zijn eerste opnames werden het volgende jaar gemaakt voor States Records. In de late jaren 1950 en vroege jaren 1960 nam hij singles op voor Chief Records en haar dochteronderneming, Profile Records, waaronder “Messin’ With The Kid”, “Come On In This House” en “It Hurts Me Too”. Zijn single “Little By Little” uit 1960 (geschreven door Chief eigenaar Mel London) bereikte nummer 23 op de Billboard R&B chart, de eerste van zijn twee singles die in de hitlijst kwam.
Op Wells’ album Hoodoo Man Blues, (1965) door Delmark Records, speelde Buddy Guy op gitaar. De twee werkten verschillende keren in de jaren 70 met de Rolling Stones. Wells vertelde het volgende verhaal, gedrukt op de cover van Hoodoo Man Blues: “Ik ging naar dit pandjeshuis in de stad en de man had een mondharmonica voor $ 2,00. Ik kreeg een baan op een frisdrankwagen… werkte de hele week en op zaterdag gaf de man me anderhalve dollar. Anderhalve dollar! Voor een hele week werken. Ik ging naar het pandjeshuis en de man zei dat de prijs twee dollar was. Ik vertelde hem dat ik moest heb die harp. Hij liep weg van de toonbank – liet de harp daar. Dus legde ik mijn anderhalve dollar op de toonbank en pakte de harp. Toen mijn proces kwam, vroeg de rechter me waarom ik het deed. Ik vertelde hem dat ik die harp moest hebben. De rechter vroeg me om het te spelen en toen ik dat deed gaf hij de man de 50 cent en riep Case afgewezen”.
Wells begon in 1997 ernstige gezondheidsproblemen te hebben, waaronder kanker en een hartaanval. Hij stierf in Chicago op 15 januari 1998 en werd begraven op de Oak Woods Cemetery, Chicago. Junior Wells had ook een optreden in de film Blues Brothers 2000, die kort na zijn overlijden in de bioscoop kwam
Wil je meer luisteren van Junior Wells, check dan deze link
We horen graag je mening! Voeg reactie toe