Jimmy Rogers (1924 – 1997)
Samengesteld door Hans Ros
Jimmy Rogers was een blueszanger uit Chicago, gitarist en mondharmonica-speler en een architect van de naoorlogse Chicago bluesscene als lid van de klassieke Muddy Waters-band uit de jaren ’50. Rogers werd geboren als Jay Arthur Lane in Ruleville, Mississippi. Hij groeide op in Atlanta en Memphis.
Hij nam de achternaam van zijn stiefvader aan en leerde de mondharmonica spelen met zijn jeugdvriend Snooky Pryor en als tiener pakte hij de gitaar. Hij speelde professioneel in onder andere East St. Louis, Illinois, met Robert Lockwood Jr. Rogers verhuisde halverwege de jaren veertig naar Chicago. In 1947 begonnen Rogers, Muddy Waters en Little Walter samen te spelen en vormden de eerste band van Waters in Chicago.
Jimmy Rogers nam verschillende platen op met kleine labels in Chicago, maar die werden destijds niet uitgebracht. Hij begon als solo-artiest succes te behalen in 1950, met het hitnummer “That’s All Right” / “Ludella”, uitgebracht door Chess Records, maar hij bleef tot 1954 in de band van Waters. In het midden van de jaren 1950 had hij verschillende succesvolle platen uitgebracht door Chess, de meeste met Little Walter of Big Walter Horton op mondharmonica, met name “Walking By Myself”. In de late jaren 1950, toen de belangstelling voor de blues afnam, trok hij zich geleidelijk terug uit de muziekindustrie.
In de vroege jaren zestig werkte Rogers kort als lid van de band van Howlin’ Wolf, voordat hij bijna een decennium helemaal uit de muziekbusiness stapte. Hij werkte als taxichauffeur en bezat een kledingwinkel, die in 1968 tijdens de Chicago rellen afbrandde na de moord op Martin Luther King Jr.
Jimmy Rogers begon geleidelijk weer in het openbaar op te treden en in 1971 begon hij af en toe te toeren en op te nemen, waaronder een sessie met Waters uit 1977 die resulteerde in het album I’m Ready. In 1982 was Rogers opnieuw een fulltime soloartiest. Toen Rogers overleed, werkte hij net aan een All-Star-project met Eric Clapton, Stephen Stills, Jeff Healey, Taj Mahal, Robert Plant, Jimmy Page, Mick Jagger en Keith Richards. Na zijn dood verscheen het album Blues, Blues, Blues. Hij bleef albums toeren en opnemen tot zijn dood.
Hij werd ingewijd in de Blues Hall of Fame in 1995 en stierf in 1997 aan darmkanker in Chicago.
Wil je meer luisteren van Jimmy Rogers, check deze link
We horen graag je mening! Voeg reactie toe