The Hello Darlins
The Alders & The Ashes
Continental Song City
Roots/Americana
Cd/Vinyl/Digitaal
o.a. te bestellen via Bol.
Het debuutalbum van The Hello Darlins, Go By Feel, dat drie jaar geleden verscheen, werd in ons land niet alom warm onthaald. Competent en bekwaam werd de muziek zuinigjes genoemd, die zelfs in de gereformeerde kerk niet zou misstaan. Ik vermoed dat de recensent in kwestie destijds met zijn Gram Parsons-pet op heeft geluisterd, want naast die meetlat verbleekt natuurlijk alles. Of hij had een slechte dag, dat kan natuurlijk ook.
Tekst: Dietmar Terpstra
Hoe het ook zij, inmiddels zijn we toe aan het derde album van de Canadese band, en nog wel een dubbelalbum. Dat The Hello Darlins uit goede musici bestaat is een understatement van jewelste. Zangeres Candace Lacina is een veelgevraagd studio-zangeres en zong in het achergrondkoor bij countryster Shania Twain. Toetsenist en producer Mike Little speelde keyboards bij onder meer BB King en Long John Baldry, en is een van de meest gevraagde sessiemuzikanten van Noord-Amerika. Medeproducer en gitarist Murray Pulver kennen we van zijn band Crash Test Dummies en zijn studiowerk voor Bros. Landreth.
Dat garandeert allemaal natuurlijk nog geen goede plaat. Gelukkig beschikt zangeres Lacina over een aangenaam genuanceerd stemgeluid, dat weliswaar nagenoeg rimpelloos is, maar er toch in slaagt om ver verwijderd te blijven van de gladde Nashville-country. Opener Forgiving Cain and Loving Abel is daarvan een mooi voorbeeld, vooral omdat ze geruggesteund wordt door Pulvers ruwhouten gitaarwerk. De single What Is A Broken Heart For, voorzien van een prachtig foute videoclip, is catchy as hell.
Lacina is niet te beroerd om haar plek achter de zangmicrofoon af te staan, en verder doen The Hello Darlins ook aan ronduit soulvolle muziek. Sea That Meets The Sky doet met zang van landgenoot JD Edwards bijna denken aan The Black Crowes. In de smeltende soulballad Better Days worden de zangpartijen verzorgd door Dave Fenley, die ooit hoge ogen gooide in America’s Got Talent, en faam verwierf met zijn versies van songs van Ben E King, Otis Redding en Ray Charles.
Cafefree Arizona klinkt als een opgewekt country-liedje, maar gaat in werkelijkheid over een inwoonster van de zonnige staat die tot haar grote geluk aan de bekrompenheid van de thuisstaat weet te ontsnappen. Died With His Boots On, met Shane Guse op fiddle en Ed Ringwald op pedal steel, en voorzien van ‘chatting and hollering’’ en heus gejodel van Candica Lacina is een gepatenteerde country-klassieker.
De tweede cd van deze dubbelaar voelt na deze overdaad een tikje als mosterd na de maaltijd, en misschien is dat ook wel een beetje zo. Devil In The Dark is toch een wat gemakzuchtig bluesje. Maar de twee versies van Stranger In The Mirror, een song met een sterke Little Feat-connectie, laten horen dat er in The Hello Darlins ook een spannende jam-band huist. Reasons To Cry, met fraaie meerstemmige zang, is een prachtige ballad, net als Best Worst Mistake. De uit New Orleans afkomstige zangeres Ruby Friedman voegt met haar aangenaam schurende stem een welkome dimensie toe aan de vocalen van Lacina in het melancholieke Lonely Shore. (I’m a sinking ship and you’re a lonely shore, is het niet prachtig?). En Mama Knows zou zomaar door Dolly Parton geschreven en gezongen kunnen zijn.
Als je onder americana het genre verstaat dat Steve Earle en Lucinda Williams beoefenen, die met hun gruizige muziek de zelfkant van het leven bezingen, ben je met The Alders & The Ashes wellicht niet aan het goede adres. De Canadese band zoekt het meer in de richting van de muziek van Linda Ronstadt en af en toe wellicht The Eagles. Diezelfde constatering geeft ook aan dat The Alders & The Ashes een uiterst vakkundig en liefderijk gemaakte plaat is, waarop de band geregeld buiten de country-lijntjes kleurt. The Hello Darlins verdienen een groter publiek.
We horen graag je mening! Voeg reactie toe