Blues Alive Cuijk
27 maart 2010
Schouwburg Cuijk
www.bluesalive.nl
>> Foto Album Blues Alive Cuijk 2010 <<
Tekst : Fons Kersbulck ; Foto’s : Marco van Rooijen
Zaterdagavond, 27 maart, is door het Seismologisch Instituut een uren durende aardbeving opgemeten te Cuijk, Noord-Brabant. De kracht die de beving had was gemiddeld acht op de schaal van Richter met uitschieters tot tien. Nader onderzoek bevestigde dat het epicentrum was gelegen in de omgeving van de Grotestraat. Het instituut wijt de oorzaak aan een mogelijk nog onbekende uitloper van de Peelrand-breuklijn, maar over de exacte oorzaak tast men vooralsnog in het duister.
BluesMagazine, waarvan reporters/fotografen ter plaatse waren, kan u echter mededelen dat het epicentrum lag in de zalen van de Schouwburg Cuijk. De schouwburg stond op zijn grondvesten te daveren door het bluesgeweld van de alweer tiende editie van Blues Alive. De organisatie had daar een line-up neergezet van wereldklasse en dat had ook direct gevolgen voor de opkomst van het publiek, want een duizendtal mensen vulden de drie beschikbare zalen tot aan de nok. Onder die bezoekers waren de die-hard bluesfanaten, die de hele avond de show bijwoonden, maar ook mensen die heel specifiek kwamen om een bepaalde band te zien. Het liep dus in en uit.
Het jaarlijks terugkerende festival was tegelijkertijd ook een soort reünie-feestje met een aantal van de bands. Zes van de acht bands waren hier al eerder geweest en deze toppers waren dus opnieuw uitgenodigd voor de tiende jubileum-editie. Wanneer men een festival van een dergelijk niveau neerzet, dan draait het natuurlijk ook allemaal om het financiële plaatje. Blues Alive heeft echter een aantal belangrijke en vooral vermogende sponsors die ook dit jaar dit festival mogelijk hebben gemaakt. Het was ook weer een internationaal gebeuren. Bands uit de USA, UK, Finland, Italië en natuurlijk de lage landen gaven acte de présence. En Hoe!!
Line up:
Aynsley Lister band (UK)
Connie Lush & The Blues Shouter (UK)
Enrico Crivellaro (Italië)
Ben Prestage (USA)
Jo Buddy & Down Home King III (Finland)
The Blues Angels (NL/B)
John Primer & The Real Deal Blues Band (USA)
Sharrie Williams & The Wiseguys (USA)
Aynsley Lister en zijn band zijn al lang geen onbekenden meer in de internationale blues(rock)scene. De 33-jarige gitarist en zanger uit de UK toert voornamelijk rond in Europa. De samenstelling van de band is in een paar jaar tijd drastisch veranderd. Leuke aanwinst voor de band is ook de bassiste en backvocals-zangeres Midus Guerreiro geweest. De goedlachse, sympathieke en aantrekkelijk jongedame is oorspronkelijk afkomstig uit Portugal.
Toen hij aankwam bij de schouwburg vertelde hij me dat hij erg moe was en zo zag hij er ook uit.
Aynsley is een beetje een moeilijk te benaderen man die niet van veel woorden is. Tijdens het opbouwen op het podium is hij ook niet al te vrolijk, maar op het moment dat de show aanvangt en hij en zijn band gaan spelen, dan leeft hij helemaal op. Het is een muzikant pur sang, die met zijn eigen unieke sound en vooral ook stem gerust gerekend mag worden tot de groten van de Angelsaksische blueswereld. Op het podium maakt hij de indruk van een vitale, gepassioneerde zanger/gitarist met een drive om U tegen te zeggen. Zijn werk wordt wel eens vergeleken met dat van Eric Clapton in diens jonge jaren, maar Aynsley’s stijl is uniek en niet een zoveelste kopie uit het verleden. M.b.t. de bluesrock kijkt hij vooruit, niet om naar het verleden. Veel van zijn nummers die hij hier vanavond speelde waren afkomstig van zijn laatste cd: “Equilibrium”, maar er was ook ruimte voor nummers uit zijn beginperiode. Een pracht opening voor de 10de Blues Alive!
Al tijdens het optreden van Lister was op het podium “Schouwkaffee” een andere band ten tonele verschenen. Een bluesband uit de lage landen: The Blues Angels. De vijfmans(vrouws)-formatie, afkomstig uit Nederland en België, draaien alweer wat jaartjes mee in de Nederlandse en grensoverschrijdende bluesscene. De dames An de Bruijn, Pascale Michels en Kathleen Vandenhoudt verzorgen op voor de zang en percussie in de band, die blues- en soulmuziek maakt, bijgestaan door Jan de Bruijn op gitaar (en die ook al zingt) en Peter van Bogaert, op alles wat een klavier heeft en op de basgitaar. Bovendien is hij de vijfde zanger in de band. Bands waarin alle bandleden de zang voor hun rekening nemen zie je niet zo heel vaak, maar vanavond presenteerden ze zich weer met veel soul and swing. De band had er duidelijk veel zin in en het publiek toonde zich ook, in grote getalen, enthousiast.
Iets weer totaal anders is de Amerikaan Ben Prestage, een éénmansband die zingt, gitaar en slidegitaar speelt, zijn eigen slagwerk verzorgd en bovendien frequent de bluesharp beroert.
Prestage, afkomstig uit Mississippi, woont tegenwoordig in Florida en heeft de Mississippi-blues hoog in het vaandel staan. Jarenlang heeft hij als straatmuzikant gespeeld, tot uiteindelijk zijn doorbraak kwam. De lang bebaarde man lijkt een beetje op een sollicitant voor ZZ-Top. Buitengewoon aardige vent overigens. Voor en tijdens de soundcheck, Pre-stage dus, sprak ik hem nog even en dan in het bijzonder over zijn cigarbox-gitaar. Een vriend van hem, John Lowe, had deze zessnarige cigarbox-gitaar voor hem gemaakt. Globaal bestaat het instrument uit een soort sigarenkist, met daaraan een halve gitaar geplakt en als guitarneck notabene twee bezemstelen, waarover elk drie snaren lopen. De twee sets snaren worden onafhankelijk van elkaar versterkt. De ene set bestaat uit basgitaarsnaren, de andere uit “gewone” snaren. Verbazingwekkend om te zien wat de beste man uit dit instrument wist te halen. De muziek die hij maakt, zo vertelde hij, houdt ergens het midden tussen Mississippi country stijl blues en de blues uit de moerassen van noord-west Florida (whatever that may be) Hij wist een aanzienlijk deel van het publiek naar zich toe te trekken en vooral te amuseren met zijn muziek en vooral ook zijn mimiek.
Mussiikia Suomen maaperasa, oftwel muziek van Finse bodem. Uit het land der duizend meren en de ingewikkelde taal waren Jo’ Buddy en de Down Home King III naar het land van de klompen, molens, rivieren en vooral blues, afgereisd. Vorige week hadden ze nog succes bij An Evening With The Blues, nu stonden ze ook hier een show van allure te geven. Recent zijn ze on tour geweest in Nederland en Duitsland en vandaag gaven ze hun laatste show in Cuijk, alvorens weer naar het Finse te vertrekken. Jussi Raulamo, zoals Jo’ Buddy eigenlijk heet, stond hier vanavond in de tweemansband met percussie-tovenaar Down Home King III. In 2006 brachten ze hun eerste cd uit, “Gritts & Rattles”, die in Finland een ware hype ontketende. Vervolg-cd’s en tours door Europa toonden aan dat deze band geen eendagsvlieg was. Ook hier vanavond toonden ze weer aan dat ze met hun rauwe, back-to-basics- en ragtime-blues en boogie-woogie het publiek wisten te bekoren, waarbij ook uitstapjes naar de rock ’n roll en garage rock werden gemaakt.
Connie Lush & The Blues Shouter was de tweede band uit Engeland en wat voor één!! Connie Lush wordt gezien als één van de beste blueszangeressen ooit van het Engelse grondgebied. Vijf maal werd ze uitgeroepen tot beste zangeres van het jaar en vanavond kwam ze dat nog eens even in Cuijk bevestigen. Wat een stem en wat een passie! De internationale commentaren zijn niet van de lucht. “That woman makes my heart sing!” zo zei blueslegende BB King ooit, toen hij haar hoorde zingen. “A voice like a 3 am whisky and enough electricity to power the national grid” , zo stond er te lezen op de voorpagina van de Times.
Zelf zegt ze beïnvloedt te zijn door John Lee Hooker, en Ray Charles en in haar stemgeluid specifiek door grootheden als Etta James en Aretha Franklin. Waar het betreft de jazzy invloeden heeft ze een zwak voor Ella Fitzgerald.
Ook in Italië weet men hoe men de blues moet brengen. Dat bewezen vanavond Enrico Crivellaro en zijn band. Het infoblad van Blues Alive omschrijft ze als volgt:
‘Instrumentale Blues uit Italië. Het klinkt als Ronnie Earl, Duke Robillard en Kenny Burell, maar Enrico Crivellaro geeft er toch zijn eigen touch aan. Zijn cd “Mojo Zone” wordt waarschijnlijk genomineerd voor de Amerikaanse Blues Music Award 2010′.
Bij Duke Robillard en Kenny Burell is gitarist Enrico nog in de leer geweest.
In de Verenigde Staten zijn verschillende van zijn cd’s in de muziekwinkels van plank verhuisd en staan ze in de Guitar Hero’s sectie, naast niet bepaald kleine jongens als Atkins en Clapton.
In het meest toonaangevende blues- en jazzmagazine ter wereld, Down Beat, kreeg zijn cd Mojo Zone de zeldzame viersterren waardering. Ook in Cuijk bewees Enrico met zijn band nog eens dat hij een topgitarist van een zeldzaam niveau is die tegelijkertijd emotie maar ook vuurwerk kan brengen in zijn spel.
John Primer & The Real Deal Bluesband mag je zonder enige twijfel een band van wereldformaat noemen. Hij wordt tot één van de beste Chicagoblues-gitaristen ter wereld beschouwd en als je hem live ziet optreden dan ben je ook verkocht en wil je de hele show zien, all the way. Ook in Cuijk maakte hij dat de zaal weer afgeladen vol was met fans en, voor wie nog geen fan was, die moest het nu wel zijn. John Primer begon in de band van legende Willie Dixon en speelde ooit nog als lead-gitarist bij Muddy Waters en later bij Magic Slim.
John en band gaven deze avond een weer one heck of a show weg met hun onvervalste zwarte Chicago Blues. Na zijn optreden nam de vriendelijke John nog even de tijd om de voorste rijen van zijn publiek de handjes te schudden en te bedanken voor hun aanwezigheid. De man werd met superlatieven en egards overladen tijdens die rondgang, ook door ondergetekende.
De klok verschoof vannacht een uur richting zomertijd. De nacht een uurtje korter dus. Dat maakte echter voor heel veel bluesliefhebbers niets uit. Honderden waren gebleven om de zeer late slotact (vanaf 00:30 uur) van topper Sharrie Williams & The Wiseguys mee te maken. Voor de eventuele bluesfans die al wat slaperig waren geworden was dit een uitstekende slotact; ze waren immers gelijk weer wakker door de knallende act die Sharrie en haar band daar neerzetten. Ze wordt door velen gezien als de “Princess of the rockin’ gospel-blues”, maar na wat ik hier vanavond gehoord heb (en ook al in Tiel, want daar was ze ook), zou je haar gerust mogen betitelen als Koningin. Na een eerste nummer instrumentaal door de band verscheen dan uiteindelijk ook Hare Majesteit op het podium en vanaf dan was het vuurwerk. Ze zong zowel blues als soul met gospel-invloeden en hier en daar een uitstap naar de rock. In elke song ging ze, als een volleerd actrice, helemaal op in hetgeen de song inhield. Haar bluesballads gingen over actuele en soms emtionele dingen, zoals bijvoorbeeld een kanellende song over jaloezie en een over (een fictieve?) zoon die aan de drank en drugs was geraakt. Waarom ze de blues/gospel/soul met zoveel passie en gevoel kan zingen? Beceause she lived the blues. Een afsluiter van allure die tot diep in de nacht doorging (en dat terwijl ze de volgende dag alweer moest optreden in Frankfurt). Respect voor deze grand-lady van de gospelblues!
Het publiek was voldaan en tevreden en kon huiswaarts keren om te gaan slapen, teneinde het verloren uurtje van de zomertijd weer in de halen. Summertime-blues?
De organisatie van deze avond was weer vlekkeloos verlopen dankzij een organisatie die staat als een huis en een publiek wat een pluim verdiend. Geen enkele wanklank is er gevallen, dus we rekenen natuurlijk met zijn allen op een elfde editie van Blues Alive : zaterdag 26 maart 2011 – noteer deze datum alvast in uw agenda!
Volgende keer alleen even de KNMI waarschuwen………:-)
>> Foto Album Blues Alive Cuijk 2010 <<
Marco,
Hartelijk dank voor je aanwezigheid! Ook hartelijk dank voor het “denderende” verslag over deze 10e editie Blues Alive Cuijk met ondersteuning van weer prachtige foto’s.
Frank
Hoi Marco , Ik sluit mij aan bij Frank Gorris,prachtige foto’s alweer !en het was een verrassend programma .Lekker om de Chicagoblues van John Primer weer eens te voelen! Joe Buddy ,zeker de tweede set. en Ben Prestage blijft ondanks de hele tour vorig jaar ,en nu alweer zo’n 9 keer gezien heb steeds boeien.Ook de het gitaarwerk van Enrico was prachtig. Ook weer net als altijd veel vrienden ontmoet. Het enige minpuntje was dat ik mijn LUMIX camera miste bij thuiskomst! Hopelijk is er iemand die dit leest en ik alsnog mijn camera terug zie.
@Frank en @ Leo Sluit me aan bij jullie vwb de wederom prachtige fotos van Marco . Maarr ..ook weer een puik verslag van “onze” Bluesmagazine Concert verslaggver: MR. Fons Kersbulck :-) Top weergave guys!.. Volgende keer ben ik erbij!..
Het wordt tijd dat we FONS KERSBULCK definitief in hoofdletters gaan schrijven!!! De beste verslaggever die we hebben….
Hallo Frank,
Goed dat je een kritische noot plaatst aangaande de inhoudelijkheid cq informativiteit van het verslag. Ondanks dat mensen mijn verslagen waarderen, gezien ook de reacties die vaak gegeven worden, moet ik je zeggen dat ik zelf nooit helemaal tevreden ben met wat ik doe/schrijf. Heb dat recent ook nog tegen Marco gezegd.
Je hebt helemaal gelijk wanneer je stelt dat er het één en ander ontbreekt aangaande bepaalde en specifieke informatie in mijn verslag(en). Dat ik wel een aardig verhaaltje kan schrijven weet ik wel, maar het gaat om de inhoud en die is vaak te summier of te algemeen gesteld, dat realiseer ik me meer en meer. Misschien ontbreekt het mij wel aan voldoende kennis van de blueswereld om tot zo’n verslag te kunnen komen. Ik ben allesbehalve een wandelende blues-encyclopedie en wanneer ik naar een optreden ga dan ga ik alleen maar af op mijn gevoel, emoties en heb ik per definitie bijna altijd bewondering en respect voor al die muzikanten die daar hun stinkende best staan te doen en zoveel muziekvreugde(wat een archaisch taalgebruik hè) bewerkstelligen voor velen. Het technisch/inhoudelijk analyseren van een specifiek nummer is voor mij een stuk moeilijker. Ik luister, ga af op mijn gevoel en geniet er gewoon van. T.a.v. een grondige(r) analyse heb ik waarschijnlijk te weinig kennis van zaken. Zoals ik al zei, ik ben zelf niet erg tevreden over mijn werk hier, ondanks wat anderen zeggen. Misschien ben ik niet ide juiste persoon die op een toonaangevend e-zine als Bluesmagazine zou moeten schrijven, althans niet op de huidige wijze. Dat geeft me niet echt een goed gevoel en daar kan ik vervolgens twee dingen mee (trachten te) doen.
– Pogingen ondernemen een verslag een volgende keer meer inhoud te geven, bepaalde dingen dieper uit te spitten.
– Bij mezelf ten rade gaan, mijn conclusies trekken en stoppen met het schrijven voor Bluesmagazine, aangezien ik niet het niveau kan halen van wat hier eigenlijk als verslag zou moeten staan. Daarmee, immers, doe ik BluesMagazine tekort.
Ik zal wel zien wat ik ermee doe.
Oh ja, John Primer was idd een hoogtepunt. Heb echt staan genieten van die man.
Trouwens ook langs deze weg groot respect voor de foto’s van Marco. Topfotograaf noemt men zo iemand.
Hey Fons, ik weet hoe moeilijk het is om dit soort dingen te doen hoor, ook ik slip af en toe in dingen, en qua stijl schrijf je gewoon prachtvol , net als Gerry trouwens, maar die is weer anders, en schrijft ook colums zoals je weet. Je stukken zijn zeker inhoudelijk altijd, en sfeervol, wat ik al eerder melde, maar dit keer miste ik gewoon een keertje iets. Ik ben er van overtuigd dat je de muziek echt beleefd, en dat je misschien niet het naadje van de kous van alles weet, ach joh dat hoeft ook niet altijd toch.
Zeker niet opgeven, want ja, dit Magazine staat en valt natuurlijk met alle mensen die er hun hart en ziel insteken, en niemand kan zeggen, ook jij niet, dat je dat niet doet. iedereen is goed waar ie in geloofd toch, en heeft zijn eigen stijl, en dit was gewoon van mijn kant een kritsche noot, die je regelmatig bij mij of bij anderen ook soms kan plaatsen, maar we hoeven toch ook niet perfect te zijn ? Dit magazine is bedoeld denk ik, om veel van elkaar te horen en te delen, het enige wat niet gedwongen is op deze wereld, NL de Muziek, en hier dus The Blues And Beyond.
Ik hoop dat je niet gaat stoppen met je verhalen, want ik vind ze geweldig, maar ik vind het zelf altijd wel leuk als er een opmerking komt op mijn stukjes moet ik zeggen, leuk of niet leuk, dat maakt het altijd weer spannend, en het is erg leerzaam toch? keep it Cool my friend, en tot horens maar weer toch??? Frank
Helemaal met je eens Fons! heb ikzelf ook, we doen ons best en meer kunnen we niet doen, de ene keer lukt het beter dan de andere keer. We zijn tenslotte maar amateurs en doen het voor ons plezier, we worden ook niet betaald allemaal hobby!!. Inhoudelijk zal het altijd wel niet top zijn maar nogmaals we doen ons best.
Ikzelf probeer er altijd een voor iedereen makkelijk leesbaar verhaal van te maken en zoals ik het zie en meegemaakt hebt.
Dit verslag van jou vind ik geweldig mooi en goed . Als ik het lees zie ik de hele avond voor me en volgens mij is dat de bedoeling van een verslag en Marco’s foto’s……………………
ach altijd hetzelfde……………..
De allerbeste!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!
Beste Fons: lees ik net : misschien stoppen , als je dat waagt sla ik je persoonlijk in elkaar!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!
Niet letterlijk natuurlijk, maar figuurlijk wel. Je schrijft prachtig en Frank: laat de mensen in hun waarde, je kunt niet alles hebben. Nogmaals we zijn maar amateurs die de liefde voor de muziek hebben, niet alle kennis en vaardigheden als journalist. en ik kan je zeggen dat de professionele schrijvers niet veel beter zijn. Wat ik daar vaak aan verkeerde informatie zie…………………..
IK denk juist dat ik in mijn stukje laat zien dat ik heel veel bewondering heb, en dat je soms kan leren van dingen. Ik geef ook aan, dat ik zelf ook tekort schiet in dingen, maar men mag toch af en toe wel iets zeggen, wat een beetje kritisch is? Dat moet toch echt kunnen, dat gebeurt toch ook met concerten en recensies. Ik bedoel het alleen maar goed hoor Andre, en weet donderds goed dat we geen proffesionele luitjes zijn, die inderdaad ook vele steken laten vallen.in kranten, magzines en andere dingen.
Ik heb waardering voor de mensen die de tijd en de moeite nemen om een verslagje te maken om zo hun belevenis te delen met andere .Dit zijn er niet veel.
Verder hoop ik dat je doorgaat , En dat denk ik niet alleen!!
Ik zit met hetzelfde ,maar iedere keer gaat het beter!! En er zal altijd wel iemand zijn die het niet met je eens is .
Tot de volgende keer !!Fons.
Helemaal met je eens Frank. Bedankt voor je reactie en nu : luisteren naar de live CD van Todd Wolfe!
De gemakkelijkste weg is gewoon stoppen, echter laat ik gewoon even de “moeilijkste” weg kiezen en dus gewoon doorgaan met het schrijven van mijn verslagen. Graag hoor ik daarbij welke verbeteringen ik kan aanbrengen, zeker ook van jou Frank (als echte insider in de blues). Constructieve kritiek, daar kan ik iets mee.
Zoals al aangegeven wordt valt of staat Bluesmagazine met de medewerking van amateur-journalisten, dus blijf ook ik hier mijn (bescheiden) bijdragen leveren.
In elk geval erg bedankt voor jullie reacties/opmerkingen die me over de streep getrokken hebben.
Dus jongens (en meisjes), tot een volgende keer. :-)
See Ya All ! ! !
Ik heb werkelijk geen enkel probleem met je verslagen Fons. Ik denk dat iedereen een optreden op zijn eigen manier bekijkt en daar op zijn eigen manier over schrijft.
Persoonlijk vind ik enige kennis van de Nederlandse taal en een logisch te volgen verhaal veel belangrijker, zodat ik niet na drie zinnen de weg al kwijt ben en de rest van het verhaal links laat liggen.
@ Frankie van Engelen en Buddy @ Fons. en alle vrijwilligers Van “ons” Bluesmagazine. Allemaal top wat jullie /wij allemaal doen. We vullen het Magazine lekker aan met onze eigen invreng. Ieder in zijn eigen stijl. Ik ken Fons een beetje.. Staat altijd open voor (constructieve) kritiek. En we zijn allemaal blij met zijn inbreng lees ik.
Ik was ook even bang dat die zou afhaken LOL.. Maar gelukkig pffff :-) Happy end.
Ik schrijf ook wel eens wat ,een concert verslagje enzo.. En kreeg een keer een persoonlijk mailtje van iemand die het volgende schreef over een door mij geschreven concert verslagje:
“Je verslag vond ik erg goed, gewoon: beschreven zoals jij het zag zonder hoogdravende verhandelingen enzo !! Bedankt voor je reclame en vriendelijke woorden.”
Dus.. dat is weer dan MIJN stijl he :-)
MET meestal een video-boxje gemaakt met een eenvoudige Nokia Mobieltje(N73) geen fotos. Maar “bewegende” beelden. Dat is dan weer mijn stijl LOL
Ik zie dan ook weer met belangstelling alle concert verslagen enz tegemoet van jullie allemaal!
“All about Blues Music and Beyond!
PS: @ Marco Krijgen alle verslaggevers binnenkort een Goede (digi) cam ? Kunnen we a la Bluesmoose mooie Live Clips maken voor bij de Concert verslagen? LOL
@ William, ja het is precies zoals je zegt, ieder doet zijn ding, en dat is gewoon prima toch. Ik heb het nooit anders bedoeld vooral ook. iedereen heeft zijn eigen dingetje waar hij of zij erg goed in is. Bij de een, is het sfeervol schrijven, een ander zeer informatief, weer een ander siert het op met andektdotes, en ook plaatjes. Je ziet , je kan alle kanten op met dingen etaleren, en als we op een ding trots mogen zijn, is het vooral de diversiteit die een ieder die mee werkt aan dit steeds maar groeiende magazine herbergt. Goede beslissing hoor Fons, en het is altijd goed denk ik om de moeilijke weg te keizen, alleen dan kan je ontwikkelen in alles wat je zoekt of zou willen toch?
We laten zien dat we hart en ziel hebben voor alles wat met de Blues and beyond te maken heeft en leren van dingen die we zien en horen, elke dag weer. Het is geen competitie, maar een ontdekkingsreis en daarin zijn we allemaal slechts een stukje van het grote geheel, wat Bluesmagazine.nl heet. keep it strong, my Friends, The Blues yahhhhhhhhh Franky Boy
@ frank van engelen Pcies Weet ook dat Jij het ook zo bedoelde. Maar wilde gewoon Fons Niet kwijt :-) Zie ook jouw verslagen cd recensies met belangstelling te gemoet! Discussion closed. :-)
Het was super! Enig minpuntje was dat het geluid bij tijd en wijle te hard stond. Maar de ene zaal moest dan ook de andere overstemmen. Met oordoppen heel veel lol gehad.
Mijn favo’s waren Aynsley (kwam ik hoofdzakelijk voor) en John Primer. Ben Prestige was door zijn hele voorkomen een attractie, grappig om te zien hoe iedereen zijn hals rekte om maar te kunnen zien wat er vooraan toch allemaal aan de hand was! Conny Lush: fenomenale stem, alleen niet in balans afgestemd met de band (wij zijn bij de uitgang gaan staan).
Marco: leuk je ontmoet te hebben, superfoto’s!
Hello Marco,
these are fantastic photos! Thank you very much for such an amazing job.
We had a blast playing at the Blues Alive Festival, and we are very grateful to all for the opportunity that was given to us.
We look forward to seeing our Dutch friends soon again!
All the best,
Enrico
Hi all the folks at Blues Alive Fest,
Greetings from Funland.
Great photos!
Thanks for everything!
It was very inspiring to play down there & everything worked out fine!
Can´t wait tiil seeing y´all again soon!
Kind Regards,
-Jo´ Buddy & Down Home King III-