Barrelhouse: een interview met Tineke Schoemaker
Eerder deze maand verscheen ‘Almost There’, het nieuwe album van een band die we in Nederland toch wel als een een blues-instituut kunnen beschouwen. Barrelhouse weet maar liefst decennia lang blues- en rootsmuziekliefhebbers te bekoren met een divers geluid waarin weliswaar vele invloeden voorbijkomen maar waarin altijd de zo kenmerkende elementen sterk zijn vertegenwoordigd. Zeer bepalend in dat geluid zijn natuurlijk de vocalen van Tineke Schoemaker, nog altijd behorend tot de beste zangeressen van de Lage Landen en ver daarbuiten. Met de sympathieke zangeres had Blues Magazine onlangs een gesprek waarin werd teruggeblikt op de afgelopen jaren waarin zij het nodige te verwerken kreeg maar waarin vanzelfsprekend ook wordt vooruitgeblikt op de komende periode waarin het nieuwe album centraal staat.
Tekst: Jeroen Bakker
“Ik had veel stof tot overdenking,” aldus de zangeres op de vraag waar ze zoal de inspiratie vandaan haalde bij het schrijven van het nieuwe materiaal voor ‘Almost There’. “Ik heb altijd autobiografische elementen in de muziek verwerkt maar ik maak het soms niet te realistisch.” Er is veel voorgevallen in de laatste jaren van Schoemaker. De liefde die zich van de slechte kant liet zien, het verlies van een goede vriend, zaken die ‘bij het leven horen’ en dus heel erg verwant zijn aan de bluesmuziek.
“Het was onlangs precies tien jaar geleden dat hij is overleden. Dat je bij een scheiding je beste vriend niet tot je beschikking hebt is dan moeilijk ja. Het heeft best wel een helende werking wanneer je muziek maakt. Ik heb dat ook bij nummers van anderen hoor. Je hebt dan het gevoel dat je niet de enige bent met verdriet. Het is overigens niet zo dat ik iets moet voelen om te schrijven maar het maakt wel wat extra adrenaline los. Het lijkt me juist supervermoeiend als je altijd maar boos of verdrietig moet zijn om op iets op papier te krijgen.” De nieuwe track ‘Hard Feelings’ is een goed voorbeeld van de staat waarin zij verkeerde toen ze het schreef. “Dat is zo’n moment, ik was net gescheiden, dat je het ‘van je afschrijft’. Al is deze wel iets agressief uitgevallen. ‘I Can’t Let Go’ zing ik maar toen ik er mee bezig was lukte dat dus helemaal niet. Later moet dat dus wel kunnen. Je moet toch weer verder.”
Schoemaker heeft ook een track geschreven over haar moeder die ze verloor toen ze 22 jaar was.“Ik keek laatst naar een filmpje waarin een gospel-koor zong. Het draait daarbij voornamelijk om religie maar die mensen waren natuurlijk ook niet heilig. Ik vind het verbazenwekkend en ook heel mooi dat je daarin zo ver kunt gaan en dat je daar steun uit kan putten. De track ‘I Wish I Could Believe’ gaat daar dus over. Ze zijn er heilig van overtuigd dat we elkaar na de dood weer zullen zien.” De zangeres werd vaak geroemd juist vanwege haar overtuigingskracht op het podium. Zijzelf is daar vrij nuchter onder: “Dat moet ook als je met de blues bezig bent. Het is ook soms best goed om iets te voelen maar ik sta natuurlijk echt niet het hele optreden te janken wanneer ik liefdesverdriet heb.”
Met de overige bandleden blijkt het ook goed te gaan. De mannen houden zich hoofdzakelijk met muziek bezig. Je kunt zomaar ergens verrast worden door een gastoptreden van bijvoorbeeld de LaPorte-broers (bijvoorbeeld tijdens de Jan Akkerman Tribute-avond op 28 december in de Melkweg waar zij hun opwachting zullen maken). Jan-Willem programmeert nog altijd interessante muzikale acts en pianist Han van Dam laat, samen met Schoemaker, de prachtigste boogiewoogie en interessant Barrelhouse-repertoire horen in het hoofdstedelijke Pianola Museum op de Westerstraat. Een ideale gelegenheid dus om in een minimale setting voor een klein publiek van de op deze opmerkelijke piano gespeelde akoestische uitvoeringen te genieten. Het is overigens wel handig om bij voorbaat een plaatsje te reserveren aangezien er maximaal vijftig mensen in kunnen.
Barrelhouse heeft in Nederland in een prachtige staat van dienst opgebouwd. Waar anderen maar moeilijk aan de bak komen heeft de band iedere tournee een goed gevulde agenda waarin de mooiste podia van het land worden genoemd. Wensen zijn er nog steeds, zo ontbreken er nog enkele grote festivals op het CV en ook het buitenland lonkt nog steeds. Ze bekent het nog steeds een uitdaging te vinden om een nieuw publiek voor zich te winnen. “We zijn wel eens in Estland geweest en er staat ook weer iets in Duitsland op de agenda maar we liggen er niet wakker van wanneer een eventuele doorbraak over de grens uitblijft. We jagen het succes niet achterna.”
Website artiest: www.barrelhouse.nl
We horen graag je mening! Voeg reactie toe