BILL WYMAN – ‘DRIVE MY CAR’
Datum Release: 9 Augustus 2024
Label: BMG
Op het moment dat de Rolling Stones nog bijkomen van de succesvolle Hackney Diamonds Tour in de USA en Canada, presenteert voormalig bandlid Bill Wyman zijn nieuwe album. Hoewel hij al ruim dertig jaar geen onderdeel meer uitmaakt van de Grootste Rock ‘N Roll Band in de Wereld wordt Wyman nog altijd gezien als oudste nog levende Rolling Stone. Spijt van zijn besluit om een ander pad te bewandelen heeft de muzikant die het leven als popster als een leuke bijkomstigheid beschouwde, nooit gehad. De optredens met zijn muzikale vrienden in The Rhythm Kings zouden hem zelfs nog veel meer plezier en voldoening opleveren. Een enkele keer opdraven als speciale gast bij Jagger & Co. op het podium of in de studio bleek daarentegen geen enkel probleem te zijn. Bill Wyman deed tenslotte altijd al waar hij zich zelf het prettigst bij voelde en zelfs op zijn 87e is hij nog altijd bezig met wat hij zelf het leukste vindt. Daarom verschijnt er deze week een nieuw soloalbum met de titel ‘Drive My Car’ waarvan het gelijknamige titelnummer al eerder werd gepresenteerd.
Tekst: Jeroen Bakker
Dat ‘Drive My Car’ voor een deel bestaat uit materiaal van andere componisten zal niet direct tot grote verbazing leiden maar dat er ook vijf zelfgeschreven en volledig nieuwe tracks op te vinden zijn mag toch best verrassend genoemd worden. Wyman reageerde kort geleden vrij laconiek op dat laatste: “Ik heb in iedere hoek van mijn kamer wel een gitaar staan dus pak ik die soms erbij als mij een leuk idee te binnen schiet. Wanneer vervolgens blijkt dat het echt een goed idee is neem ik het meteen op in mijn studio.” Af en toe begeeft hij zich ook in het grijze gebied zoals in de track ‘Drive My Car’ dat eigenlijk een vervolg is op het door JJ Cale geschreven ‘Anyway The Wind Blows’ dat eerder al eens met The Rhythm Kings werd vertolkt en waarin zijn liefde voor de unieke Tulsa-sound wederom prachtig naar voren komt. Ook in ‘Bad News’ is diezelfde laidback mix van rockabilly, rock ’n roll en blues aanwezig. Het is de basis waarop dit album is geproduceerd en daarbij slaagt Wyman erin om met zijn ingetogen manier van zingen precies de juiste sfeer toe te voegen. Hij weet zich hierbij vakkundig gesteund door gitaristen Robbie McIntosh en Terry Taylor met wie hij al sinds de late jaren zestig samenwerkt, en drummer Paul Beavis die voornamelijk actief is als Low Rider in de band van Andy Fairweather Low.
Naast de twee zelfgeschreven bonus-tracks ‘Sweet Baby’ en ‘Tell You A Secret’ stort hij zich met dit ervaren Britse gezelschap enkele malen vol op de de roots van de Amerikaanse muziek door bijvoorbeeld ‘Fool’s Gold’ van de betrekkelijk onbekende Lloyd Jones te bewerken. Ook waagde hij het om zich te vergrijpen aan ‘Two-Tone Car’ van de eveneens zo miskende maar geniale Chuck E. Weiss die in zijn originele uitvoering een algehele “auto-body-experience” beschreef. Uiteraard klinkt de nieuwe versie iets minder ruw en daarom ook iets meer toegankelijk.
Het siert hem bovendien om het prachtige ‘Ain’t Hurtin’ Nobody’ van de zo zwaar ondergewaardeerde John Prine te vertolken. De country-folk van de nog niet zo lang geleden overleden singer/songwriter kwam al vaker voorbij in de setlist van van The Rhythm Kings en juist deze mooie tekst over de complexiteit van de liefde lijkt van toepassing op het turbulente leven van de ex-Rolling Stone die bovendien van de gelegenheid gebruik heeft gemaakt om terug te blikken op de afgelopen zes decennia.
Zo kijkt Wyman met plezier terug op een periode in de jaren zestig waarin hij samen met Brian Jones in contact kwam met Bob Dylan met wie, nadat hen voor de eerste keer werd aangeboden om eens hasj te roken, een hechte vriendschap werd gesloten. Gekozen is om ‘Thunder On The Mountain’ te bewerken en het resultaat is een prettig swingende uitvoering die in tegenstelling tot het origineel meer tegen de country aanleunt waar Dylan iets meer de rockabilly-kant opzocht. Leuk ook om het nu enigszins aangepast en voorzien van Brits accent te beluisteren: “today’s the day I’m gonna grab my bass and blow.” Waar Dylan verwijst naar Alicia Keys in Manhattan zingt Wyman over “Jerry Lee in Memphis, Tennessee” zoals dat eerder werd gedaan in de versie van Wanda Jackson.
De akoestische fingerpicking-blues van ‘Light Rain Blues’, geschreven door Taj Mahal en afkomstig uit 1969, heet hier ‘Light Rain’ en blijft als akoestische fingerpicking-blues gespeeld door Taylor ijzersterk overeind al moet gezegd worden dat Mahal de opname in de studio indertijd met zijn banjo alleen klaarde. Je kunt je nauwelijks voorstellen dat de Amerikaanse blues-held zelfs enkele jaren jonger is dan Wyman die nog altijd een groot bewonderaar is van de eigenzinnige muzikant met zijn bijzondere stijl. Niet helemaal toevallig heeft die eerste ontmoeting tussen de twee plaatsgevonden toen Mahal in ’68 werd uitgenodigd om deel uit te maken van het Stones Rock ‘N Roll Circus.
In het werkelijk tenenkrommende begeleidend schrijven bij dit album wordt gesproken over Wyman’s bewondering van nieuwe talentvolle muzikanten zoals bijvoorbeeld de Nederlandse Hans Theessink. Theessink die dit jaar zijn 76e verjaardag vierde en al vanaf de jaren zestig bluesmuziek maakt, heeft volgens Wyman “als nieuw talent een verfrissende kijk op het hedendaagse blues-gebeuren,” om daar vervolgens aan toe te voegen: “Hoewel wij elkaar nooit eerder hebben ontmoet is zijn werk voor mij bijzonder inspirerend.” Dat laatste blijkt niet helemaal te kloppen maar het is de beste man die erom bekend staat alles zo nauwkeurig te hebben opgeslagen en gearchiveerd, en bovendien over een enorme schat aan feitenkennis beschikt, wellicht ontschoten. Misschien dat Mick Taylor of Ron Wood hem ooit hebben getipt, zij speelden namelijk weleens met hem samen op het podium, of is er tijdens een eerdere ontmoeting mogelijk muziek uitgewisseld, die vragen zijn op dit moment nog even onbeantwoord. Feit is dat zowel ‘Storm Warning’ en ‘Wings’ door Wyman onder de aandacht worden gebracht. Zo donker, zwaar en laag gezongen zoals Theessink klonk op het album ‘Journey On’ lukt het hem uiteraard niet maar beide vertolkingen getuigen van veel respect voor het werk van dit ‘Nederlandse talent.” Dat beiden een grote liefde hebben voor oude Cadillacs laten de twee zien op de albumhoezen. Wyman zou een originele advertentie uit de jaren dertig hebben gevonden waarop dit model staat afgebeeld en met enige aanpassingen dus weten te gebruiken voor zijn nieuwe solo-album en bijbehorende video-clip van de titeltrack.
Dit alles maakt van ‘Drive My Car’ een geslaagd en verzorgd solo-album van een geweldige muzikant die zich niet laat beperken door zijn leeftijd maar in de gelukkige omstandigheid verkeert om er nog alles uit te halen wat er in zit en daar vooral heel veel plezier aan beleeft.
Bill Wyman – Drive My Car (Official Lyric Video)
Bill Wyman – Drive My Car
Tracklisting:
1. Thunder On The Mountain (Bob Dylan)
2. Drive My Car (Bill Wyman)
3. Bad News (Bill Wyman)
4. Storm Warning (Hans Theessink)
5. Light Rain (Taj Mahal)
6. Ain’t Hurtin’ Nobody (John E. Prine)
7. Rough Cut Diamond (Bill Wyman/Terry Taylor)
8. Wings (Hans Theessink)
9. Two Tone Car (Chuck E. Weiss)
10. Fools Gold (Lloyd Jones)
CD/DIGITAL BONUS TRACKS
11. Sweet Baby (Bill Wyman/Frank Stokes)
12. Tell You A Secret (Bill Wyman/Terry Taylor)
We horen graag je mening! Voeg reactie toe