Format: CD, digital
Label: JSP records
Release: 8 maart 2023
Tekst: Jos Verhagen
Byther Smith is misschien wel de meest onbekende onder de Chicago blues gitaristen. Bij het maken van de Bluesmagazine’s weekly playlist kwam ik het schitterende The man wants me dead van hem tegen, het deed mezelf eens verdiepen in deze man. Op zoek naar werk van Byther Smith leidde dit tot het recent uitgebrachte compilatie album Working man’s blues (Electric Chicago Blues 1962-1990. Includes unissued live tracks plus rare 45s).
Byther Smith (1932-2021) werd als wees door zijn tante de goede kant op gewezen. Byther ambieerde een bokscarrière maar zijn tante wist hem te interesseren voor de gitaar. Na lessen te hebben gehad van JP Lenior, Robert Lockwood en Hubert Sumlin ging hij als slaggitarist spelen in band van Otis Rush. In de jaren 70 was hij gitarist bij o.a. Big Mama Thornton and George “Harmonica” Smith. Na zijn pensionering ging hij als full time musicus verder. Het album Working man’s blues refereert hieraan, ondanks zijn vaste baan bleef hij spelen in de blues clubs van Chicago. Byther Smiths stijl laat zich herkennen door zijn crispy pingelende manier van spelen, nummers met lange intro’s maar boven al was Byther ook een begenadigd zanger. Naast zijn gitaarspel was zijn heldere stem mede zijn handelsmerk.
Het album bestaat uit 2 CD’s met 27 nummers, dik twee uur fijne Chicago blues. CD 1 is een heruitgave van zijn album Addressing the Nation With the Blues uit 1988. CD 2 bevat zogenaamde pre-fame recordings, alternate takes en funky live club tracks.
Het album opent met een van zijn grootste hits What have I done, het klassieke blues idioom wordt ingevuld met de sax en de gitaar. Addressing the nation with the blues is de title track van het her uitgegeven album en is met I am coming home, I wish My mother was here, tijdloze blues en heerlijk tracks op bij weg te dromen. Naast deze kenmerkende stijlnummers bevat het album shuffles en nummers met een funky inslag. Het afsluitende You should be proud of your daughter heeft een van die kenmerkende lange muzikale intro’s, het is een nummer met een hypnotiserende repeating groove met top zang van Byther. Het enig nummer dat niet op Addressing the Nation With the Blues staat is een mooie uitvoering instrumentale versie van Bill Whiters Ain’t no sunshine.
Cd 2 opent met twee pre-fame tracks Thank you Mr. Kennedy en Champion Girl uit 1962, twee nummers in de stijl van little Richard met die rock’n roll sound. Give me a white robe part one and two, money Tree, Come in this house, heerlijke blues. Het is de gehele feel van dit compilatie album, van deze relatief onbekende bluesman, het album ademt een en al blues uit. Van de live opnames, is niet bekend waar ze zijn opgenomen, maar de sound, de beleving in de opnames is fantastisch, het voelt jezelf zitten in een Chicago’s blues bar. Het afsluitende The Thrill is gone en JB Lenoir’s Talk to your daughter zijn magistraal. Byther Smith, helaas overleden, was a hardworking Chicago bluesman en zijn blues straalt af van dit album.
Tracklist CD1:
1. What Have I Done
2. Addressing the Nation With the Blues
3. Hello Mrs. Brown
4. I Was Coming Home
5. I Wish My Mother Was Here
6. Looking for a Woman
7. Movin’
8. Ain’t No Sunshine [Instrumental]
9. Play the Blues on the Moon
10. Put Your Arms Around Me
11. What Is This
12. You Should Be Proud of Your Daughter
Tracklist CD2:
1. Thank you mr. Kennedy
2. Champion Girl
3. Give Me My White Robe, Pt. 1
4. Give Me My White Robe, Pt. 2
5. Money Tree
6. I’m So Unhappy
7. What Have I Done
8. weet Sixteen
9. Tell Me How You Like It
10. Come on in This House
11. This Little Voice
12. Movin’ On
13. It’s My Own Fault
14. Messin’ With the Kid
15. The Thrill Is Gone/Talk to Your Daughter
Byther Smith , een topper zowel als mens of muzikant. Steeds in voor een praatje aan de toog. Kenmerkende stijl en hij meende elk woord en elke noot. Een eerbetoon is op zijn plaats.
1993. Omdat een optreden in Duitsland niet doorging kon men in Leeuwarden op zaterdag 6 februari 1993 genieten van de minder bekende Chicago blues gitarist Byther Smith. Waar het aan lag weet ik niet. Ondanks dat ik redelijk wat live optredens gezien heb vergeet ik dit optreden niet snel. Een gezellig kleine zaal de Brouwershoek met een hechte Chicago blues band en een 60 jarige Byther Smith die dampende met dik hout zaagt men planken Chicago blues speelde. Smith had er duidelijk zin in en elke nummer duurde langer dan normaal. Vooral de hammond orgel speler liet zijn orgel lekker gaan wat voor een heerlijke sound zorgde. Het werd een latertje om nooit te vergeten. Kortom in een volgepakte Brouwershoeck in Leeuwarden zag ik 1 van de beste blues optredens die ik ooit gezien heb qua intensiteit, sfeer, stem, sound en band. Wetende dat ik redelijk wat blues optredens gezien heb in al die jaren. Byther Smith zorgde voor een geweldig blues feestje zoals het hoort en waar je op hoopt maar zelden meer ziet en krijgt. Blues zoals blues bedoeld is. Je hoort en ziet het veulsten te weinig. Tegenwoordig is het vooral veel bluesrock of blues wat het net niet is met of te weinig eigen geluid of te zwakke stem of beide. Wat waren er vroeger dan ook veel geweldige bluesmuzikanten met een eigen geluid zoals de BB, Albert en Freddie King, Magic Sam, Albert Collins, Luther Allison, John Lee Hooker, SRV, Johnny Guitar Watson, Guitar Slim en ga zo maar door. Alleen Buddy Guy is er nog (alleen zijn elektr gitaar sound/afstelling van nu vindt ik niet geweldig zoals op NSJ (meer bluesrock dan echte blues imho) die er nu mee stopt. En dan heb ik het alleen nog maar over bluesgitaar. Zelden vindt ik nog blues pareltjes die me kunnen bekoren. Dit Byther Smith album is er in ieder geval 1 van. Ach ja die goede oude tijd. Vroeger was niet alles beter…….de blues wel. Jmho.
Ik ontmoette Byther op diverse gigs in Vlaanderen en kan enkel je opinie bevestigen. Tegenwoordig is de spoeling dun en dergelijke authentieke figuren zien we nog enkel in onze herinneringen en platenkast die we koesteren. The blues was alright .Op yt ‘nowildwolf’