Format: CD, Vinyl, digital
Label: MoMoJo record
Release: 7 Februari 2025
Tekst: Jos Verhagen
Na zijn pensionering bij Arnold Bread heeft de New Jersey Blues Hall of Fame-gitarist Bob Lanza zijn muziekcarrière nieuw leven ingeblazen. Nou ja, nieuw… Op dit album bewandelt hij de vertrouwde bluespaden, maar dan op een verfrissende manier. Actief in de bluesscene sinds 1979, maakte hij naam in de regio Texas, Mississippi en Louisiana. Hij speelde onder andere op albums van zangeres Trudy Lynn en mondharmonicavirtuoos Steve Krase. Zelf bracht hij vijf albums uit, en zijn nieuwste werk, Breadman’s Blues, is een muzikaal afscheid van zijn leven als broodverkoper bij Arnold Bread. Het album bevat tien nummers, een mix van eigen composities en zorgvuldig gekozen covers.
Bob Lanza verzorgt op dit album zowel de gitaarpartijen als de zang en deed voor de rest een beroep op enkele oude vrienden. Zo horen we zijn vroegere bandmaat Vin Mott op de mondharmonica. De ritmesectie wordt gevormd door voormalig Fabulous Thunderbirds-leden Steve Kirsty op bas en Nick Fishman op drums. Nick Conti neemt het blaaswerk voor zijn rekening en Eric Heilner bespeelt de keyboards.
Het album opent met Johnny Jihngo, een nummer geschreven door Bob zelf. De swingende drum- en basbeat wordt aangevuld met een saxofoonpartij die doet denken aan de sixties. Johnny Jihngo is de hoofdpersoon in dit lied: een nachtbraker die als een kat met zeven levens telkens weer aan benarde situaties ontsnapt. Het nummer ademt het nachtleven, mede dankzij de meeslepende saxofoon van Nick Conti.
In Cut Off My Right Arm van Johnny Copeland blijft Bob dicht bij het origineel. Zijn zang is iets minder rauw dan die van Copeland, maar een goed nummer blijft een goed nummer. Het derde nummer op het album is een instrumentaal stuk, geschreven door drummer Nick Fishman. Hij trakteert de luisteraar op groovy drumwerk, waarbij de rest van de band hem volgt in een heerlijk sixties-achtige swing. Het nummer biedt ruimte voor diverse solo’s en is een genot om naar te luisteren.
Daarna volgt Same Old Blues, een klassieker van Don Nix, bekend geworden door Freddie King. In tegenstelling tot het Johnny Copeland-nummer, zet Bob dit nummer volledig naar zijn hand. Met zijn band transformeert hij het tot een meeslepende slow blues met indringend gitaarspel.
Drinking Wine Spo-Dee-O-Dee van Stick McGhee is een energiek nummer uit de jaren vijftig. Bob Lanza blaast het nieuw leven in, mede dankzij de vlammende mondharmonica van Vin Mott. Het swingt, het rockt en is precies wat je live nodig hebt om het feest te laten losbarsten.
Tom Hambridge schreef de klassieke bluesstamper Upside of Lonely, en net als in zijn eigen nummer A Man Like Me is het de bluesy baslijn van Steve Kirsty die de basis legt waarop Bob’s gitaar kan schitteren. Honey Hush van Big Joe Turner is een andere geweldige keuze uit de rijke bluesgeschiedenis. De band geeft het nummer een Fabulous Thunderbirds-feel en laat ruimte voor een paar heerlijke solo’s van Vin Mott op mondharmonica en Eric Heilner op piano.
Met Fool Song slaat Bob een andere toon aan. Het nummer vertelt meeslepend over verhalen die je onderweg oppikt van mensen die naar optredens komen. Het thema? Iedereen maakt weleens fouten. De afsluiter is een instrumentaal nummer dat een freewheelende Allman Brothers-vibe heeft. Hier komen de muzikale talenten binnen Bob Lanza’s band perfect samen, en het vormt een waardig slotstuk van een heerlijk old school bluesalbum.
Tracklist:
1. Johnny Jinhgo 03:17
2. Cut Off My Right Arm 03:50
3. Nicky’s Blues 03:34
4. Same Old Blues 04:42
5. Drinkin’ Wine Spo Dee O Dee 03:21
6. Upside of Lonely 03:37
7. A Man Like Me 03:24
8. Honey Hush 03:14
9. Fool Song 02:50
10. Roller Coaster 02:46
We horen graag je mening! Voeg reactie toe