Deze New-yorkse formatie brengt een donkere mix van Blues vermengd met allerlei soorten van muziek. De ene keer hoor je Blues-rock en net zo gemakkelijk een Tango in efamira's Tango, terwijl ie daarvoor nog droevenis alom was in “All of heaven fallin' rain"- ala Tom Waits. Dit nummer wordt prachtig ingekleurd met accordeon. Deze mensen maken heel veel gebruik van allerlei percussie-instrumenten, en zowiezo allerlei instrumenten, waardoor elke track iets heel bijzonders krijgt ...

Charlton speelt zelf piano, guitar banjo, harmonica en zing dus ook zelf, en soms in samenwerking met anderen. Het album doet bij vlagen denken aan mensen als Ryan Adams, maar is zeker zo goed . Nummers als “change will come”, "Southern Comfort", "Daytime Blues" zijn werkelijk erg mooie songs, met soms ook een bluesey and Rocky touch in zich. Ja, wie vroeger gecharmeerd was van Dylan e.d, moet zeker dit eens beluisteren ...

Het nieuwe album van Steve Howell is weer een staaltje van het erfgoed uit de folkblues voorzien van een aantal pareltjes uit de geschiedenis, en wel op een eigen manier vorm gegeven. “Louise” is een heerlijk nummer, waarin Steve etaleert dat hij dat heel goed zelf ook kan, goed slide spel van deze kanjer Track 3 “all my friends are gone” - prachtige fingerpicking en mooie vocals in een prachtige ragtime-bluessong ...

Deze Amerikaanse Singer-songwriter laat ons vertoeven in een Gumbo van muziekstijlen als Southern Rock, Jazz, Old Blues, en Americana. Het vorige album van deze Ted, scoorde in 2007 al erg hoog in de lijst van de beste 40 americana releases in the States. Dat album was getiteld “Divisadero”, en dit nieuwe album gaat nog meer kanten op. Als je naar het intro luistert van de eerste track ”Just a yesterday away” denk je meteen aan Bob Dylan, die ongetwijfeld een grote inspirator was, maar al gauw slaat het roer naar de Byrds, Little Feat en ook Firefall, die dus ook af en toe een beetje in de southern hoek zitten. Des te meer is dit album spannend te noemen, en bekende mensen als Leon Russel spelen ook een bescheiden rolletje op dit album ...

JD had in het begin als grote invloed Roy Orbison en was erg gecharmeerd van de liedjes die deze man ten toon spreidde in de muziekwereld. Hij kwam al vrij snel in contact met Glenn Frey, waarmee hij zich min of meer in the rythm and blues ging storten, en ook later een duo vormden genaamd Longbranch Pennywhissle, die folkachtige dingen vermengde met andere stromingen van muziek. Het album Lone uit 1979 leverde ook nog eens bijdragen op van muzikanten als J Burton-gitaar, Ry Cooder-gitaar en ook Jim Gordon-drums. Na verloop van tijd ging Souther zelfs schrijven voor megaband, waar hij ook in zat The Eagles. Vergis je niet, onze vriend is verantwoordelijk voor hele vette hits als “new Kid in town", "Best of my love" en anderen. Net als andere grote zangers bleef hij echter niet lang in deze band, net als ster-vocalist Randy Meisner ...

Muziek van de Duivel is een heel bijzonder boek want op 335 pagina's neemt de auteur ons mee op een reis door de muziek geschiedenis die begint met de slavernij in de 18 de eeuw en de muziek van de negers. Muziek die na de afschaffing van die slavernij veranderde in negrospirituals en later Jazz en Blues. Ook de geschiedenis van de Rock and Roll die door negers werd bedacht passeert de revue, Rock and Roll die later ook door blanken werd overgenomen en het boek eindigt met de koningin van de Punk Wendy O Williams die zich door haar hoofd schoot ...