Ja, het is of de duvel er mee speelt, maar met dit mooie weer van de afgelopen dagen heb ik toch even iets zeer smakelijks in de aanbieding. We hebben het hier over de band Los Fabulocos, die al een tijdje een nieuwe en tweede album heeft uit gebracht, en dus even op zich heeft moeten laten wachten qua review. “Dos” kent vele sfeer momenten en laat af en toe ook vleugjes Outlaws, en Eagles horen, in een soortement van Southern Carlifornia Sound, die erg goed uit de verf komt ook. Ook zijn er weer een aantal gasten op dit album waar te nemen die van saxofonist tot aan Rubboard speler fungeren, Al met al, vermakelijk dus. De band klinkt nog hechter en het is een plezier om dit schijfje rond te laten tollen in je speler...
Steinar Aadnekvam is een 26 jarige Noorse jazz- en soulgitarist. In de Noorse jazzscene is hij al enige tijd een gevestigde naam en een veelgevraagde sessiemuzikant. Zijn debuut cd Simple thing telt 11 eigen composities, opgedragen aan zijn vader Bjfrn, die in 2006 overleed. Simple things is een album met sfeervolle jazz. Het gitaarspel van Aadnekvam doet regelmatig denken aan Al DeMeola en Pat Metheny. Hij wordt begeleid door pianist Jonatan Guzman, Petter Eldh op double bass en Anders Olsson op drums en percussie. Een uur relaxte jazzmuziek met Latijns Amerikaanse invloeden.
Honor among thieves is een cd die na een paar keer draaien steeds beter wordt en waarbij je de volumeknop als het even kan flink moet opendraaien. Je moet dan wel zorgen dat je vrouw iets anders te doen heeft.
De eigenzinnige C.W. Stoneking is samen met zijn Primitive Horn Orchestra hard op weg om vaste voet aan de Nederlandse wal te krijgen. De echte avonturiers zagen hem al op de laatste editie van Into The Great Wide Open, het festival op Vlieland dat afgelopen september plaats vond. Toen was het laat in de middag dat ‘Early In The Morning’ werd ingezet, vanavond is het nog vroeg in de avond als de typische New Orleans-blues opent in de goed bezette bovenzaal van Paradiso. We gaan ongeveer negentig jaar terug in de tijd en C.W., voor de gelegenheid in het wit gekleed en voorzien van stijlvolle rode strik, blijkt een vermakelijke spreker. ‘Voordat ik miljonair werd was ik werkloos’, aldus de gortdroge Stoneking wanneer hij op zijn ‘National Reso-Phonic Guitar’ het intro speelt van ‘Handyman Blues’ dat afkomstig is van het zojuist opnieuw uitgebrachte album ‘King Hokum’. De charismatische frontman/zanger en gitarist heeft met His Primive Horn Orchestra bandleden achter zich die hem deze reis terug in de tijd met alle plezier begeleiden...
In aanloop naar het festival waren er nogal wat problemen, waarvan sommige zelfs dramatisch. Eerst moest men naar een andere datum uitwijken en vervolgens zegde artiest Michael de Jong af. Nog niet zo lang geleden overleed geheel onverwacht Bert van Meeuwen, saxofonist van de hier optredende Kroppo’s Blues Band en meer recent medeorganisator en bluesman in hart en nieren Aart Roza. Aart was overigens ook de manager van de Kroppo’s Blues Band. Groot respect dus voor het feit dat de mannen van Kroppo’s hier toch op het podium stonden. Bert en Aart…., jullie worden gemist. Het was dus onvermijdelijk en vooral logisch dat het festival in het teken en in herinnering stond aan deze waardevolle bluesmensen. Bands droegen songs aan hen op of zelfs heel het optreden en heel bijzonder was ook de In Memoriam-afbeelding van Bert en Aart op de basdrum. Maar ondanks dit grote verlies ging het festival gewoon door. “Aart zou niet anders gewild hebben”, aldus de organisatie. Voor dit festival waren de drie zalen omgedoopt tot respectievelijk Chicago-, St. Louis en Memphis-zaal.
The Majestic Silver Strings is de naam van een project dat Buddy Miller ruim een jaar geleden opstartte met behulp van gitaristen als Marc Ribot, Bill Frisell en Grag Leisz. Het idee bestond om enkele country-klassiekers van o.a. Lefty Frizzell, Roger Miller en George Jones eens ‘onder handen te nemen’ en daar een geheel eigen interpretatie aan te geven. Het resultaat hiervan vinden we op een album dat dertien tracks bevat waarbij zowel Ribot als Frisell een eigen compositie heeft aangeleverd. Op de bijgeleverde dvd zien we Miller die deze heren bij hem thuis in zijn studio heeft uitgenodigd, vol van trots vertellen dat hij zich geen beter team kon wensen om deze klus aan te gaan. "Wanneer ik met deze jongens een cover speel benader ik het roots-gevoel dichter dan wanneer ik een zelfgeschreven nummer uitvoer", aldus Miller. We zien vervolgens een stel bevlogen muzikanten aan het werk die de indruk wekken al jaren met elkaar te zijn verbonden...
In de jaren 50 ging de blues elektrisch en waren het o.a. Muddy Waters en Earl Hooker die de traditie van de slidegitaar hebben voortgezet. In 1951 zou Elmore James in “Dust My Broom” de ultieme “slidelick” aan vinyl toe vertrouwen. Later zouden blanke navolgers als Ry Cooder, Duane Allman, Bonnie Rait en Johnny Winter de slidegitaar bij een voornamelijk wit publiek onder de aandacht brengen. Tegenwoordig zijn het vooral Sonny Landreth en de magistrale Derek Trucks die de fakkel van de slidegitaar brandend houden. Ook gitarist/zanger Franck Goldwasser heeft de slidegitaar altijd een warm hart toegedragen en stoort zich nog wel aan feit dat de slidegitaar nog wel eens als gimmick wordt gebruikt en niet als een volwaardig instrument. Met twee gelijkgestemde collega’s Monti Amundson en Henry Cooper besloot Franck om onder de welluidende naam “Sultans Of Slide” een eerbetoon aan de slidegitaar te brengen. Het resultaat is het album “Lightning Strikes” waarop dertien puntige songs zijn te horen waarin natuurlijk de “slide”centraal staat...
Ter ere van Rory Gallagher wordt er in het eerste weekend van maart altijd een tribute georganiseerd om de gedachte aan deze heerlijke artiest in leven te houden. Voorheen in Friesland waren de laatste 3 edities in Wijk aan Zee. Na het succes van 2010 besloot de Rory Gallagher Foundation Nederland er een tweede avond aan toe te voegen. Ze zullen er geen spijt van hebben gehad, zowel de vrijdag als zaterdag avond was het volle bak in Café De Zon te Wijk aan Zee. Een weekend met 500 Rory vrienden om je heen, prima bands, fijne intieme sfeer, wat heb je dan nog meer te wensen?
Brainbox weer met een nieuw album, hoe is het mogelijk. Oude krasse knarren weer aan het werk. In eerste instantie denk je dat dat eigenlijk nooit het niveau kan halen van de klank die hen zo uniek maakte. Je haalt je nummers in je hoofd als Summertime of Dark Rose. Niets kan hier aan tippen. Maar nu ik de klanken van hun nieuwste cd beluister, ben ik misschien wel terug in de tijd. Al heeft de stem van Kaz iets ingeleverd. Dat mag de pret niet drukken. Het geheel klinkt misschien wel beter dan de nummers die zij jaren geleden opnamen...
We hebben Robert Fossen & The Teardrops, Peter Struijk, Little Boogie Boy, Big Bo, Duketown Slim en Ralph de Jong, die met zijn Crazy Hearts helaas een andere weg lijkt in te slaan. Daarnaast is er het afgelopen jaar een enorme hype rond King Mo ontstaan. Het lijkt er een beetje op dat nu hetzelfde staat te gebeuren met The Veldman Brothers. Hierdoor lijkt een volgende afvaardiging naar Memphis op voorhand al voorspelbaar te worden. Jammer, want we hebben namelijk talent genoeg is ons land. Een band die duidelijk afstand neemt van de bluesrock en zich tracht te onderscheiden door een authentiek bluesgeluid is Big Will & The Bluesmen...
De angst dat de bluesjunkies uit Utrecht misschien een overdosis aan Blues hadden opgelopen in de afgelopen periode bleek bijna geheel ongegrond. Vanaf het 21:00 liep de gelagkamer van Slok weer knus vol met bekenden en ook nieuwe gezichten. Dat deze band vooral uiterst kundig is in blues met een stevige portie Texaanse pepers blijkt wel als ze van start gaan met het aanstekelijke "Looking out the window" bekend van de trendsetter Stevie Ray Vaughan. Nu moet je van goede huize komen om bij dit soort blues de gitaar op een juiste wijze weten te hanteren maar het blijkt al gauw dat "man met de pet" Ber van Zanen daar zijn hand nauwelijks voor omdraait...
Dust Bowl is Joe Bonamassa’s 12de solo album, de 9de studio release voor Provogue Records en alweer zijn 6de samenwerking met Kevin “Caveman” Shirley (Led Zeppelin, Aerosmith, Black Crowes, Black Country Communion). De titelsong Dust Bowl was al vanaf 20 januari gratis te downloaden vanaf Joe’s website en smaakte naar meer. Veel meer. De cover uit het persbericht ziet er uit als de advertentie voor een ouderwetse John Wayne film. Met Dust Bowl heb ik voor ’t eerst sinds ‘So it’s like that’ weer het gevoel dat de ‘echte’ Joe terug is. En na herhaaldelijk beluisteren van Dust Bowl wordt het album in al zijn gevarieerdheid alleen maar beter en beter...
Stefan Schill opent een verwachtingsvolle avond ontspannen en is zeker een kwaliteitssupport voor Beth. Beth heeft er zin in vanavond, het voelt goed om weer "thuis" ze zijn, zijn haar woorden. Ze ziet er erg goed en vol energie uit, ze zit goed in d'r vel. Normaal is ze ietwat zenuwachtig bij een eerste optreden van het jaar in Nederland, maar ze voelt zich naar eigen zeggen, gelijk op d'r gemak. Ze pakt dan ook gelijk goed uit en begint sterk met Sober van haar nieuwe album California...
Kaal, zonder opsmuk, puur, authentiek, rauw en vol overgave. Zo horen we de oude bluesmeesters zoals Son House, Robert Johnson en Charlie Patton het liefst. Doe je ogen dicht en je bevindt je bij beluistering van ‘King Hokum’ voor even in de buurt van de Mississippi-Delta ergens tussen Clarksdale en Rosedale waar het in de jaren twintig van de vorige eeuw allemaal begon. Je hoort rumoerige kraaien en vervolgens een zanger die een paar tanden lijkt te missen. Gewapend met resonatorgitaar knalt hij er op ‘Way Out In The World’ een paar harde, felle tonen uit. Is ‘King Hokum’ het resultaat van iemand die in die beginjaren is blijven hangen? Nee hoor. C.W. Stoneking is geboren in 1974 als Christopher William en afkomstig van ergens Down Under. ‘I Used To Think That White Men Couldn’t Sing The Blues’ vroeg tekstschrijver en multi-instrumentalist J. Walker zich hardop af toen hij met Stoneking de studio voor de eerste keer binnenliep. Hij kreeg het antwoord spoedig en keihard om de oren gesmeten. ‘King Hokum’ is een sfeerimpressie uit de beginjaren van de vorige eeuw, gemaakt door iemand die heel zorgvuldig met het prachtige, voornamelijk Amerikaanse muzikale erfgoed weet om te gaan...
Paul Carrack zal het niet nalaten Nederland mee te nemen in zijn tourschema. De bijna 60-jarige muzikant is een graag geziene muzikant in Nederland hoewel hij toch altijd de grote onbekende man achter enorm succesvolle composities blijft. Naar aanleiding van zijn ‘nieuwe’ album ‘A Different Hat’ dat in samenwerking met het Royal Philharmonic Orchestra is opgenomen, vormt het prachtige decor van Koninklijk Theater Carré de plaats waar gedurende anderhalf uur veel bekend werk de revue zal passeren. ‘They Couldn’t Make It Tonight’, aldus Carrack over het beroemde orkest waarmee hij veel van zijn hits op bovengenoemd album in een nieuw jasje, of beter gezegd nieuw arrangement, heeft gestoken...
Radiomaker, presentator, organisator, maar vooral ‘bluesman in hart en nieren’ Nico Bravenboer heeft tijdens zijn uitzending in het programma Bluezy op donderdagavond 3 maart jl. te horen gekregen, dat hij op 9 april a.s. in Nieuw-Vennep de ‘Keeping The Blues Alive Award 2010’ uitgereikt zal krijgen. De ‘Keeping The Blues Alive Award 2010’ zal uitgereikt worden door bluesdiva Candye Kane.
Concertfoto's van Beth Hart en de Stefan Schill Band, genomen op 1 maart 2011 in de Effenaar te Eindhoven. Verslag van deze avond volgt ...
De nieuwe (derde) Shiner Twins CD begint al aardig vorm te krijgen; een waardige opvolger van de vorige twee succesvolle albums, en weer een stap vooruit naar een nóg volwassener en eigenwijzer bandgeluid. Er is door de band heel bewust gekozen voor nog meer “diepte” in de songs op zich, het gebruik van verschillende stijl-elementen binnen de songs, en een wat minder fragmentarisch geheel dan voorheen, onder andere geïnspireerd door wat bijvoorbeeld The Band ook altijd zo hoog in het vaandel had staan. Songwriters Richard van Bergen en Jack Hustinx zijn ditmaal wat meer met “songs” en wat minder met “grooves” op de proppen gekomen, waardoor de nieuwe CD een meer song-gericht album zal worden dan zijn beide voorgangers ...
Gugun Power Trio uit Indonesia. Een drietal wat heftige Bluesrock brengt met veel invloeden van Hendrix, Stevie Ray, maar ook Cream, en Cactus. Een en ander staat onder de bezielende leiding van Gugun, een gitaarwondertje bij uitstek als je het mij vraagt, en vooral een stuk beter in zijn benadering dan Slowman een tijdje geleden. Deze man laat echt toffe Hendrix lickjes horen ...
Blue is het debuut album van Cassie Taylor, dochter van bluesmuzikant Otis Taylor. Multi instrumentalist Taylor is een ervaren muzikant en is te horen op 8 albums van haar vader en daarnaast heeft Cassie Otis begeleidt op diverse tournees. Ook zijn haar vocalen te horen op Gary Moore’s album Bad For You Baby. Cassie Taylor laat zich niet beperken door het genre blues maar Taylor creëert een sound dat diep geworteld is in de Amerikaanse muziektraditie, met naast de blues, ook invloeden vanuit de jazz, country en rock. Met Blue geeft Cassie Taylor als singer-songwriter een visitekaartje af dat veel beloofd voor de toekomst. De tien fraai vormgegeven songs vormen een krachtig geheel, mede door subtiel gebruik van elektrische gitaren, mondharmonica en achtergrondzang.
Neal Black verhaalt hier met flink doorrookte stem over dertig jaar Blues in elektrische tracks à la Peter Green en Johnny Winter en akoestische songs richting Taj Mahal en Keb’ Mo’. Aangrijpend en indrukwekkend, met gastbijdragen van o.a. Mason Casey, Nico Wayne Toussaint, Fred Chapelier en Popa Chubby! Binnenkort ook op tournee hier in Nederland en Belgie ...
The Atlanta Journal -Constitution is that blues guitar legend Eddie Kirkland, "The Gypsy Of The Blues", was killed Sunday morning in a Florida wreck. The Jamaican-born Kirkland, 88, was a former bandleader for Otis Redding and recorded with John Lee Hooker, among others. Kirkland performed Saturday night at the Dunedin Brewery, outside of Tampa, according to his website.
Gary Clark jr. is een muzikaal wonderkind, een Amerikaanse gitarist en acteur door sommigen beschouwd als de leider van de Austin Texas rock scene, met een stijl die soms is te vergeleken met Jimi Hendrix en Stevie Ray Vaughan, maar toch weer geheel eigen sound heeft gecreeerd. lark´s meest opvallende optreden is afgelopen zomer geweest op Eric Clapton's Crossroads Guitar Festival in Chicago. Een artiest die weleens op een festival hier in ons eigen landje mag komen optreden...
’We’ve been screwed for forty years!’’ Butch Trucks, medeoprichter en drummer van de legendarische Allman Brothers Band, is er niet de man naar ergens doekjes om te winden. Zolang als de band bestaat zijn hij en zijn maten genaaid door de platenindustrie. Daarom neemt hij het heft zelf in handen. Via zijn internetsite Moogis zijn nu de shows van de Allmans in volle glorie te zien. Lees hier het BluesMagazine.nl interview ...
Op 15 april 2011 verschijnt het nieuwe album ‘Let Your Hair Down’ van The Steve Miller Band via Roadrunner/Loud & Proud Records. Afgelopen jaar bracht de band nog het succesvolle bluesalbum ‘BINGO’ uit dat onlangs nog genomineerd werd als ‘Blues Rock Album Of The Year’ door de Blues Foundation. ‘Let Your Hair Down’ bevat o.a. bijdragen van mondharmonica virtuoos Norton Buffalo, Miller’s ‘partner in harmony’ van de laatste drieëndertig jaar. De bekende Pink Floyd coverdesigner Storm Thorgerson, die ook het artwork van ‘BINGO’ verzorgde, maakte van de cover van ‘Let Your Hair Down’ een van de mooiste uit zijn carrière. Alvorens de band weer naar Europa komt trappen ze eerst af met een tour door de Verenigde Staten met, als special guest, niemand minder dan Gregg Allman, wiens nieuwste album ‘Low Country Blues’ geweldig ontvangen ... lees verder