Verslag & Foto’s : John Maes
Tijdens mijn reis door Mississippi in oktober 2008 belandde ik in The Groundzero Bluesclub in Clarksdale waar ik ’s-Avonds en ’s-Nachts getuige mocht zijn van een onophoudelijke jamsession van allerlei Amerikaanse bluesartiesten en –bands die die dag hadden opgetreden tijden het beroemde King Biscuit Bluesfestival in Helena (Arkansas). Een hele belevenis op zich waar ik nog wel een keer uitgebreider op terug wil komen. Diezelfde avond ontmoette mijn vrouw en ik daar de bluesliefhebber Graig Voegele uit Seattle. Hij vertelde mij ‘als je een bluesman bent, moet je zeker eens langs het BB King Museum in Indianola’.

Entree van het museum en rechts de oude katoenfabriek
Mary Shephard
In Indianola aangekomen was het museum zoeken een makkie. We hoefden maar een keer te informeren bij een groepje locals. Nadat we de daar gebruikelijk vraag ‘Hello you guys where are you from?’ hadden beantwoord, werd ons haarfijn uitgelegd waar de trots van het dorp te vinden was. Aangekomen op de parkeerplaats, waar om elf uur ’s-Morgens slechts twee auto’s stonden, stapte een hoog bejaarde zwarte tante met haar begeleider uit haar auto en begroette ons met het gebruikelijke ‘Hello guys, how are you, where you from?’ Dus wij weer voor de zoveelste keer uitleggen dat we uit de ‘Delta van Europa’ kwamen. Inmiddels had ik op andere plaatsen in Mississippi al ontdekt dat wanneer ik vertelde dat ik uit de katoenstad Tilburg kwam en mijn vader een textielarbeider was wij meteen stegen in aanzien bij de plaatselijke bevolking. Zo ook dus bij deze dame met haar glimmende kroontje op haar hoofd. Maar al gauw bleek dat we te maken hadden met een historische blueslegende. We waren mrs Mary Shephard tegen het lijf gelopen, de oorspronkelijke eigenaresse van de Ebony Club, waar BB King zijn carrière gestart is als muzikant. Mijn dag kon al niet meer kapot na deze ontmoeting. Gezamenlijk liepen we op naar de ingang van het fonkelnieuwe museum.

Mary Shephard met een Tilburgse toeriste
Dit was eens ff iets naders dan het Rock & Soul museum in Memphis of het Blues Museum in Clarksdale. Wow! wat een modern gebouw dat daar plotseling zo modern schril afsteekt tegenover de armetierige bebouwing van de rest van het dorp. Het bleek dat onze ‘BB’ maar liefst 14,2 miljoen dollar ten behoeve van de bevolking van Indianola ( en zijn eigen business natuurlijk) heeft geïnvesteerd. Het immense museum bevat een enorme collectie nooit eerder gepubliceerde foto’s van bluessterren, een compleet nagebouwde huiskamer van B.B. King, zijn oude geluidsstudio, een duplicaat van een tourbus en tal van interactieve multimediasnufjes. Het geeft niet alleen een beeld van het bewogen leven van de bluesster, het schetst ook een beeld van de tijdgenoten, voorgangers en navolgers van de levende legende. Naast de historie van de bluesmuziek wordt ook de hele Civil Rights Movement uit de jaren 60 intensief belicht en verhaald. De geschiedenis van de Mississippi Delta neemt een zeer voorname plaats in het museum in. Dat was ook een van de voorwaardes van de King himself bij het starten van dit project. Hij vindt het namelijk belangrijk dat ook jonge mensen geleerd wordt wat de geschiedenis van de Mississippi Delta en de ontwikkeling van de bluesmuziek inhoudt.

B.B. King
Interactief museum
Riley B. King groeide op in Indianola, waar hij op jonge leeftijd werkte op de katoenplantages. De blueszanger is nu zeer gelukkig met het museum, dat meer dan 14 miljoen dollar heeft gekost. “If heaven is as beautiful as I feel today, I’mready to go tomorrow” was zijn reactie op de vraag hoe hij zich voelde bij de opening van het museum dat zijn naam draagt.
Behalve een overzicht van de ontwikkeling van King als muzikant, schetst het museum een beeld van de tijd waarin hij opgroeide, de muzikanten die hem inspireerden en muzikanten die door hem geïnspireerd zijn. Opvallend is het aantal interactieve elementen in het museum. Je kunt bijvoorbeeld gitaar spelen, waarbij B.B. King beoordeelt of je het goed hebt gedaan of je kunt zelf verschillende muziekstijlen mixen. Je start de rondleiding in een grote filmzaal waar wij samen met nog acht andere bezoekers een introductiefilm te zien krijgen van BB King. Een kort historisch overzicht met interviews en het tot stand komen van het initiatief om een museum te openen in de geboorteplaats van BB. Niet alleen een technisch mooi en goed opgebouwde film, maar vooral ook met een hoog imponerend en emotioneel gehalte. De passie en betrokkenheid van de man spat er van alle kanten af. Zeer indrukwekkend is de anekdote die hij verteld wanner hij voor het eerst in Filmore West staat geboekt voor een optreden; De Bus van BB rijdt langs de entree van het gebouw waar grote hordes blanke langharige hippies in de rij staan te wachten. In de zaal komt BB er achter dat al dat witte volk voor hem is op komen draven en hij voor het eerste voor een groot merendeels blank publiek optreedt. Deze beschrijving van een mijlpaal en omwenteling in de bluesmuziek van BB heeft een zeer hoog emotioneel gehalte waar je vol ontroering ongetwijfeld diep van onder de indruk komt. Dat gevoel blijf je vasthouden tijdens de rest van de hele rondleiding door het museum.

BB King interactief museum
Katoenfabriek
Halverwege de rondleiding komen we in een ruimte waar we wederom Mary Shephard ontmoetten gezeten aaneen tafeltje met allerlei boeken er op, waaronder een boekje te koop voor $ 5,- over de geschiedenis van de Ebony Club. Maar ze zit daar ook vooral om de bezoekers te woord te staan en ze verteld er vrolijk op los. Haar eerste ontmoeting en ontdekking van BB King wordt uit de doeken gedaan, naast allerlei saillante details. De dame raakt maar niet uitgebazeld. Een ware belevenis op zich. Een vrouw van ver over de tachtig die nog steeds zo gepassioneerd en enthousiast over haar leven, kommer en kwel en haar levensvreugde kan vertellen. We moesten na zo’n tien minuten echt moeite doen om weer verder te gaan met ons museumbezoek anders hadden we er ’s-Avonds nog gestaan.
Als je het museum dan na ongeveer anderhalf uur uitkomt kun je nog een bezoek brengen aan de oude katoenfabriek, waar het museumgebouw aan verankerd zit. In deze fabriek werden vroeger de eerste handelingen aan de katoenbollen verricht voordat ze productieklaar gemaakt werken in balen om vervoerd te worden o.a. naar Europa. Je voelt en proeft de misere die zich daar in de slaventijd in die fabriek afgespeeld moet hebben. Het maakte diepe indruk op mij, zeker toen ik op een van de foto’s een stempelafdruk tegenkwam met de vermelding ‘T.K.T’. Dat staat voor Tilburgse Katoen Twennerij, de textielfabriek waar mijn vader als arbeider tot aan zijn dood gewerkt heeft ook onder slechte omstandigheden, maar niet in verhouding tot wat deze mensen hebben moeten ondergaan.
Merchandise
Ik werd min of meer opgevangen in de armen en, zeer aangenaam, op de boezem van een mooie zwarte hostess van het museum, die zag dat ik het niet helemaal droog gehouden had. We werden vervolgens naar de winkel geleid waar de nodige merchandise aangeboden werd. Mooie interessante boeken, fotoboeken, T-shirts, en uiteraard cd’s, dvd’s en de hele mikmak was er te koop. Dat werd dus in de buidel duiken en creditcard gebruiken. Onze reis werd vervolgd richting Natchez en ik had er nooit van kunnen dromen dat het toch min of meer saaie Missisissippi landschap zo indrukwekkend kon zijn. Dit museum moet je dus echt bezoeken als je bluesliefhebber bent, anders ben je niet in Mississippi geweest. Bedankt Graig Voegele voor je gouden tip. Dit zal ik mijn leven lang niet meer vergeten. Mijn missie naar Mississippi was al meer dan geslaagd met deze portie ‘blues- and cottonfeeling’.
Links
Club Ebony Blues Club : www.clubebony.biz
BB King Museum : www.bbkingmuseum.org
Het museum in Indianola is op maandag gesloten. De toegang bedraagt $ 8,- voor volwassenen, kinderen komen er gratis in. Dat is ff iets anders dan de slordige $ 30,- die je neer moet leggen voor de toeristische nepwereld van Graceland
Mooi verhaal John, bedankt! Hoop er ooit eens zelf te komen
Wij hebben ook getraveld in september/oktober 2008 van Arkansas & Memphis door de staat Missisipi naar new Orleans en hebben allerlei musea & blues clubs bezocht inclusief de BB kings bluesclub in Memphis maar van het bestaan van het BB King museum hebben wij helaas, tijdens onze reis, niets vernomen…. wat jammer
maar gelukkig hebben wij jouw mooi verslag nog als troost.
hey
ik heb op 28 januari ook een bezoek gebracht aan het BB King museum.
heel mooi opgezet daar in Indionalo.
we hadden het geluk dat Mary (oud eigenaar van Ebony) er ook was, zodat we haar mooie boek over deze beroemde en beruchte joints konden kopen.
foto's van deze trip kan je zien op http://www.keeswielemaker.nl
groetjes aan alle
Mooi verslag John;
B.B King museum een mooi iets ook voor de lokale bevolking,ook al vinden ze hetzelf eigelijk maar niets.
In Clarksdale komt ook een groot museum met een nog groter hotel ! bigger and bigger.
De echte Jukejoints zijn aan het verdwijnen ,daar waar je de blues met je ogen dicht voelde tot op je botten .De sfeer ,de geur ,(soms wat minder). De Blues zal er altijd blijven ,maar als ik naar mijn colectie kijk van de jaren 60 en 70, is deze stijl toch minder aan het worden .
En dan is het goed dat je daar in het museum van BB ,nog eens terug kan kijken hoe het vroeger was.
Groet leo Gabriels
John, een fantastisch relaas vind ik, waaruit maar weer eens blijkt uit wat voor een erfgrond menig artiest tegenwoordig nog dingen haalt. BB is natuurlijk een van de boegbeelden vand de Bluesmuziek en het is prachtig om te lezen hoe dat vorm gegeven is in zijn levensverhaal en ook de tijdgeest van toen. Zeer leerzaam denk ik, want BB heeft natuurlijk al heel wat achter zijn kdiezen voor hij uberhaupt enige status had. dat was niet zo gemakkelijk in de tijd want er waren nog een paar hele grote luitjes, en het is dan ook zijn eigen persoon en inbreng geweest die hem maken tot The King of The blues voor veel mensen. BB heeft ook nooit zijn achtergond onder stoelen of banken gestoken als je zijn boek leest, of een box van hem koopt, waar ook veel quotes van hem in te vinden zijn. Alom een zeer gerespecteerde collega, waar nog steeds veel mensen hun voordeel mee doen. Zo'n museum is natuurlijk het je van het, als je de mogelijkheid hebt om dit allemaal vorm te geven, en je niet beperkt in dingen. Erg goed klinkt het vooral, en ik hoop dat ik het eens kan gaan bezoeken. Jouw verslag is in ieder geval een broodnodige uitnodiging hiervoor. Dank je wel- Frank van engelen
Hoi John,
En geweldig verslag, leuk de foto's die er bijgeplaatst hebt.
Niet te geloven dat er nog meer Tilburgse toeristen zijn op dat zelfde moment als jij daar vertoefd.