The Post War Blues
Samengesteld door Hans Ros
Bluesmagazine presenteerde eerder dit jaar een historische reeks The Pre war Blues. Samensteller Hans Ros had ook een serie Post war Blues klaar liggen. Deze week start op Bluesmagazine de reeks Post War blues die de periode 1945-1970 beschrijft. Deze week Deel 1, een introductie.
De Grote Depressie en de Wereldoorlogen veroorzaakten de geografische verspreiding van de blues toen miljoenen zwarten het zuiden verlieten naar de steden in het noorden. De blues werd aangepast aan de meer verfijnde stedelijke omgeving. Teksten pakten stedelijke thema’s aan en het bluesensemble ontwikkelde zich toen de solo-bluesman werd vergezeld door een pianist of mondharmonicaspeler en vervolgens door een ritmesectie bestaande uit bas en drums. De elektrische gitaar en de versterkte mondharmonica zorgden voor een stuwend geluid met een grote ritmische en emotionele intensiteit. Onder de steden waar de blues aanvankelijk wortel schoot, waren Atlanta, Memphis en St. Louis. John Lee Hooker vestigde zich in Detroit en aan de westkust ontwikkelde T-Bone Walker een stijl die later werd overgenomen door B.B. King. Het was echter Chicago dat de grootste rol speelde in de ontwikkeling van urban blues.
In de jaren twintig en dertig waren Memphis Minnie, Tampa Red, Big Bill Broonzy en Sonny Boy Williamson populaire Chicago-artiesten. Na de Tweede Wereldoorlog werden ze verdrongen door een nieuwe generatie bluesmannen waaronder Muddy Waters, Howlin’ Wolf, Elmore James, Little Walter Jacobs, Buddy Guy en Koko Taylor. Latere muzikanten die werden geadverteerd als bluesartiesten zijn onder meer Z.Z. Hill, Denise LaSalle en Latimore.
De Tweede Wereldoorlog moderniseerde Amerika en zijn muziekstijlen. De blues was vooral niet immuun voor verandering, de overgang van veld naar fabriek zorgde ervoor dat de langzame countryblues van het landelijke zuiden nog verder los leek te staan van de beukende elektrische blues van het stedelijke noorden. Het was de oorlog die hen daar bracht en mensen als Muddy Waters en Howlin’ Wolf droegen niet alleen hun gitaren op hun rug, maar ook de droom van een beter leven.
Ze namen hun vroege invloeden en pasten ze aan de harde achtergrond van het stedelijke noorden aan en net als de steden die ze nu hun thuis noemden, werden de blues snel, luid en vooral onontkoombaar. Ze waren de eerste rocksterren van het land, een uitspraak die de meest vrome bluesfans doet huiveren, maar de beslissing om het geluid van het landelijke zuiden in het stedelijke noorden te versterken, zou de blues uiteindelijk op een snelle, onomkeerbare weg naar zijn plotselinge explosie als Rock ‘n’ Roll, het fenomeen dat het aanzien van de Amerikaanse populaire muziek zou veranderen.
De blues heeft veel andere muziekstijlen beïnvloed. Blues en jazz zijn nauw verwant; baanbrekende jazzmannen als Jelly Roll Morton en Louis Armstrong gebruikten blueselementen in hun muziek. De blues hebben hun grootste invloed gehad op de rockmuziek. Vroege rockzangers zoals Elvis Presley gebruikten vaak bluesmateriaal. Britse rockmuzikanten in de jaren zestig, vooral de Rolling Stones, Eric Clapton en John Mayall, werden sterk beïnvloed door de blues, net als Amerikaanse rockmuzikanten als Mike Bloomfield, Paul Butterfield en de Allman Brothers Band. In de film Cadillac Records wordt Muddy Waters door Alan Lomax van het katoenveld geplukt en reist naar Chicago en loopt daar al snel bluesharpist Little Walter tegen het lijf. Samen worden ze opgenomen, met vele anderen, door Chess Records.
Meer Post-war blues classics van Chess records luisteren, check deze link.
We horen graag je mening! Voeg reactie toe