‘Van the Man’ voegt weer een album toe aan zijn toch al rijke arsenaal van producties. Dit maal mogen we genieten van een complete live reproductie van het Astral Weeks repertoire waarmee de Dubliner zijn solocarrière startte in 1968. Astral Weeks werd destijds al gebombardeerd tot klassieker, maar werd nooit een megasucces van de platenindustrie. Vooral the Them-fans konden het vertrek van Van en zijn omwenteling niet echt waarderen. Maar Van Morrison is toch gegroeid tot een van de meest gerespecteerde soloartiesten van de moderne popmuziek. Ik waardeer hem zeer voor zijn grote variatie aan stijlen die hij steeds weet te brengen. Blues, jazz, soul, country en Iers traditioneel(Celtic). In elk van deze hokjes zijn wel producties van hem te vinden. Maar hij is begonnen met Astral Weeks, waarvan we nu mogen genieten van een gedurfde remake in de vorm van een voortreffelijk live concert ...
Ruthie is een zangeres die afkomstig is uit Texas, en vroeger mede door haar moeder zwaar beinvloed is door Aretha Franklin, die natuurlijk vroeger boekdelen sprak in de wereld van de toenmalige R&B, Soul, Blues en zelfs ook Jazz. Het nieuwe album is weer een prachtige mix met begeleiding van een stel kanjers uit de muziek. We noemen o.m supergitarist Robben Ford, Jim Dickinson en ja de fameuze Memphis Horns. Dat levert een album op wat bol staat van variatie en kwaliteit ...
Afgelopen vrijdag - 13 februari 2009 - gaf Seasick een geweldig optreden in een (bijna) uitverkocht Paradiso. Hierbij de eerste foto's alvast... volledig fotoverslag volgt z.s.m.
Tijdens mijn reis door Mississippi in oktober 2008 belandde ik in The Groundzero Bluesclub in Clarksdale waar ik ’s-Avonds en ’s-Nachts getuige mocht zijn van een onophoudelijke jamsession van allerlei Amerikaanse bluesartiesten en –bands die die dag hadden opgetreden tijden het beroemde King Biscuit Bluesfestival in Helena (Arkansas). Een hele belevenis op zich waar ik nog wel een keer uitgebreider op terug wil komen. Diezelfde avond ontmoette mijn vrouw en ik daar de bluesliefhebber Graig Voegele uit Seattle. Hij vertelde mij ‘als je een bluesman bent, moet je zeker eens langs het BB King Museum in Indianola’.
Het titelnummer is er een om je vingers bij af te likken, met de geest van Maggie Bell van de vroegere Stone The Crows, en stukje ala ”I rather go blind”, met ook mooie koorpartijen er in , gewoon een pracht ballade dus. Vervolgens een Chicago-blues in “Take out some Insurance”. Het volgende nummer, is een Funkyachtig ritme met een “Rumble” geluid, en hoofdrollen voor de Bluesharp weggelegd, die vooral ook de drive van het nummer lekker ondersteund en ook het hammond doet daar lekker aan mee. “Sunday kind of love” is een Jazzy-Blues met een Mellow BJ in de gelederen. Zo gaat het maar door qua stijlen, Funk, Latin, jazzy, Rock and traditional Blues ...
De cd “Feel so Good” is werkelijk een feestje om naar te luisteren, eerst 2 nummers ”recht toe recht aan rock”, en dan nummer 3 een lange ingetogen rock-ballade en heel veel gitaarimprovisatie, “Sleep” dus. Dan het hoogtepunt in de vorm van een medley van Muddy Waters and Little Feat- “Hoochie Coochie man-Dixie Little Chicken”. Wat een sfeer zit er in dat nummer: funkend, zingend met publiek en uitmuntende solo's ...
The Twelve Bar Blues Band is een perfect geheel: Jan's stem, zijn gebruik van de mondharmonica en de gitaarsound van Kees Dusink met daarachter een strakke ritmesectie, Harold, Patrick en Marcel. We wisten dat de Nederlandse blueswereldje pareltjes herbergt, maar de 12BBB is een prachtige parel uit een grote volwassen blues-oester. Lang genoeg gerijpt om te weten waar men het over heeft en het technisch goed en geloofwaardig te brengen ...
Dit album schoteld ons weer een Todd voor die vooral van afwisseling houd, in de vorm van Southern-Rock “Baby I'm down”, "You're not the only one” en Carlifornia ook. Dan Slowblues met een rauwe rand van hoog kaliber in “Cold Black Night”, "If this is Love"- zeer subtiel, een beetje Soulachtig, met een glansrol voor vocaliste Mary Hawkins ...
A new documentary, “Turn It Up,” aka “Tone,” a story of the power and passion of the guitar and the perfect tone is in the planning. A preview of the current, although temporary, trailer can be seen here
Dit album is opgenomen in een soortement van intieme club in Stockholm en de sfeer is erg lekker en ontspannen, en Brian speelt naar hartelust in allerei genres, of het nu ballades ala songwriter zijn, of pure Delta Blues licks en gezangen, en of hij nu met een hele band speelt of met een mandoline of percussion begeleiding, het is erg de moeite waard ...
Chicago blues guitarist Vince Agwada is er een die al heel wat jaren actief is in de Chicago-bluesscene van heden ten dage, maar eigenlijk in europa nog niet vreselijk bekend is, vandaar dat ik dit album maar eens even ga aanprijzen. Want jawel, dat ga ik doen, POWER-BLUES van het hoogste niveau, denk-Hendrix, Allison, buddy guy, Rico mc. Farland, dus ook doorspekt met funky-tunes, en dingen die niet altijd voor de hand liggen, maar oh zo interessant ...
Singer-songwriter Steve Postell bewees met zijn vorige album al dat hij hele goede songs kon schrijven en vooral ook altijd mensen om zich heen heeft die zijn weerga niet kent. Mensen als Bonnie Rait zijn hele goede maatjes van deze vriend. Hij doet heel erg denken aan een soort opvolger van Ry Cooder, maar heeft dat totaal niet nodig, want deze man weet van wanten, en dat blijkt ook maar weer eens bij het beluisteren van dit nieuwe album “Time still knocking” ...
Hier volgt een recensie van een album wat zich in de categorie "Rootsrock" mag scharen. We hebben hier te doen met de Amerikaanse formatie Horsehead, die hiermee hun tweede album aflevert. Ik had nog nooit van hun gehoord, en wat is dat een gemis zeg, en ben daarom ook reuze benieuwd naar hun eerste album . Dit album is gevuld met Americana, Roots en heel veel invloeden ala The Byrds, The Band, Neil Young en ook Tom Petty and the Heartbreakers. Prachtige samenzang in tracks die erg goed in elkaar zitten qua Songwriting maar ook qua compositie ...
Het album is een bloemlezing van grote artiesten als Watermelon Slim en Paul Reddick die schuil gaan onder de paraplu van Northern Blues, en dat heeft al menig succes opgeleverd. Het is een cd om iemand mee te verassen, of als je zelf interesse hebt voor Blues met wat andere dingen door vooral nieuwe mensen in de scene...
Na 31 jaar in dat ‘andere bandje’ gespeeld te hebben vond Bill Wyman het welletjes en besloot met gelijkgestemden uit de ‘branche’ fijne ‘traditionele’ muziek van even zo fijne artiesten te spelen. We zijn nu al weer 12 jaar verder en Bill’s Rhythm Kings is nog steeds een graag geziene act op de Nederlandse podia. Het concept is door de jaren heen nauwelijks veranderd ...
Dat Kirkland 85 jaar oud zou zijn is absoluut niet aan hem af te zien. Hij beweegt een beetje stug, maar is toch nog steeds in staat om twee sets van een uur te verzorgen en het publiek optimaal te ‘vermaecken’. Het was gezellig druk die middag. Ik schat dat er toch gauw zo’n 150 bluesliefhebbers uit Brabant en België waren afgekomen op dit concert. Met name na de pauze, en den nodige biertjes, werd er flink op los geswingd. De sfeer zat er goed in ...
Het 3 tal JeeBee is al enige tijd zeer bekend in het circuit der Blues-vertolkers, en komt dan nu terecht met een debuut album, wat denk ik wel eens hoge ogen kan gaan scoren. Dit Powertrio doopt Blues in een Rock-funky sound die vooral lekker fris klinkt ...
These days The Derek Trucks Band is getting known for what they do that's unique to them, and not just because of their bandleader's associations with the Allman Brothers or Eric Clapton. "It definitely feels like there's a little shift going on," says Derek Trucks. "For the last few years, with the Clapton tour and everything else, I think our music is finally lining up, and this record is where it's all starting to fall into place. It's a work in progress [laughs]. You just keep grindin' away."
Deze schoonheid komt uit Canada, en heeft inmiddels hiermee haar derde album afgeleverd. Shelley’s invloeden bevatten een bereik van Jazz, Blues, Folk, Gospel, Singer Songwriter items. Jazz hoorde deze dame vaak van Sarah Vaughn, Blues van Etta James en ga maar zo door. Toch heeft deze Shelley wel degelijk een eigen stijl in elkaar gezet, en dat maakt haar albums meer dan de moeite waard ...
Bobby Jones is een bluesveteraan die vroeger al met mensen als Dave Myers in de legendarische Aces zat, en een beetje in de vergetelheid is geraakt. Dankzij de inspanningen van o.m. de Mannish Boys , die hun album “Big Plans” aan het vorm geven waren, is deze man min of meer een vaste waarde bij hun geworden, want hij was ook al te horen in het album ”Lowdown feeling”. Dit album legt het accent echter op Jones zelf ...
Ex-Rolling Stone, Bill Wyman was zondag 25 januari 2009 in Apeldoorn voor de opening van zijn fototentoonstelling "Wyman Shoots" in het CODA-museum en een concert van zijn band Bill Wyman's Rhythm Kings in poppodium Gigant. Die dag gaf hij een leuk interview over z'n werk ...
Two more great tracks that have not been released on a record but definitely deserve to be heard. These tracks will be available as download only ...
De Texaanse singer-/songwriter James McMurtry is met zijn begeleidingsband The Heartless Bastards voor de eerste keer in Europa en dat is bijzonder te noemen aangezien de eigenzinnige muzikant al een behoorlijk aantal albums heeft uitgebracht. ‘Just Us Kids’ is het negende volledige album en het ziet er naar uit dat McMurtry, gezien de lovende recensies van dit laatste werk eindelijk het welverdiende succes gaat krijgen ...
Paul Jones, the Voice of Manfred Mann, Readies Solo Album 'Starting All Over Again'. The British vocalist’s solo album features Eric Clapton, Jake Andrews, Tony Marisco, Alvino Bennett, Ernie Watts and Mikael Rickfors, and is produced by Carla Olson.
Bill Wyman en z'n Rhythm Kings presenteerde deze avond een spetterende serie klassiekers uit de muziekgeschiedenis, verpakt in een cocktail van stijlen: blues, soul, rock-'n-roll, noem maar op. Het absolute hoogtepunt was toch wel de versie van "I Put A Spell On You", welke prachtig gezongen door Beverley Skeete. Ze kreeg de zaal stil en bezorgde menigeen kippenvel, aangevuld met een schitterende gitaar solo van Albert Lee resulteerde dit in een staande ovatie ...
