Typisch iets voor Joan Armatrading om na Into The Blues uit 2007 het roer weer volledig om te gooien. In tegenstelling tot wat er op dit prachtige werkje te horen viel laat het twintigste album This Charming Life een veel toegankelijker geluid horen waarbij de nadruk nu op pop/rock ligt. Dat de immer sociaal bewogen Armatrading naast alle officiële aangelegenheden, met het in ontvangst nemen van diverse onderscheidingen, überhaupt tijd heeft kunnen vrijmaken om een album op te nemen mag als hoogst opmerkelijk worden beschouwd. Het wordt allemaal duidelijk als je de inlay erbij pakt waarin de fascinatie voor muziek door deze rasmuzikante wordt verklaard. Muziek maken is mijn passie en er is niets wat ik nog liever doe: I feel fortunate that I live This Charming Life.
Rien en Marion Wisse, de uitgevers van het Nederlandse bluestijdschrift BLOCK, hebben op zaterdagochtend 23 januari de Keeping The Blues Alive (KBA) Award 2010 in de categorie Print Media in ontvangst genomen tijdens een brunch in het Double Tree Hotel in Memphis.
Enkele weken geleden stonden er op BluesMagazine.nl recensies van 2 van zijn CD’s. De conclusie is dat deze man erg goed is! Een nadere kennismaking leek ons daarom zeer terecht, ook omdat waarschijnlijk erg weinig mensen hem kennen. De Duitse blueswereld is nog totaal onbekend hier en daar gebeuren ook zeer interessante dingen! Maak tevens kans op het winnen van een van zijn CD's !!
Lightin’ Guy & The Mighty Gators zetten optreden om in intiem bluesfeest en hebben de aanwezigen mogen genieten van ruim 2 en een half uur blues, funk, soul gespeeld door een band met passie en de blues in het lijf. Een aanrader voor elke bluesliefhebber! Verslag + foto's
Voor ‘Last Train to Bluesville’ werden de versterkers opgeborgen en met een bezetting van alleen zang, contrabas, dobro, drums en mondharmonica werd deze acoustische plaat in één keer live ingespeeld in de Sirius/XM Satellite Radio studios te Washington, DC. wat resulteerde in 10 blues classics van artiesten als Muddy Waters, Bo Diddley, Slim Harpo, Chuck Berry, Sonny Boy Williamson en James Brown!
Op de CD ‘Try Me’ horen we een zangeres met een fraaie, soms wat melancholieke stem. De teksten zijn altijd zeer duidelijk verstaanbaar. De meeste songs zijn rustig en meeslepend van tempo. De titelsong ‘Try Me’ begint heel zacht en is erg meeslepend. Er staan diverse fraaie gitaarsolo’s op deze CD van o.a. Coco Montoya, Eric Sardinas, Joanne Shaw Taylor, Erja Lyytinen, Chris Fillmore, die altijd heel prettig zijn om aan te horen en nooit gaan vervelen. Een CD die meer dan de moeite van het beluisteren waard is.
Er staan prachtige uitvoeringen op van min of meer wel bekende nummers, maar mooi in gezongen en gespeeld, door al deze mensen, waarbij de dames vocalen een extra tintje aan bepaalde nummers geven. Beauties als Back Back Train, You Got To Walk That Lomesome Highway, hoor je bijna niet meer, en zijn wat mij betreft zo vreselijk mooi.
Laat je op dit album verwennen met authentieke muziek die naar mijn idee nooit verloren gaat, en terecht weer in de belangstelling staat. De tracks op zich zijn dingen waarvan velen echt als die Traditional Delta Blues bestempeld kunnen worden, en een lekkere sfeer er aan geven, waarbij je je waant in de wereld van de Mississippi and beyond.
De jaarlijkse Leidse Jazzweek is al jaren een begrip in Leiden en omstreken maar ook hier heeft de recessie zijn invloed laten gelden. Belangrijke sponsors trokken zich terug waardoor het een stuk moeilijker bleek om grote namen zoals die in het verleden op het programma stonden, naar de Jazzweek van 2010 te halen. Voor bluesliefhebbers lijkt er geen vuiltje aan de lucht want in de prachtige ‘oude’ Waag, de mooiste locatie van het festival, waar vorig jaar The Rhythm Chiefs en Barrelhouse speelden, zouden deze avond Big Blind en The Bintangs hun opwachting maken. Het lijkt een succesvolle formule te worden waarin de ‘jonge’ generatie zich mag bewijzen en waar de gevestigde orde zijn naam/faam moet waarmaken.
Na zijn laatste CD zijn we inmiddels 4 jaar verder en komt Jonny Lang met zijn nieuwste release en tevens zijn eerste live album. Hij mag er wezen, met ongeveer 75 minuten word je ruimschoots bedeeld voor de door jou betaalde euro’s.
Originally an 18 song compilation, What It Takes (Expanded Edition) is now a robust 24 tracks (over 70 minutes long) and includes five tracks making their CD debut. Among the highlights are her classic takes on such Dixon songs as “Twenty Nine Ways (To My Baby’s Door,” “Fire,” and “Insane Asylum,” a terrifying track that features a guest vocal by Mr. Dixon himself. There’s also a roaring live duet with Muddy Waters on the title track, and the bonus tracks include her versions of J.B. Lenoir’s “Good Advice” and Dixon’s co-written “Blues Heaven,” both making their reissue debut. During production of this Expanded Edition, the great Koko Taylor passed away in her beloved city of Chicago. These marvelous recordings were where she first earned her royal title.
After the top 5 success of 'Man From Another Time' this 7 track limited edition mini-album is Seasick Steve's alternative Valentines gift. 'Elisabeth' is Steve's wife of 20+ years and this is a collection of the love songs 'for Elisabeth' from Steve's previous albums plus a brand new track 'Ready For Love'.
Soundtrack “Crazy Heart” met Jeff Bridges, Maggie Gyllenhall en Robert Duvall. Produced by T Bone Burnett & Stephen Bruton. De cd kom uit in 2 versies de reguliere (19 januari) en DELUXE versie (2 februari) met alle songs uit de film.
Music on Vinyl is trots een exclusieve samenwerking aan te kunnen kondigen met Experience Hendrix LLC en Sony Music Entertainment. De eerste vruchten van dit nieuwe verbond zal een reeks geremasterde vinyl releases zijn van de imposante backcatalogue van Jimi Hendrix naast een deluxe vinyl release van “Valleys of Neptune”: een compleet album met twaalf niet eerder verschenen tracks, verzorgt door het Jimi Hendrix estate. Sony Music Entertainment zal de drie studio albums, een live album en een rarities verzamelaar opnieuw uitbrengen in een deluxe CD/DVD editie en daar bovenop het nieuwe album op CD.
Wie in de jaren tachtig geboren is heeft zeer waarschijnlijk de muziek van de jaren negentig bewust of onbewust mogen ervaren. De hiphop, britpop, house maar ook de grunge uit Seattle kende een enorme opleving. De in 1980 geboren britse bluesgitarist Danny Bryant is met heel andere zaken bezig totdat hij op 14-jarige leeftijd een gitaar krijgt. Vanaf dat moment is het de muziek van Eric Clapton die in huize Bryant een etmaal per dag te beluisteren valt. Danny is niet alleen zwaar onder invloed van ‘s mans werk maar blijkt zelf ook aanleg te hebben voor het gitaarspel. Zijn leven wordt gedomineerd door een prachtige ontdekkingsreis in de wereld van de bluesmuziek waarbij de platencollectie van zijn ouders als lesmateriaal dient.
Bij een eerste beluistering valt vooral op dat het erg ehm… authentiek klinkt. Je waant je vanaf het eerste moment in een stoffige Juke Joint in de jaren 20, waar de whisky rijkelijk vloeit en het de hele avond feest is. Dit wordt nog extra versterkt door de manier waarop de CD is opgenomen; het klinkt bijna als een concert en tussendoor vertelt onze Ladies Man zijn typische verhalen over het leven en hoe hij in de blues terecht is gekomen. De CD grooved, stuift, rammelt en kraakt, zoals je dat van een authentieke deltablues plaat mag verwachten. Naast eigen nummers waagt hij zich ook aan een aantal bekende nummers als Little Walter’s My Babe en Jimmy Rodgers’ That’s Allright.
Deze heren zingen gewoon in een woord prachtig en geven elke song dat wat het moet hebben, met heel hun hart. Ook een woord van bewondering voor de band, die de nummers allemaal zeer sfeervol invult naar mijn idee. prachtige slide gitaar, harmonische Hammond lijntjes, en ga maar zo door. Dit album is gewoon a Joy om naar te luisteren.
Kijk naar buiten en je begrijpt onmiddelijk wat ik bedoel bij het schrijven van het volgende relaas. het is hartje Winter, en de Timing had niet beter kunnen zijn voor de Amsterdamse formatie The Bayou Mosquitos. Deze mensen komen met een werkelijk erg lekker album waar de warmte vanaf straalt in alle geuren en kleuren. Ze brengen nl. een mix van Tex mex, Cajun, Rythm & Blues, Country, en Blues klanken, en doen dat vooral erg goed.
Hij is niet meer, Bobby Charles. Geboren als Robert Charles Guidry op 21 februari 1938 en afgelopen 14 januari 2010 overleden. Hoewel Bobby Charles door velen herinnerd zal worden als songwriter, gaat een begenadigd zanger en pionier van de Louisiana Swamp pop van ons heen. Een Bobby Charles album is een compleet document dat op zichzelf staat. Ook deze eeuw heeft Bobby Charles 2 platen gemaakt (Last Train to Memphis & Homemade Songs) die iedere zichzelf respecterende liefhebber van Laid back, Singer/Songwriter, Blues, Louisiana Swamp style doordrenkte Southern Soul, New Orleans en extreem vette slide guitar (Sonny Landreths beste werk) in huis moet hebben.
Daniel Norgren: Voor zijn rechtervoet staat ’n bas, voor z’n linker een snare, gitaar op schoot en mondharmonica om de nek, iedereen die dacht dat Eén man niet genoeg is krijgt hier het tegendeel bewezen! Hokie Joint: Heerlijke set, ietwat kort, maar lekker strak en stevig, hoogte punt is de intro van ‘bang bang bang bang’ waar Giles het voordeel van een draadloze mic laat zien door de zaal in te lopen en naast deze en gene te gaan staan spelen.
Het heeft lang geduurd, maar hier is ie er dan: de CD van Kazz, getiteld B.Loose. De aanlooproute was lang en niet zonder hindernissen. Afgelopen zomer konden eindelijk de repetities en opnames beginnen. Ondersteund door drie mannen van Mandrake Root is er een bijzonder veelzijdige CD ontstaan met veel blues en rock elementen.
Gelijk al bij de eerste klanken zat ik rechtop, de instrumentale opener “Send it In” is een binnenkomer van jewelste, wat een band, wat een sound en wat een fijne songs. Rhythm & Blues met een soulsaus, Funky stuff, 13 songs van de bovenste plank !
Joan Armatrading is one of the UK’s leading female singer songwriters who has stood the test of time with highly acclaimed songs such as 'Love And Affection', 'Willow', 'Drop The Pilot', 'Lovers Speak' and 'Into The Blues', and now she releases her finest work to date. "THIS CHARMING LIFE". Release and Tour in Holland in March !
"En daar zijn we weer" was de opener van Kaz Lux. Alsof ze (n)ooit weggeweest waren en als vanouds ging de Band “los” met 'Baby, what you want me to do'. Ja, er werd pophistorie in P60 in Amstelveen geschreven en de kalende en grijzende fans hebben genoten.
Op de grote bluesfestivals kom je de band in Nederland nog niet veel tegen, dus het was even zoeken naar een geschikt moment om Keith en zijn band eens echt aan het werk te zien. Afgelopen weekeind speelden zij in de buurt tijdens de blueskroegentocht in Wageningen: ”een steengoeie bluesband met een mooie zwarte frontman, die blues speelt zoals je het graag wil horen”
